Boromeuszki - Mikołów ul. Żwirki i Wigury: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie, ul. Żwirki i Wigury== | ==Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie, ul. Żwirki i Wigury== | ||
Placówka sióstr | Placówka [[Boromeuszki|sióstr boromeuszek]] przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie znajduje się na terenie [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Zbawiciela w Mikołowie|parafii NMP Matki Zbawiciela]], prowadzonej przez księży [[Salwatorianie - Mikołów|salwatorianów]]. Na terenie domu znajduje się kaplica, w której posługuje kapelan wyznaczony przez prowincjała księży salwatorianów. Obecnie w Domu mieszkają siostry emerytki oraz siostra katechizująca w mikołowskiej szkole. | ||
Budynek był własnością adwokata | Budynek był własnością adwokata Edwarda Lehnerta. Po jego śmierci, w zamian za ofiarną pomoc i opiekę w czasie choroby, połowa domu została przekazana jako darowizna s. Salezynie Lubowieckiej, należącej do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Karola Boromeusza. Druga połowa przypadła córce zmarłego – Barbarze Lehnert. Zgromadzenie odkupiło od Barbary drugą połowę budynku i dnia 16 sierpnia 1983 zostało prawowitym właścicielem nieruchomości. Dar bardzo dobrze wpisał się w potrzeby zgromadzenia, którego domy w Mikołowie i [[Boromeuszki - Żory|Żorach]] były wówczas przepełnione. Postanowiono w nowo otrzymanym budynku zorganizować dom dla sióstr emerytek, dlatego też podjęto się generalnego remontu nieruchomości i jej dostosowania do potrzeb zgromadzenia. Pod koniec 1987 roku przełożona generalna s. Hermana Copik (urząd przełożonej generalnej sprawowała w l. 1984-1990) zwróciła się do ówczesnego [[Zimoń Damian|bpa Damiana Zimonia]], z prośbą o utworzenie nowej placówki zakonnej oraz o erygowanie kaplicy w nowym domu zakonnym. W odpowiedzi ordynariusz katowicki zezwolił na powstanie nowej placówki w Mikołowie, a dnia 29 grudnia 1987 wydał dekret erygujący kaplicę półpubliczną, znajdującą się w nowo powstałej placówce, pw. Zmartwychwstania Pańskiego. W myśl tego dekretu rektorem kaplicy został proboszcz parafii NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. Poświęcenie nowego domu wraz z kaplicą, którego dokonał bp Damian Zimoń, miało miejsce 4 lutego 1988. Od tego dnia, aż do dziś w domu zakonnym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie mieszkają siostry emerytki oraz katechetki, które posługują na terenie [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha]] oraz parafii NMP Matki Zbawiciela. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Teofora Gertruda Kasperek, Rozwój i działalność Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza – Mikołów w latach 1945-1989, Mikołów 2006; w opracowaniu s. T.G. Kasperek występuje nazwisko Lubaniecka, jednak po konsultacji, porównaniu i zweryfikowaniu z materiałami znajdującymi się w aktach Zgromadzenia ustalono: Lubowiecka. Akta Domu Zakonnego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie, Sekretariat Domu Generalnego Zgromadzenia w Mikołowie. | |||
[[Kategoria:Boromeuszki]] | [[Kategoria:Boromeuszki]] | ||
[[Kategoria:Mikołów]] |
Aktualna wersja na dzień 22:19, 11 cze 2021
Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie, ul. Żwirki i Wigury
Placówka sióstr boromeuszek przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie znajduje się na terenie parafii NMP Matki Zbawiciela, prowadzonej przez księży salwatorianów. Na terenie domu znajduje się kaplica, w której posługuje kapelan wyznaczony przez prowincjała księży salwatorianów. Obecnie w Domu mieszkają siostry emerytki oraz siostra katechizująca w mikołowskiej szkole.
Budynek był własnością adwokata Edwarda Lehnerta. Po jego śmierci, w zamian za ofiarną pomoc i opiekę w czasie choroby, połowa domu została przekazana jako darowizna s. Salezynie Lubowieckiej, należącej do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Karola Boromeusza. Druga połowa przypadła córce zmarłego – Barbarze Lehnert. Zgromadzenie odkupiło od Barbary drugą połowę budynku i dnia 16 sierpnia 1983 zostało prawowitym właścicielem nieruchomości. Dar bardzo dobrze wpisał się w potrzeby zgromadzenia, którego domy w Mikołowie i Żorach były wówczas przepełnione. Postanowiono w nowo otrzymanym budynku zorganizować dom dla sióstr emerytek, dlatego też podjęto się generalnego remontu nieruchomości i jej dostosowania do potrzeb zgromadzenia. Pod koniec 1987 roku przełożona generalna s. Hermana Copik (urząd przełożonej generalnej sprawowała w l. 1984-1990) zwróciła się do ówczesnego bpa Damiana Zimonia, z prośbą o utworzenie nowej placówki zakonnej oraz o erygowanie kaplicy w nowym domu zakonnym. W odpowiedzi ordynariusz katowicki zezwolił na powstanie nowej placówki w Mikołowie, a dnia 29 grudnia 1987 wydał dekret erygujący kaplicę półpubliczną, znajdującą się w nowo powstałej placówce, pw. Zmartwychwstania Pańskiego. W myśl tego dekretu rektorem kaplicy został proboszcz parafii NMP Matki Zbawiciela w Mikołowie. Poświęcenie nowego domu wraz z kaplicą, którego dokonał bp Damian Zimoń, miało miejsce 4 lutego 1988. Od tego dnia, aż do dziś w domu zakonnym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie mieszkają siostry emerytki oraz katechetki, które posługują na terenie parafii św. Wojciecha oraz parafii NMP Matki Zbawiciela.
Bibliografia
Teofora Gertruda Kasperek, Rozwój i działalność Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza – Mikołów w latach 1945-1989, Mikołów 2006; w opracowaniu s. T.G. Kasperek występuje nazwisko Lubaniecka, jednak po konsultacji, porównaniu i zweryfikowaniu z materiałami znajdującymi się w aktach Zgromadzenia ustalono: Lubowiecka. Akta Domu Zakonnego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza przy ul. Żwirki i Wigury 26 w Mikołowie, Sekretariat Domu Generalnego Zgromadzenia w Mikołowie.