Wycisk Wacław (1912-1984), sufragan opolski
Urodził się 11 lutego 1912 w Olbrachcicach na Śląsku Opolskim jako ósme dziecko, w rodzinie Wilhelma i Agnieszki z d. Janusz. Po edukacji w szkole powszechnej wstąpił do Gimnazjum Humanistycznego w Prudniku, które ukończył 2 marca 1931 otrzymując świadectwo dojrzałości. Następnie kontynuował studia na Wydziale Teologiczno-Filozoficznym we Wrocławiu. Po rocznym alumnacie otrzymał 2 sierpnia 1936 święcenia kapłańskie z rąk kard. Adolfa Bertrama. Po święceniach kapłańskich pełnił obowiązki wikariusza w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Oleśnie (1936-1940) i Świętej Trójcy w Bytomiu (1940-1945). W 1945 roku otrzymał posadę notariusza w Kurii oraz pełnił obowiązki wikariusza w parafii św. Piotra i Pawła w Opolu. W 1948 roku objął funkcję kanclerza Kurii i kapelana szpitala św. Wojciecha w Opolu. Po studiach prawniczych (1949-1952 ) zakończonych uzyskaniem dyplomu na podstawie pracy pt. Stan prawny zakonnych placówek duszpasterskich na Śląsku Opolskim w latach 1945-1951 został mianowany w 1951 roku pierwszym oficjałem Sądu Duchownego w Opolu.
W 1957 roku został wykładowcą prawa kanonicznego w Seminarium Duchownym w Nysie i Opolu. 16 listopada 1958 otrzymał prekonizację na biskupa tyt. Cezarei i sufragana gnieźnieńskiego z przeznaczeniem do pracy na Śląsku Opolskim. Przez 17 lat pełnił posługę wikariusza generalnego. Był zaangażowany w pracę Soboru Watykańskiego II. Należał również do Komisji Episkopatu Polski d/s Wydawnictw Katolickich. Od 25 września 1976 do 4 sierpnia 1977 pełnił obowiązki wikariusza kapitulnego po śmierci bpa Franciszka Jopa.
Bp Alfons Nossol zatwierdził go na stanowisku wikariusza generalnego powierzając mu referat kurialny d/s zakonnych , finansowych i sakramentalnych. Zmarł 22 marca 1984 w Opolu. Pochowany został w rodzinnych Olbrachcicach.
Bibliografia
P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Warszawa 2000, s. 498; J. Mandziuk, Wycisk Wacław (hasło), SPTK, t. 8, s. 641-642.
