Św. Jan Jałmużnik

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 13:24, 11 lis 2021 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Św. Jan Jałmużnik

Znany również jako Jan III. Urodził się około 550 roku na Cyprze i pochodził z bogatej arystokratycznej rodziny. Chciał zostać duchownym, ale za namową rodziców ożenił się. Podczas panującej w jego kraju epidemii stracił żonę i dwóch synów. Po tej tragedii rozdał swój majątek biednym i postanowił wstąpić do zakonu.

Jan Jałmużnik już od dzieciństwa wykazywał szczególne zainteresowanie biednymi i potrzebującymi. Pomagał każdemu na swojej drodze, nigdy nie przeszedł obojętnie obok biedniejszego i nieszczęśliwego. Pewnego dnia, gdy szedł do kościoła spotkał na swojej drodze półnagiego żebraka, bez zastanowienia oddał mu swoje ciepłe ubranie.

Około 610 roku został patriarchą Aleksandrii. Wznosił w tym czasie nowe świątynie i dbał o upiększenie katedry św. Marka w Aleksandrii. Zajmował się również pomaganiem żebrakom i potrzebującym. Jego pomoc wobec człowieka nie ograniczała się do samego dawania jałmużny, obejmowała wszystko co dla bliźniego dobre i zbliżające do Boga. Bronił słabszych, godził zwaśnionych, wspierał chorych i opuszczonych. Warto również wspomnieć, że był on przeciwnikiem monofizytyzmu.

Jest wiele legend związanych z postacią świętego. Jedna z nich głosi, że pewna uboga kobieta wyznała św. Janowi Jałmużnikowi na karteczce swoje grzechy. Niestety, gdy wróciła św. Jan zmarł, a kobieta nie była pewna czy przeczytał on jej grzechy. Przez trzy dni i trzy noce modliła się przy jego grobie, aż w końcu znalazła karteczkę na której było napisane: Przez Jana sługę mojego zgładzony jest grzech twój. Przed śmiercią św. Jan Jałmużnik wyruszył do Konstantynopola zaraz po najeździe Persów, aby wyjednać pomoc dla Aleksandrii, w drodze powrotnej zachorował i zatrzymał się w swych rodzinnych stronach. Zmarł 11 listopada 616 na Cyprze; inne źródła podają 620 rok. Jego ciało pochowane zostało w Amathus, później przeniesiono je do Konstantynopola, a następnie około 1489 roku do Wenecji. Obecnie szczątki świętego znajdują się w kaplicy konkatedry pod wezwaniem św. Marcina w Bratysławie oraz kaplicy weneckiego kościoła pod wezwaniem św. Jana w Bragorze.

  • Jan Jałmużnik jest opiekunem przytułków, szpitali, leprozoriów (domów dla trędowatych) i bazyliańskich mnichów świętego Łazarza na Bliskim Wschodzie. Jest także patronem Zakonu Kawalerów Maltańskich (Joannitów) oraz pierwszym patronem szpitala założonego przez amalfitańskich kupców w Jerozolimie.
  • W liturgii Kościoła św. Jan Jałmużnik wspominany jest 11 listopada.
  • Modlitwa: Boże, Ojcze miłosierdzia, udziel nam za przyczyną św. Jana łaski, abyśmy przez gorliwe wykonywanie

uczynków miłości bliźniego także na sądzie Twoim łaski i miłosierdzia Twego dostąpić mogli. Amen.

Bibliografia

[1] [dostęp: 12.05.2015]; [2] [dostęp: 12.05.2015]; [3] [dostęp: 12.05.2015]; [4] [dostęp: 12.05.2015].