Zielasko Leopold: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 10:28, 27 cze 2023

Zielasko Leopold (1922-2018), proboszcz w Ustroniu

Urodził się 15 listopada 1922 w Międzyrzeczu Górnym. Ukończył 5 oddziałów szkoły podstawowej w Wapienicy, a 6 i 7 w Bielsku-Białej. W latach 1937-1938 uczęszczał do gimnazjum kupieckiego w Bielsku-Białej. W 1941 roku wyjechał do Warszawy i podjął pracę w Fabryce Tarcz Ściernych w Ursusie. W roku 1944 na tajnych kompletach przygotował się do małej matury. W 1946 roku mieszkał u sióstr Urszulanek w Milanówku, gdzie zdał maturę. W tym też roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1951. W 1952 roku został wikariuszem w Wodzisławiu Śląskim. Od 1955 roku pracował w Knurowie. W latach 1957-1962 był wikariuszem w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. W 1962 roku został mianowany administratorem parafii pw. św. Klemensa w Ustroniu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), jednak kandydatura ta nie została zatwierdzona przez ówczesne komunistyczne władze. Oficjalnie proboszczem w Ustroniu został w 1969 roku. Doprowadził do powstania nowych parafii w Ustroniu-Polanie, Hermanicach i na Zawodziu, a także zadbał o powstanie kaplic przy tutejszych szpitalach: Reumatologicznym i Uzdrowiskowym. W 1970 roku bp Bednorz powołał go na członka Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej. W latach 1982-1989 organizował pomoc dla represjonowanych, a także pomagał ofiarom katastrofy w Czarnobylu, wysyłając do białoruskich rodzin transporty z żywnością i darami. W 1995 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Wapienicy. W 2002 roku zainicjował powstanie Fundacji św. Antoniego, która niesie pomoc ludziom ubogim i znajdującym się w nagłej potrzebie. W 2007 roku otrzymał tytuł Zasłużonego dla Solidarności Podbeskidzia. Zmarł 2 września 2018 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Ustroniu.

Bibliografia

Za: [1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Zielasko Leopold (1922-2018), proboszcz w Ustroniu==
-Urodził się 15 listopada 1922 w Międzyrzeczu Górnym. Ukończył 5 oddziałów szkoły podstawowej w Wapienicy, a 6 i 7 w Bielsku-Białej. W latach 1937-1938 uczęszczał do gimnazjum kupieckiego w Bielsku-Białej. W 1941 roku wyjechał do Warszawy i podjął pracę w Fabryce Tarcz Ściernych w Ursusie. W roku 1944 na tajnych kompletach przygotował się do małej matury. W 1946 roku mieszkał u sióstr Urszulanek w Milanówku, gdzie zdał maturę. W tym też roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1951. W 1952 roku został wikariuszem w Wodzisławiu Śląskim. Od 1955 roku pracował w Knurowie. W latach 1957-1962 był wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. W 1962 roku został mianowany administratorem [[Parafia św. Klemensa w Ustroniu|parafii pw. św. Klemensa w Ustroniu]] (obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]), jednak kandydatura ta nie została zatwierdzona przez ówczesne komunistyczne władze. Oficjalnie proboszczem w Ustroniu został w 1969 roku. Doprowadził do powstania nowych parafii w Ustroniu-Polanie, [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Hermanicach|Hermanicach]] i na Zawodziu, a także zadbał o powstanie kaplic przy tutejszych szpitalach: Reumatologicznym i Uzdrowiskowym. W latach 1982-1989 organizował pomoc dla represjonowanych, a także pomagał ofiarom katastrofy w Czarnobylu, wysyłając do białoruskich rodzin transporty z żywnością i darami. W 1995 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Wapienicy. W 2002 roku zainicjował powstanie Fundacji [[Św. Antoni Padewski|św. Antoniego]], która niesie pomoc ludziom ubogim i znajdującym się w nagłej potrzebie. W 2007 roku otrzymał tytuł '' Zasłużonego dla Solidarności Podbeskidzia''. Zmarł 2 września 2018 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Ustroniu.
+Urodził się 15 listopada 1922 w Międzyrzeczu Górnym. Ukończył 5 oddziałów szkoły podstawowej w Wapienicy, a 6 i 7 w Bielsku-Białej. W latach 1937-1938 uczęszczał do gimnazjum kupieckiego w Bielsku-Białej. W 1941 roku wyjechał do Warszawy i podjął pracę w Fabryce Tarcz Ściernych w Ursusie. W roku 1944 na tajnych kompletach przygotował się do małej matury. W 1946 roku mieszkał u sióstr Urszulanek w Milanówku, gdzie zdał maturę. W tym też roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1951. W 1952 roku został wikariuszem w Wodzisławiu Śląskim. Od 1955 roku pracował w Knurowie. W latach 1957-1962 był wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. W 1962 roku został mianowany administratorem [[Parafia św. Klemensa w Ustroniu|parafii pw. św. Klemensa w Ustroniu]] (obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]), jednak kandydatura ta nie została zatwierdzona przez ówczesne komunistyczne władze. Oficjalnie proboszczem w Ustroniu został w 1969 roku. Doprowadził do powstania nowych parafii w Ustroniu-Polanie, [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Hermanicach|Hermanicach]] i na Zawodziu, a także zadbał o powstanie kaplic przy tutejszych szpitalach: Reumatologicznym i Uzdrowiskowym. W 1970 roku [[Bednorz Herbert|bp Bednorz]] powołał go na członka Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej. W latach 1982-1989 organizował pomoc dla represjonowanych, a także pomagał ofiarom katastrofy w Czarnobylu, wysyłając do białoruskich rodzin transporty z żywnością i darami. W 1995 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Wapienicy. W 2002 roku zainicjował powstanie Fundacji [[Św. Antoni Padewski|św. Antoniego]], która niesie pomoc ludziom ubogim i znajdującym się w nagłej potrzebie. W 2007 roku otrzymał tytuł '' Zasłużonego dla Solidarności Podbeskidzia''. Zmarł 2 września 2018 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Ustroniu.
 ==Bibliografia==