Bractwo Matek Chrześcijańskich w diecezji wrocławskiej

Z e-ncyklopedia
Rodzina Nazaret1.jpg

Bractwo Matek Chrześcijańskich zostało założone w 1850 roku przez grupę kobiet w Lille (Francja) celem uświęcenia matek i ich rodzin. W roku 1856 papież Pius IX podniósł rangę bractwa do godności arcybractwa. Głównym założeniem bractwa było chrześcijańskie wychowanie dzieci. Członkinie bractwa przyjmowały na siebie również trud i obowiązek wychowania dzieci moralnie zaniedbanych oraz sierot. Główną patronką bractwa została Matka Boska Bolesna. Bractwo zostało poddane także pod opiekę świętych patronów rodzin oraz matek, m.in. św. Moniki, bł. Jolanty i innych. Na ziemiach polskich pierwsze bractwo powstało m.in. w Warszawie (1860), a także w Krakowie (1880). W roku 1913 bractwo przy kościele pw. św. Barbary w Krakowie uzyskało godność arcybractwa i możliwość agregacji bractw z diecezji krakowskiej, lwowskiej, przemyskiej, tarnowskiej oraz części diecezji wrocławskiej (podległej Austrii).

W 1937 roku w diecezji wrocławskiej istniały trzy bractwa. Ta niewielka ilość była spowodowana tym, że choć początkowo pokładano w bractwie wielkie nadzieje co do umocnienia modelu śląskiej rodziny, która była zagrożona atakiem kulturkampfu na katechizację dzieci i młodzieży. Jednakże za sprawą bpa Georga Koppa pod koniec XIX wieku większy nacisk został położony na rozwój w diecezji Stowarzyszenia św. Rodziny, które to listem pasterskim z 27 stycznia 1895 zostało wprowadzone we wszystkich parafiach diecezji.

Bractwo Matek Chrześcijańskich było ostoją katolicyzmu w rodzinach. Uczyło ono matki prawdziwie chrześcijańskiego wychowania swych dzieci. Stawiało je w roli pierwszych nauczycielek religii dla swych dzieci. W swych strukturach zakładało ono comiesięczne konferencje o problematyce wychowawczej. Podczas tych konferencji ustalano także konkretne zadania do realizacji. We wstępnym słowie, które zostało skierowane do Braci Kapłanów możemy przeczytać: Przez Bractwo Matek chrześcijańskich do tysiące dzieci może się przedrzeć głos kapłana, na tysiące serc może rzucić gorliwa jego ręka posiew zbawienny wiary i cnoty.

Bibliografia

[1] [dostęp. 13.05.2015]; Rodzina Katolicka, nr 12 (przy ZW nr 43), s. XIV; Myszor J., Duchowieństwo Katolickie na Śląsku 1742-1914. Z dziejów duszpasterstwa w diecezji Wrocławskiej, Katowice 2011; Jaskulski A., Konferencye, Poznań 1897.