Dom Pomocy Społecznej oo. Kamilianów w Zabrzu: Różnice pomiędzy wersjami
(uzupełnienie - bibliografia) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Kamilianie zabrze6.jpg|right|250px|thumb]] | [[Plik:Kamilianie zabrze6.jpg|right|250px|thumb]] | ||
DPS w Zabrzu powstał w styczniu 1966 roku. Do życia powołał go dekret erekcyjny Prowincjała Zakonu Kamilianów o. Ernesta Szlegera z 22 stycznia 1966. Kilka dni wcześniej, 19 stycznia 1966, została podpisana umowa między Skarbem Państwa reprezentowanym przez wojewodę katowickiego Eugeniusza Ciszaka i Prowincjałem Zakonu o prowadzenie Domu Pomocy Społecznej przy ulicy Cisowej, gdzie znajduje się do tej pory, przez Zakon Kamilianów, jako zadania państwowego zleconego jednostce niepaństwowej. | DPS w Zabrzu powstał w styczniu 1966 roku. Do życia powołał go dekret erekcyjny Prowincjała Zakonu Kamilianów o. Ernesta Szlegera z 22 stycznia 1966. Kilka dni wcześniej, 19 stycznia 1966, została podpisana umowa między Skarbem Państwa reprezentowanym przez wojewodę katowickiego Eugeniusza Ciszaka i Prowincjałem Zakonu o prowadzenie Domu Pomocy Społecznej przy ulicy Cisowej, gdzie znajduje się do tej pory, przez Zakon Kamilianów, jako zadania państwowego zleconego jednostce niepaństwowej. | ||
| Linia 5: | Linia 4: | ||
DPS w Zabrzu jest własnością [[Kamilianie|Zakonu Kamilianów]] Polskiej Prowincji z siedzibą w Tarnowskich Górach i podlega bezpośredniemu nadzorowi władz Zakonu. Podstawę prawną funkcjonowania domu stanowi Statut Domu, nadany przez Prowincjała Zakonu Kamilianów. Wypełnia on misję Zakonu, czyli służbę chorym i cierpiącym. Przystosowany jest dla 74 przewlekle somatycznie chorych osób zarówno kobiet jak i mężczyzn. Kieruje nim dyrektor, mający prawo zatrudniać i zwalniać pracowników, który jest jednocześnie ich bezpośrednim przełożonym. DPS finansowany jest z dotacji przekazywanej przez Prezydenta Miasta Zabrze oraz płatności mieszkańców domu. | DPS w Zabrzu jest własnością [[Kamilianie|Zakonu Kamilianów]] Polskiej Prowincji z siedzibą w Tarnowskich Górach i podlega bezpośredniemu nadzorowi władz Zakonu. Podstawę prawną funkcjonowania domu stanowi Statut Domu, nadany przez Prowincjała Zakonu Kamilianów. Wypełnia on misję Zakonu, czyli służbę chorym i cierpiącym. Przystosowany jest dla 74 przewlekle somatycznie chorych osób zarówno kobiet jak i mężczyzn. Kieruje nim dyrektor, mający prawo zatrudniać i zwalniać pracowników, który jest jednocześnie ich bezpośrednim przełożonym. DPS finansowany jest z dotacji przekazywanej przez Prezydenta Miasta Zabrze oraz płatności mieszkańców domu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Opracowanie własne. | |||
[[Kategoria:Ośrodki opiekuńcze|Z]] | [[Kategoria:Ośrodki opiekuńcze|Z]] | ||
[[Kategoria:Kamilianie]] | [[Kategoria:Kamilianie]] | ||
[[Kategoria:Zabrze]] | [[Kategoria:Zabrze]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:02, 1 cze 2020
DPS w Zabrzu powstał w styczniu 1966 roku. Do życia powołał go dekret erekcyjny Prowincjała Zakonu Kamilianów o. Ernesta Szlegera z 22 stycznia 1966. Kilka dni wcześniej, 19 stycznia 1966, została podpisana umowa między Skarbem Państwa reprezentowanym przez wojewodę katowickiego Eugeniusza Ciszaka i Prowincjałem Zakonu o prowadzenie Domu Pomocy Społecznej przy ulicy Cisowej, gdzie znajduje się do tej pory, przez Zakon Kamilianów, jako zadania państwowego zleconego jednostce niepaństwowej.
DPS w Zabrzu jest własnością Zakonu Kamilianów Polskiej Prowincji z siedzibą w Tarnowskich Górach i podlega bezpośredniemu nadzorowi władz Zakonu. Podstawę prawną funkcjonowania domu stanowi Statut Domu, nadany przez Prowincjała Zakonu Kamilianów. Wypełnia on misję Zakonu, czyli służbę chorym i cierpiącym. Przystosowany jest dla 74 przewlekle somatycznie chorych osób zarówno kobiet jak i mężczyzn. Kieruje nim dyrektor, mający prawo zatrudniać i zwalniać pracowników, który jest jednocześnie ich bezpośrednim przełożonym. DPS finansowany jest z dotacji przekazywanej przez Prezydenta Miasta Zabrze oraz płatności mieszkańców domu.
Bibliografia
Opracowanie własne.