Basista Władysław: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 17:30, 16 kwi 2021

Basista Władysław (1928-), wykładowca akademicki

Urodził się 14 lutego 1928 w Niedobczycach. Jego ojciec i stryj byli powstańcami śląskimi; a na podstawie historii rodziny ks. Basisty powstał scenariusz filmu "Sól ziemi czarnej". Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i uczęszczał na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał stopień magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1954 w Piekarach Śląskich z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach podjął studia homiletyczne w Warszawie oraz fonetyczne w Instytucie Fonetycznym w Katowicach pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Wilczewskiego. Ponadto, w 1964 roku, uzyskał stopień magistra pedagogiki oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1956-1962 był prokuratorem, czyli dyrektorem ds. administracyjno-gospodarczych, w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był wykładowcą w Śląskim Seminarium Duchownym oraz Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Panewnikach. Uczestniczył w Międzynarodowych Konferencjach Logopedów w Wiedniu (1965) i Paryżu (1968). Od 1979 roku kierował Poradnią Logopedyczną w Katowicach przy ul. Poniatowskiego. Był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Sekcja Kaznodziejska, gdzie opracowywał ogólnopolskie programy kaznodziejskie, publikując również w specjalistycznych czasopismach kaznodziejskich. Za swoje zasługi dla Kościoła został, w 1995 roku, Kanonikiem Honorowym Kapituły Metropolitalnej w Katowicach, a w grudniu 2004 roku papież Jan Paweł II mianował go prałatem. W 2005 roku został Kapelanem Jego Świątobliwości. Był zaangażowany w duszpasterstwie mniejszości niemieckiej dla Wielkich Katowic. Konsekwencją tego było także zaangażowanie w wymianę młodzieży polskiej i niemieckiej w celu pojednania i współpracy. Był aktywny jako rekolekcjonista w Polsce i poza jej granicami (Szwajcaria, Austria, Niemcy). W 2000 roku głosił m.in. rekolekcje dla kapłanów w Kolegium Polskim w Rzymie. W 2018 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla Województwa Śląskiego przyznaną przez radnych Sejmiku Śląskiego. Zamieszkał w Katowicach pomagając w pracy duszpasterskiej przy parafii św. Józefa w Załężu. Następnie przeniósł się do Domu Księży Emerytów. Zmarł 16 kwietnia 2021. Jego pogrzeb odbył się 22 kwietnia w Niedobczycach.

Patrz:

Bibliografia podmiotowa

Bibliografia

Wspomnienia ks. W. Basisty, [1] (dostęp: 11.07.2016); Polak i Ślązak, GN 2018, nr 12, (dodatek katowicki), s. 1.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Basista Władysław (1928-), wykładowca akademicki==
 [[Plik:Basista Wladyslaw.jpg|left|150px|thumb]]
-Urodził się 14 lutego 1928 w Niedobczycach. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i uczęszczał na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]], gdzie uzyskał stopień magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1954 w [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekarach Śląskich]] z rąk biskupa częstochowskiego [[Goliński Zdzisław|Zdzisława Golińskiego]]. Po święceniach podjął studia homiletyczne w Warszawie oraz fonetyczne w Instytucie Fonetycznym w Katowicach pod kierunkiem [[Wilczewski Stanisław|ks. prof. Stanisława Wilczewskiego]]. Ponadto, w 1964 roku, uzyskał stopień magistra  pedagogiki oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1956-1962 był prokuratorem, czyli dyrektorem ds. administracyjno-gospodarczych, w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był wykładowcą w Śląskim Seminarium Duchownym oraz  [[Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach|Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Panewnikach]]. Uczestniczył w  Międzynarodowych Konferencjach Logopedów w Wiedniu (1965) i Paryżu (1968). Od 1979 roku kierował Poradnią Logopedyczną w Katowicach przy ul. Poniatowskiego. Był członkiem Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Sekcja Kaznodziejska, gdzie opracowywał ogólnopolskie programy kaznodziejskie, publikując również w specjalistycznych czasopismach kaznodziejskich. Za swoje zasługi dla Kościoła został, w 1995 roku, Kanonikiem Honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]], a w grudniu 2004 roku [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]] mianował go prałatem. W 2005 roku został Kapelanem Jego Świątobliwości. Obecnie jest zaangażowany w duszpasterstwie mniejszości niemieckiej dla Wielkich Katowic. Konsekwencją tego jest także zaangażowanie w wymianę młodzieży polskiej i niemieckiej w celu pojednania i współpracy. Jest aktywny jako rekolekcjonista w Polsce i poza jej granicami (Szwajcaria, Austria, Niemcy). W 2000 roku głosił m.in. rekolekcje dla kapłanów w Kolegium Polskim w Rzymie. W 2018 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla Województwa Śląskiego przyznaną przez radnych Sejmiku Śląskiego. Obecnie mieszka w Katowicach pomagając w pracy duszpasterskiej przy [[Parafia św. Józefa w Załężu|parafii św. Józefa w Załężu]].
+Urodził się 14 lutego 1928 w Niedobczycach. Jego ojciec i stryj byli powstańcami śląskimi; a na podstawie historii rodziny ks. Basisty powstał scenariusz filmu "Sól ziemi czarnej". Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i uczęszczał na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]], gdzie uzyskał stopień magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1954 w [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekarach Śląskich]] z rąk biskupa częstochowskiego [[Goliński Zdzisław|Zdzisława Golińskiego]]. Po święceniach podjął studia homiletyczne w Warszawie oraz fonetyczne w Instytucie Fonetycznym w Katowicach pod kierunkiem [[Wilczewski Stanisław|ks. prof. Stanisława Wilczewskiego]]. Ponadto, w 1964 roku, uzyskał stopień magistra  pedagogiki oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1956-1962 był prokuratorem, czyli dyrektorem ds. administracyjno-gospodarczych, w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był wykładowcą w Śląskim Seminarium Duchownym oraz  [[Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach|Wyższym Seminarium Duchownym OO. Franciszkanów w Panewnikach]]. Uczestniczył w  Międzynarodowych Konferencjach Logopedów w Wiedniu (1965) i Paryżu (1968). Od 1979 roku kierował Poradnią Logopedyczną w Katowicach przy ul. Poniatowskiego. Był członkiem Komisji [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] ds. Duszpasterstwa Ogólnego, Sekcja Kaznodziejska, gdzie opracowywał ogólnopolskie programy kaznodziejskie, publikując również w specjalistycznych czasopismach kaznodziejskich. Za swoje zasługi dla Kościoła został, w 1995 roku, Kanonikiem Honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]], a w grudniu 2004 roku [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]] mianował go prałatem. W 2005 roku został Kapelanem Jego Świątobliwości. Był zaangażowany w duszpasterstwie mniejszości niemieckiej dla Wielkich Katowic. Konsekwencją tego było także zaangażowanie w wymianę młodzieży polskiej i niemieckiej w celu pojednania i współpracy. Był aktywny jako rekolekcjonista w Polsce i poza jej granicami (Szwajcaria, Austria, Niemcy). W 2000 roku głosił m.in. rekolekcje dla kapłanów w Kolegium Polskim w Rzymie. W 2018 roku otrzymał Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla Województwa Śląskiego przyznaną przez radnych Sejmiku Śląskiego. Zamieszkał w Katowicach pomagając w pracy duszpasterskiej przy [[Parafia św. Józefa w Załężu|parafii św. Józefa w Załężu]]. Następnie przeniósł się do Domu Księży Emerytów. Zmarł 16 kwietnia 2021. Jego pogrzeb odbył się 22 kwietnia w Niedobczycach.
 ==Patrz:==