Wspomnienie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Z e-ncyklopedia

Historia kultu ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy

MB nieustajacej pomocy1.jpg

Jest związana z początkiem chrześcijaństwa, bo już od IV wieku oddawano kult świętej Bożej Rodzicielce, a od wieków średnich powstawały kościoły i sanktuaria pod wezwaniem Matki Bożej Pomocy, Matki Bożej Wspomożycielki, Matki Bożej Łaskawej, Pocieszycielki, Uzdrowicielki.

Na wyspie Krecie sławiony był obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lassithi, którego autorstwo przypisuje się malarzowi prawosławnemu wczesnego średniowiecza, mnichowi bazyliańskiemu, S. Lazzaro (868), choć przesuwano jego pochodzenie na wiek X/XI. Obecny obraz w Lassithi pochodzi z 1725 roku, różni się od obrazu rzymskiego. Wg miejscowych podań, obraz starożytny został wykradziony przez bogatego kupca, a wg najnowszych badań właśnie ten obraz z X/XI wieku jest w Rzymie. Został przywieziony do Rzymu 27 marca 1499 i przeniesiony do kościoła augustianów pw. św. Mateusza, na via Merulana na wzgórzu eskwilińskim pomiędzy Bazyliką Matki Bożej Większej a Bazyliką Św. Jana na Lateranie. Tu przez ponad 300 lat (1499-1808) był czczony przez Rzymian. Klęski, które nawiedziły Rzym (w 1798 roku po wkroczeniu wojsk francuskich zniszczono kościół i klasztor augustianów, a w 1809 roku wojska Napoleona dopełniły dalszych zniszczeń) niekorzystnie wpłynęły na cudowny obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, gdyż augustianie przenieśli się do Irlandii i zabrali ze sobą obraz Matki Boskiej. W 1852 roku przybyli na to miejsce redemptoryści, odbudowali klasztor i kościół, nadając mu nowe wezwanie: Najświętszego Odkupiciela i Św. Alfonsa. Interwencja u papieża Piusa IX, doprowadziła do zwrotu przez augustianów cudownego obrazu, który uroczyście wniesiono do nowo powstałego kościoła w 1866 roku. Od tej pory Matka Boska Nieustającej Pomocy jest główną patronką zakonu, a powyższy kościół stał się jej pierwszym sanktuarium. Od tego czasu datuje się rozkwit kultu Matki Bożej Nieustające Pomocy i już 24 czerwca 1867 papież Pius IX zezwolił na uroczystą koronację obrazu, kult stał się powszechny w całym świecie chrześcijańskim. 23 maja 1871 papież Pius IX erygował bractwo Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a 31 marca 1876 tenże papież podniósł to bractwo do godności arcybractwa.

  • Święto Maryi Nieustającej Pomocy przypada 27 czerwca.

Opis obrazu

Obraz namalowany jest na desce, ma wysokość 53 cm i szerokość 41,5 cm. Obraz przedstawia cztery postacie: Maryję z Dzieciątkiem oraz Świętych Archaniołów, Michała (po lewej stronie obrazu) i Gabriela (po prawej stronie). Matka Boska jest w czerwonej sukni, obszytej złotą lamówką, z rękawami obcisłymi. Maryja trzyma Dziecię Jezus na swej lewej ręce, a dłonią prawą obejmuje ręce Jezusa. Płaszcz Maryi jest granatowy, zielony po spodniej stronie, nakrycie głowy niebieskie, przykrywające czoło i włosy. Na środkowej części welonu znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami. Głowę Maryi otacza kolisty nimb. Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus, ale Maryja nie patrzy na Jezusa, lecz sprawia wrażenie, że przemawia do patrzącego na obraz. Jej oczy koloru miodowego i mocno podkreślone brwi dodają Jej obliczu piękna i wyniosłości. Dzieciątko Jezus, spoczywając na lewym ramieniu Matki, rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę, z czerwonym pasem i jest okryte czerwonym płaszczem. Obie stopy Jezusa są bose, a opadający z nóżki prawy sandał pozwala dostrzec powierzchnię podeszwową stopy. Jezus na obrazie ma kasztanowe włosy, a rysy Jego twarzy są bardzo dziecięce. Stopy i szyja Dzieciątka wyrażają odruch nagłego lęku, a to wizja męki i cierpienia, wyrażona przez krzyż i gwoździe niesione przez Archanioła Gabriela, a po drugiej stronie obrazu Archanioł Michał ukazujący: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem. Obraz ma złote tło, na głowie Jezusa i Maryi misternie malowane korony. Obraz był odnawiany przez Novotnego w 1866 roku, stąd niezwykle żywe kolory, jakby był malowany niedawno.

Kult Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Polsce

Datuje się od od końca XIX wieku, gdy redemptoryści przybyli po raz drugi do Polski. Sanktuaria znajdują się w: Gliwicach, Słupsku, Gorzowie, Kielcach, Przemyślu, Warszawie, Poznaniu, Toruniu, Kaliszu (w kaplicy sióstr karmelitanek bosych jest obraz Matki Bożej Nieustajacej Pomocy, który przywiozły ze swego klasztoru we Lwowie, koronowany 25 czerwca 1939 przez abpa Bolesława Twardowskiego). Także w diecezji świdnickiej w 2013 roku kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju został ustanowiony Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.

Parafie Matki Bożej Nieustającej Pomocy w archidiecezji katowickiej

Bibliografia

[1] (dostęp: 26.12.2020); [2] (dostęp: 26.12.2020)