Żmija Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Żmija (Żmijewski) Antoni TChr. (1916-1970), kapelan WP, proboszcz ==
== Żmija (Żmijewski) Antoni TChr (1916-1970), kapelan WP, proboszcz ==
Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie, syn Ignacego i Marii z Taborów. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filoz. w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w seminarium duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.  
Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie w rodzinie Ignacego i Marii z d. Tabor. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do [[Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej|Towarzystwa Chrystusowego]] w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.  


Po święceniach powrócił na Śląsk i jako wikariusz pracował w rodzinnej parafii w Radzionkowie. W lipcu 1942 jako sanitariusz został wcielony do armii niemieckiej i wysłany do Afryki, gdzie dostał się do niewoli alianckiej. Jako Polak został przewieziony do Wielkiej Brytanii i zaczął pełnić służbę w polskim wojsku. Wtedy też zaczął używać nazwiska Żmijewski. Awansowany do stopnia kapitana, pełnił obowiązki kapelana 8 Brygady Piechoty. Następnie do 1946 roku był kapelanem 25 Pomorskiego Baonu Piechoty. W czerwcu 1946 powrócił do kraju i został przez przełożonego generalnego [[Posadzy Ignacy|ks. Ignacego Posadzego]] wysłany do pracy na Pomorze Zachodnie. Jako wikariusz pracował w Szczecinie od 1 września 1946 do 31 grudnia 1947, w Gryficach do 1 marca 1949 oraz w Stargardzie Szczecińskim do 6 listopada 1954. Następnie został administratorem parafii św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim, a od 14 marca 1957 proboszczem parafii Brojce w powiecie gryfickim, gdzie pracował do 1 lipca 1969. Ostatnią parafią, którą zarządzał, był Szczecin-Zdroje. Odznaczał się obowiązkowością i pracowitością, był dobrym kaznodzieją i organizatorem życia parafialnego. Zmarł 6 czerwca 1970 w szpitalu w Kołobrzegu na zawał serca. Pogrzeb z udziałem ordynariusza gorzowskiego bpa Wilhelma Pluty, przeszło stu księży i licznej rzeszy wiernych odbył się 9 lipca w Szczecinie-Zdrojach i tam został pochowany.
Po święceniach powrócił na Śląsk i jako wikariusz pracował w rodzinnej [[Parafia św. Wojciecha w Radzionkowie|parafii w Radzionkowie]]. W lipcu 1942 roku jako sanitariusz został wcielony do armii niemieckiej i wysłany do Afryki, gdzie dostał się do niewoli alianckiej. Jako Polak został przewieziony do Wielkiej Brytanii i zaczął pełnić służbę w polskim wojsku. Wtedy też zaczął używać nazwiska Żmijewski. Awansowany do stopnia kapitana, pełnił obowiązki kapelana 8 Brygady Piechoty. Następnie do 1946 roku był kapelanem 25 Pomorskiego Batalionu Piechoty. W czerwcu 1946 roku powrócił do kraju i został przez przełożonego generalnego [[Posadzy Ignacy|ks. Ignacego Posadzego]] wysłany do pracy na Pomorze Zachodnie. Jako wikariusz pracował w Szczecinie od 1 września 1946 do 31 grudnia 1947, w Gryficach do 1 marca 1949 oraz w Stargardzie Szczecińskim do 6 listopada 1954. Następnie został administratorem parafii św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim, a od 14 marca 1957 proboszczem parafii Brojce w powiecie gryfickim, gdzie pracował do 1 lipca 1969. Ostatnią parafią, którą zarządzał, był Szczecin-Zdroje. Odznaczał się obowiązkowością i pracowitością, był dobrym kaznodzieją i organizatorem życia parafialnego. Zmarł na zawał serca 6 czerwca 1970 w szpitalu w Kołobrzegu. Pogrzeb z udziałem ordynariusza gorzowskiego [[Pluta Wilhelm|bpa Wilhelma Pluty]], przeszło stu księży i licznej rzeszy wiernych odbył się 9 lipca 1970 w Szczecinie-Zdrojach i tam został pochowany.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców 1939-1948, Poznań 1983; B. Kołodziej, Żmija (Żmijewski) Antoni (hasło), w: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 485.   
B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców 1939-1948, Poznań 1983; B. Kołodziej, Żmija (Żmijewski) Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 485.   


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - Ż]]
[[Kategoria:Biografie - Ż]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Chrystusowcy]]
[[Kategoria:Wojskowi]]
[[Kategoria:Wojskowi]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Duchowni w wojsku niemieckim]]
[[Kategoria:Duchowni w wojsku niemieckim]]
[[Kategoria:Duchowni w wojsku polskim]]
[[Kategoria:Duchowni w wojsku polskim]]

Aktualna wersja na dzień 01:05, 2 lut 2020

Żmija (Żmijewski) Antoni TChr (1916-1970), kapelan WP, proboszcz

Urodził się 11 czerwca 1916 w Radzionkowie w rodzinie Ignacego i Marii z d. Tabor. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowskich Górach, 14 sierpnia 1935 wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego w Potulicach k. Nakła nad Kanałem Bydgoskim. Po rocznym, kanonicznym nowicjacie, 29 września 1936 złożył profesję zakonną. Następnie ukończył dwuletnie studia filozoficzne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie i rozpoczął czteroletnie studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Poznaniu, przerwane przez wybuch II wojny światowej. Studia dokończył w Krakowie, gdzie 20 lipca 1940 złożył dozgonne śluby zakonne. 22 lutego 1942 z rąk bpa Stanisława Rosponda przyjął święcenia kapłańskie.

Po święceniach powrócił na Śląsk i jako wikariusz pracował w rodzinnej parafii w Radzionkowie. W lipcu 1942 roku jako sanitariusz został wcielony do armii niemieckiej i wysłany do Afryki, gdzie dostał się do niewoli alianckiej. Jako Polak został przewieziony do Wielkiej Brytanii i zaczął pełnić służbę w polskim wojsku. Wtedy też zaczął używać nazwiska Żmijewski. Awansowany do stopnia kapitana, pełnił obowiązki kapelana 8 Brygady Piechoty. Następnie do 1946 roku był kapelanem 25 Pomorskiego Batalionu Piechoty. W czerwcu 1946 roku powrócił do kraju i został przez przełożonego generalnego ks. Ignacego Posadzego wysłany do pracy na Pomorze Zachodnie. Jako wikariusz pracował w Szczecinie od 1 września 1946 do 31 grudnia 1947, w Gryficach do 1 marca 1949 oraz w Stargardzie Szczecińskim do 6 listopada 1954. Następnie został administratorem parafii św. Józefa w Stargardzie Szczecińskim, a od 14 marca 1957 proboszczem parafii Brojce w powiecie gryfickim, gdzie pracował do 1 lipca 1969. Ostatnią parafią, którą zarządzał, był Szczecin-Zdroje. Odznaczał się obowiązkowością i pracowitością, był dobrym kaznodzieją i organizatorem życia parafialnego. Zmarł na zawał serca 6 czerwca 1970 w szpitalu w Kołobrzegu. Pogrzeb z udziałem ordynariusza gorzowskiego bpa Wilhelma Pluty, przeszło stu księży i licznej rzeszy wiernych odbył się 9 lipca 1970 w Szczecinie-Zdrojach i tam został pochowany.

Bibliografia

B. Kołodziej, Dzieje Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców 1939-1948, Poznań 1983; B. Kołodziej, Żmija (Żmijewski) Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 485.