Wrzoł Walter

Wrzoł Walter (1916-1985)

Urodził się 9 grudnia 1916 w Bielsku w rodzinie Antoniego, woźnego, i Marii z d. Długosz. Do szkoły powszechnej i Państwowego Gimnazjum Polskiego uczęszczał w Bielsku. Egzamin dojrzałości zdał w 1936 roku. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu II wojny światowej był zmuszony przerwać studia. Początkowo znalazł zatrudnienie w kancelarii parafii św. Mikołaja w Bielsku. W maju 1940 roku został aresztowany i wywieziony najpierw na roboty karne do Oelber w Harzu, a następnie do obozu karnego w Watenstadt. Ponieważ zaangażował się tam w czynną pomoc robotnikom pochodzącym ze Śląska i Generalnej Guberni, groziło mu niebezpieczeństwo ze strony gestapo. Udało mu się jednak uciec z obozu karnego, ale musiał przez pewien czas ukrywać się przed poszukującą go policją. Na przełomie 1942 i 1943 roku pracował w fabryce koszykarskiej w Bielsku, a następnie – już do końca okupacji – jako pomocnik tkacza w fabryce Silesia. Po zakończeniu II wojny światowej uczył religii w 3 szkołach powszechnych w Starym Bielsku i Aleksandrowicach oraz na kursie rolniczym. W październiku 1946 roku został ponownie przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia ukończył na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1947 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła z rąk bpa J. Bieńka.

Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w rodzinnej parafii św. Mikołaja w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Barbary w Strumieniu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), NSPJ w Piotrowicach i Narodzenia NMP w Pszowie. Od września 1953 roku pracował jako katecheta przy kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach. Ponadto hospitował lekcje religii Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu oraz prowadził wykłady na szkoleniu zakonnym i na dwóch kursach katechetycznych. W grudniu 1954 roku został mianowany Ojcem Duchownym Niższego Seminarium Duchownego im. św. Jacka w Katowicach. Od stycznia 1956 roku był wikariuszem w parafii NSPJ w Wyrach. W 1957 roku został mianowany wizytatorem nauki religii w diecezji katowickiej, egzaminatorem prosynodalnym z katechetyki i katechetą w Technikum Wychowania Fizycznego w Katowicach. W 1962 roku otrzymał godność Tajnego Szambelana Jego Świątobliwości. W lutym 1969 roku bp H. Bednorz mianował go administratorem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Piastował także różne funkcje ogólnodiecezjalne: był członkiem Kolegium Redakcyjnego „Gościa Niedzielnego”, Diecezjalnej Komisji Wystawy Tysiąclecia Chrześcijaństwa, Rady Kapłańskiej, Komisji Duszpasterskiej i Liturgicznej Diecezji Katowickiej oraz recenzentem prac proboszczowskich z katechetyki. Od 1970 roku wchodził w skład Komisji Episkopatu Polski ds. Katechizacji. W 1983 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Bielszowicach. Zmarł 10 grudnia 1985 w Wirku. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Bielszowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Waltera Wrzoła; Schematyzm 1955-1986, s. 641; Myszor, Historia diecezji, s. 439 i nn; A. Grajewski, Wygnanie, s. 170, 173, 228; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956-1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 89, 90, 98; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 82 i nn.