Affa Jan

Affa Jan (1880-1964), architekt

Urodził się 24 maja 1880 w Gamowie w rodzinie Szczepana i Zofii z d. Wilczek. W 1904 roku założył w Raciborzu przedsiębiorstwo budowlane. Był znany szczególnie z architektury kościelnej. Od 1927 roku uczestniczył w radzie nadzorczej Banku Ludowego w Raciborzu. Aktywnie działał w Towarzystwie Polsko-Górnośląskim, spółce budowlanej "Strzecha", "Rolniku", "Sokole".

W latach 1922-1932 był jedynym polskim członkiem Rady Miasta Raciborza. Po plebiscycie, gdy napotkał opór w prowadzeniu swojej działalności gospodarczej zwrócił się do władz polskich o pozwolenie na zamieszkanie w Polsce. Po zezwoleniu uzyskanym w 1932 roku osiadł z rodziną w Katowicach. Związał się z Kurią Biskupią, a do 1939 roku był jednym z kierowników budowy katowickiej katedry. Po wojnie był członkiem Komitetu Opolskiego, a w czerwcu 1945 znalazł się ponownie w Raciborzu. Był członkiem komisji weryfikacyjnej dla miejscowej ludności oraz kierownikiem Wydziału Wojskowego i Obywatelstwa Urzędu Miejskiego.

Wybudował na Śląsku kilkanaście kościołów, a także dom misyjny z kaplicą oo. Werbistów w Rybniku (1931-1932), klasztor z kaplicą ss. Boromeuszek w Rybniku (1936-1937), klasztor z kaplicą ss. Elżbietanek w Katowicach (1937-1938), klasztor z kaplicą ss. Najświętszej Maryi Panny w Katowicach (1951-1952). Ponadto był twórcą domu misyjnego oo. Werbistów w Górnej Grupie koło Świecia w Bydgoskiem (1938-1939). Odznaczono go Śląskim Krzyżem Powstańczym oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Uhonorowany 9 grudnia 1964 medalem Pro Ecclesia et Pontifice. Zmarł 12 grudnia 1964 w Raciborzu.