Zet: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
Linia 1: Linia 1:
Około 1885 roku, w okresie rozwoju haseł ugodowych i kapitulanckich wobec władz zaborczych w Polsce, powstała trójstopniowa, ściśle zakonspirowana, niepodległościowa organizacja pod nazwą  „Związek Młodzieży Polskiej", w skrócie – „Zet”. Inicjatorem jej powstania był powstaniec styczniowy pułkownik Zygmunt Miłkowski.  
Około 1885 roku, w okresie rozwoju haseł ugodowych i kapitulanckich wobec władz zaborczych w Polsce, powstała trójstopniowa, ściśle zakonspirowana, niepodległościowa organizacja pod nazwą  „Związek Młodzieży Polskiej", w skrócie – „Zet”. Inicjatorem jej powstania był powstaniec styczniowy pułkownik Zygmunt Miłkowski.  


Dzieje postania tej organizacji nie są dokładnie znane. Pierwszą, dokładną data jest dzień 28 listopada 1886, w którym odbyło się zebranie Koła Warszawskiego „Zetu”. Wziął w nim udział, między innymi współzałożyciel Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej - Stanisław Bukowiecki.  
Dzieje powstania tej organizacji nie są dokładnie znane. Pierwszą, dokładną datą jest dzień 28 listopada 1886, w którym odbyło się zebranie Koła Warszawskiego „Zetu”. Wziął w nim udział, między innymi współzałożyciel Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej - Stanisław Bukowiecki.  


Zadania organizacji zostały ujęte w statucie: 1. Związek jest szkołą wychowania obywatelskiego, zarzewiem, narodowego postępu, 2. Celem Związku jest odbudowanie Polski Niepodległej, 3. Związek stoi na gruncie sprawiedliwości  politycznej,  społecznej  i narodowej.  
Zadania organizacji zostały ujęte w statucie: 1. Związek jest szkołą wychowania obywatelskiego, zarzewiem, narodowego postępu, 2. Celem Związku jest odbudowanie Polski Niepodległej, 3. Związek stoi na gruncie sprawiedliwości  politycznej,  społecznej  i narodowej.  


Losy młodzieży wychowywanej w Zecie obrazują losy kierownictwo warszawskiego „Zetu z przełomu 1887/8  roku. Do kierownictwa tego należeli trzej ludzie, których następnie drogi radykalnie rozeszły się: Stefan Żeromski, Roman Dmowski i Wacław Machajski, późniejszy działacz skrajnej lewicy. W okresie poprzedzającym odrodzenie państwa polskiego Związek przygotowywał kadry radykalnych, zdecydowanych zwolenników odrodzenia państwa polskiego i przyczynili się do odrodzenia myśli społecznej i politycznej w podzielonej zaborami Polsce. Działalność młodzieży gimnazjalnej i uniwersyteckiej zrzeszonej w Zecie polegała na zakładaniu tajnych bibliotek, czytelni ; tworzeniu tajnych kółek oświatowych, manifestacjach i obchodach rocznic patriotycznych.  
Losy młodzieży wychowywanej w Zecie obrazują losy kierownictwa warszawskiego „Zetu z przełomu 1887/8  roku. Do kierownictwa tego należeli trzej ludzie, których następnie drogi radykalnie rozeszły się: Stefan Żeromski, Roman Dmowski i Wacław Machajski, późniejszy działacz skrajnej lewicy. W okresie poprzedzającym odrodzenie państwa polskiego Związek przygotowywał kadry radykalnych, zdecydowanych zwolenników odrodzenia państwa polskiego, którzy przyczynili się do odrodzenia myśli społecznej i politycznej w podzielonej zaborami Polsce. Działalność młodzieży gimnazjalnej i uniwersyteckiej zrzeszonej w Zecie polegała na zakładaniu tajnych bibliotek, czytelni, tworzeniu tajnych kółek oświatowych, manifestacjach i obchodach rocznic patriotycznych.  


Zasługi Zet-u mimo różnic, które później podzieliły szeregi jego członków, jest niepodważalna. Do nich należy przede wszystkim walka o szkołę polską, przejawiająca się w strajkach szkolnych oraz w bojkocie obcej szkoły. Polem walki były wszystkie zabory, przede wszystkim jednak zabór rosyjski i pruski.  
Zasługi Zet-u mimo różnic, które później podzieliły szeregi jego członków, jest niepodważalna. Do nich należy przede wszystkim walka o szkołę polską, przejawiająca się w strajkach szkolnych oraz w bojkocie obcej szkoły. Polem walki były wszystkie zabory, przede wszystkim jednak zabór rosyjski i pruski.  

Wersja z 20:35, 4 gru 2015

Około 1885 roku, w okresie rozwoju haseł ugodowych i kapitulanckich wobec władz zaborczych w Polsce, powstała trójstopniowa, ściśle zakonspirowana, niepodległościowa organizacja pod nazwą „Związek Młodzieży Polskiej", w skrócie – „Zet”. Inicjatorem jej powstania był powstaniec styczniowy pułkownik Zygmunt Miłkowski.

Dzieje powstania tej organizacji nie są dokładnie znane. Pierwszą, dokładną datą jest dzień 28 listopada 1886, w którym odbyło się zebranie Koła Warszawskiego „Zetu”. Wziął w nim udział, między innymi współzałożyciel Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej - Stanisław Bukowiecki.

Zadania organizacji zostały ujęte w statucie: 1. Związek jest szkołą wychowania obywatelskiego, zarzewiem, narodowego postępu, 2. Celem Związku jest odbudowanie Polski Niepodległej, 3. Związek stoi na gruncie sprawiedliwości politycznej, społecznej i narodowej.

Losy młodzieży wychowywanej w Zecie obrazują losy kierownictwa warszawskiego „Zetu z przełomu 1887/8 roku. Do kierownictwa tego należeli trzej ludzie, których następnie drogi radykalnie rozeszły się: Stefan Żeromski, Roman Dmowski i Wacław Machajski, późniejszy działacz skrajnej lewicy. W okresie poprzedzającym odrodzenie państwa polskiego Związek przygotowywał kadry radykalnych, zdecydowanych zwolenników odrodzenia państwa polskiego, którzy przyczynili się do odrodzenia myśli społecznej i politycznej w podzielonej zaborami Polsce. Działalność młodzieży gimnazjalnej i uniwersyteckiej zrzeszonej w Zecie polegała na zakładaniu tajnych bibliotek, czytelni, tworzeniu tajnych kółek oświatowych, manifestacjach i obchodach rocznic patriotycznych.

Zasługi Zet-u mimo różnic, które później podzieliły szeregi jego członków, jest niepodważalna. Do nich należy przede wszystkim walka o szkołę polską, przejawiająca się w strajkach szkolnych oraz w bojkocie obcej szkoły. Polem walki były wszystkie zabory, przede wszystkim jednak zabór rosyjski i pruski.

Bibliografia