Affa Jan

Affa Jan (1880-1964), architekt

Urodził się 24 maja 1880 w Gamowie w rodzinie Szczepana i Zofii z d. Wilczek. W 1904 roku założył w Raciborzu przedsiębiorstwo budowlane. Był znany szczególnie z architektury kościelnej. Od 1927 roku uczestniczył w radzie nadzorczej Banku Ludowego w Raciborzu. Aktywnie działał w Towarzystwie Polsko-Górnośląskim i w spółkach budowlanych "Strzecha", "Rolnik", "Sokół".

W latach 1922-1932 był jedynym polskim członkiem Rady Miasta Raciborza. Po plebiscycie, gdy napotkał opór w prowadzeniu swojej działalności gospodarczej, zwrócił się do władz polskich o pozwolenie na zamieszkanie w Polsce. Po zezwoleniu uzyskanym w 1932 roku osiadł z rodziną w Katowicach. Związał się z Kurią Biskupią, a do 1939 roku był jednym z kierowników budowy katowickiej katedry. Po wojnie był członkiem Komitetu Opolskiego, a w czerwcu 1945 roku znalazł się ponownie w Raciborzu. Był członkiem komisji weryfikacyjnej dla miejscowej ludności oraz kierownikiem Wydziału Wojskowego i Obywatelstwa Urzędu Miejskiego.

Wybudował na Śląsku kilkanaście kościołów, a także dom misyjny z kaplicą ojców werbistów w Rybniku (1931-1932), klasztor z kaplicą sióstr boromeuszek w Rybniku (1936-1937), klasztor z kaplicą sióstr elżbietanek w Katowicach (1937-1938), klasztor z kaplicą sióstr Najświętszej Maryi Panny w Katowicach (1951-1952). Ponadto w latach 1938-1939 był twórcą domu misyjnego ojców werbistów w Górnej Grupie koło Świecia (obecnie woj. kujawsko-pomorskie). Odznaczono go Śląskim Krzyżem Powstańczym oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Uhonorowany 9 grudnia 1964 medalem "Pro Ecclesia et Pontifice". Zmarł 12 grudnia 1964 w Raciborzu.

Bibliografia

S. Drozdowski, Jan Affa. Ludzie spod znaku Rodła, Katolik WTK 1970, R.14, nr. 46, s. 2.