Bractwo Matek Chrześcijańskich w diecezji wrocławskiej: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Rodzina Nazaret1.jpg|right|thumb]] | [[Plik:Rodzina Nazaret1.jpg|right|thumb]] | ||
Bractwo Matek Chrześcijańskich założone zostało w 1850 przez grupę kobiet w Lille (Francja) celem uświęcenia matek i ich rodzin. W roku 1856 [[Pius IX|papież Pius IX]] podniósł rangę bractwa do godności arcybractwa. Głównym założeniem bractwa było chrześcijańskie wychowanie dzieci. Członkinie bractwa przyjmowały na siebie również trud i obowiązek wychowania dzieci moralnie zaniedbanych oraz sierot. Główną patronką bractwa została Matka Boska Bolesna. Bractwo zostało poddane także pod opiekę świętych patronów rodzin oraz matek, m.in. [[Św. Monika|św. Moniki]], [[Bł. Jolanta|bł. Jolanty]] i innych. Na ziemiach polskich pierwsze bractwo powstało m.in. w Warszawie (1860), a także w Krakowie (1880). W roku 1913 bractwo przy kościele św. Barbary w Krakowie uzyskało godność arcybractwa i możliwość agregacji bractw z diecezji krakowskiej, lwowskiej, przemyskiej, tarnowskiej oraz części diecezji wrocławskiej (podległej Austrii). | Bractwo Matek Chrześcijańskich założone zostało w 1850 przez grupę kobiet w Lille (Francja) celem uświęcenia matek i ich rodzin. W roku 1856 [[Pius IX|papież Pius IX]] podniósł rangę bractwa do godności arcybractwa. Głównym założeniem bractwa było chrześcijańskie wychowanie dzieci. Członkinie bractwa przyjmowały na siebie również trud i obowiązek wychowania dzieci moralnie zaniedbanych oraz sierot. Główną patronką bractwa została Matka Boska Bolesna. Bractwo zostało poddane także pod opiekę świętych patronów rodzin oraz matek, m.in. [[Św. Monika|św. Moniki]], [[Bł. Jolanta|bł. Jolanty]] i innych. Na ziemiach polskich pierwsze bractwo powstało m.in. w Warszawie (1860), a także w Krakowie (1880). W roku 1913 bractwo przy kościele św. Barbary w Krakowie uzyskało godność arcybractwa i możliwość agregacji bractw z diecezji krakowskiej, lwowskiej, przemyskiej, tarnowskiej oraz części diecezji wrocławskiej (podległej Austrii). | ||
Wersja z 17:52, 12 wrz 2018
Bractwo Matek Chrześcijańskich założone zostało w 1850 przez grupę kobiet w Lille (Francja) celem uświęcenia matek i ich rodzin. W roku 1856 papież Pius IX podniósł rangę bractwa do godności arcybractwa. Głównym założeniem bractwa było chrześcijańskie wychowanie dzieci. Członkinie bractwa przyjmowały na siebie również trud i obowiązek wychowania dzieci moralnie zaniedbanych oraz sierot. Główną patronką bractwa została Matka Boska Bolesna. Bractwo zostało poddane także pod opiekę świętych patronów rodzin oraz matek, m.in. św. Moniki, bł. Jolanty i innych. Na ziemiach polskich pierwsze bractwo powstało m.in. w Warszawie (1860), a także w Krakowie (1880). W roku 1913 bractwo przy kościele św. Barbary w Krakowie uzyskało godność arcybractwa i możliwość agregacji bractw z diecezji krakowskiej, lwowskiej, przemyskiej, tarnowskiej oraz części diecezji wrocławskiej (podległej Austrii).
W 1937 roku w diecezji wrocławskiej istniały trzy bractwa. Ta niewielka ilość była spowodowana tym, że choć początkowo pokładano w bractwie wielkie nadzieje co do umocnienia modelu śląskiej rodziny, która była zagrożona atakiem kulturkampfu na katechizację dzieci i młodzieży. Jednakże za sprawą bpa Georga Koppa pod koniec XIX wieku większy nacisk został położony na rozwój w diecezji Stowarzyszenia św. Rodziny, które to listem pasterskim z 27 stycznia 1895 roku zostało wprowadzone we wszystkich parafiach diecezji.
Bractwo Matek Chrześcijańskich było ostoją katolicyzmu w rodzinach. Uczyło ono matki prawdziwie chrześcijańskiego wychowania swych dzieci. Stawiało je w roli pierwszych nauczycielek religii dla swych dzieci. W swych strukturach zakładało ono comiesięczne konferencje o problematyce wychowawczej. Podczas tych konferencji ustalano także konkretne zadania do realizacji. We wstępnym słowie, które zostało skierowane do Braci Kapłanów możemy przeczytać: Przez Bractwo Matek chrześcijańskich do tysiące dzieci może się przedrzeć głos kapłana, na tysiące serc może rzucić gorliwa jego ręka posiew zbawienny wiary i cnoty.
Bibliografia
[1] [dostęp. 13.05.2015]; Rodzina Katolicka, nr 12 (przy ZW nr 43), s. XIV; Myszor J., Duchowieństwo Katolickie na Śląsku 1742-1914. Z dziejów duszpasterstwa w diecezji Wrocławskiej, Katowice 2011; Jaskulski A., Konferencye, Poznań 1897.