Wolny Konstanty: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 9: Linia 9:
Po utworzeniu w lutym 1920 Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu pełnił w nim funkcję zastępcy komisarza plebiscytowego oraz szefa Wydziału Prawnego. Jako członek utworzonej w maju 1920 Komisji Samorządowej przy Wydziale Prawnym Komisariatu, przyczynił się do sformułowania ustawy o autonomii województwa śląskiego. Wszedł  w skład delegacji Naczelnej Rady Ludowej. Brał udział w konferencji genewskiej, przygotowującej tekst polsko-niemieckiej konwencji. Był członkiem Komisji Mieszanej dla Górnego Śląska. W czerwcu 1922 przeniósł się z Bytomia do Katowic i tam otworzył kancelarię adwokacką.
Po utworzeniu w lutym 1920 Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu pełnił w nim funkcję zastępcy komisarza plebiscytowego oraz szefa Wydziału Prawnego. Jako członek utworzonej w maju 1920 Komisji Samorządowej przy Wydziale Prawnym Komisariatu, przyczynił się do sformułowania ustawy o autonomii województwa śląskiego. Wszedł  w skład delegacji Naczelnej Rady Ludowej. Brał udział w konferencji genewskiej, przygotowującej tekst polsko-niemieckiej konwencji. Był członkiem Komisji Mieszanej dla Górnego Śląska. W czerwcu 1922 przeniósł się z Bytomia do Katowic i tam otworzył kancelarię adwokacką.
Był posłem I, II i III Sejmu Śląskiego, do których wszedł jako reprezentant chadecji. Ciesząc się powszechnym zaufaniem posłów, wybierany był pięciokrotnie na marszałka Sejmu Śląskiego. Pełnił ważne funkcje w życiu samorządu adwokackiego.
Był posłem I, II i III Sejmu Śląskiego, do których wszedł jako reprezentant chadecji. Ciesząc się powszechnym zaufaniem posłów, wybierany był pięciokrotnie na marszałka Sejmu Śląskiego. Pełnił ważne funkcje w życiu samorządu adwokackiego.
Przyczynił się do powstania Biblioteki Sejmu Śląskiego, przekształconej później w Bibliotekę Śląską w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej osiadł we Lwowie, gdzie zorganizował Śląski Komitet Uchodźców. Zmarł 9 listopada 1940 roku we Lwowie w wieku 63 lat i tam został pochowany. Jego szczątki odnaleziono i zidentyfikowano w grobowcu Ojców Jezuitów na Cmentarzu Janowskim. W Katowicach jego prochy spoczęły w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Francuskiej.
Przyczynił się do powstania Biblioteki Sejmu Śląskiego, przekształconej później w Bibliotekę Śląską w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej osiadł we Lwowie, gdzie zorganizował Śląski Komitet Uchodźców. Zmarł 9 listopada 1940 roku we Lwowie w wieku 63 lat i tam został pochowany. Jego szczątki odnaleziono i zidentyfikowano w grobowcu Ojców Jezuitów na Cmentarzu Janowskim. W Katowicach jego prochy spoczęły w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Francuskiej.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
J. Ciągwa, Wolny Konstanty (biogram), Śląski Słownik Biograficzny t. 3 9 pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego, Katowice 1981, s. 340-343.
J. Ciągwa, Wolny Konstanty (biogram), Śląski Słownik Biograficzny t. 3, pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego, Katowice 1981, s. 340-343.


[[Kategoria:Biografie - W]]
[[Kategoria:Biografie - W]]
[[Kategoria:Politycy]]
[[Kategoria:Politycy]]

Wersja z 17:41, 8 cze 2012

Wolny Konstanty (1877—1940), poseł i marszałek Sejmu Śląskiego

Urodził się 5 czerwca w Bujakowie koło Zabrza, w rodzinie Wawrzyńca i Ludwiny z d. Jarczyk. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Zawodzi w 1888 roku, rozpoczął naukę w gimnazjum w Katowicach. Po maturze (1898) wyjechał do Wrocławia na studia, początkowo medyczne, potem prawnicze. Tam wstąpił do Towarzystwa Akademików Górnoślązaków. Po rozwiązaniu Towarzystwa w 1899 roku działał w tajnym Związku Młodzieży Polskiej „Zet". Studia prawnicze zakończył 18 grudnia 1901.

W sierpniu 1902 roku rozpoczął praktykę w sądach w Trzebnicy, Świdnicy, Zgorzelcu i Wrocławiu. Od 8 lipca 1907 osiadł jako pierwszy polski adwokat w Gliwicach, broniąc Polaków, min. w sprawach politycznych. Poza pracą zawodową był mocno zaangażowany w pracy społecznej. Udzielał się również w pracach Banku Ludowego. Był członkiem Polskiego Komitetu Wyborczego dla Śląska oraz prezesem gliwicko-zabrskiego okręgu Związku Śląskich Kół Śpiewaczych. Zaliczany był do zwolenników endecji.

31 lipca 1914 jako został aresztowany jako działacz polityczny, a następnie osadzony w twierdzy wojskowej w Nysie. Po zwolnieniu pracował nadal w Gliwicach jako adwokat. 31 lipca 1915 został powołany do wojska pruskiego; zdemobilizowany w końcu listopada 1918.Włączył się działalność plebiscytową; działał początkowo w Radzie Ludowej w Bytomiu, utworzonej 12 XI 1918, następnie zaś w bytomskim Podkomisariacie Naczelnej Rady Ludowej (NRL) dla Górnego Śląska. W obawie przed aresztowaniem, w maju 1919 przeniósł się do Sosnowca. Tam nadal udzielał się w pracy narodowej. Wszedł w skład utworzonego 23 sierpnia 1919 w Sosnowcu Komitetu Głównego Niesienia Pomocy Ślązakom.

Po utworzeniu w lutym 1920 Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu pełnił w nim funkcję zastępcy komisarza plebiscytowego oraz szefa Wydziału Prawnego. Jako członek utworzonej w maju 1920 Komisji Samorządowej przy Wydziale Prawnym Komisariatu, przyczynił się do sformułowania ustawy o autonomii województwa śląskiego. Wszedł w skład delegacji Naczelnej Rady Ludowej. Brał udział w konferencji genewskiej, przygotowującej tekst polsko-niemieckiej konwencji. Był członkiem Komisji Mieszanej dla Górnego Śląska. W czerwcu 1922 przeniósł się z Bytomia do Katowic i tam otworzył kancelarię adwokacką. Był posłem I, II i III Sejmu Śląskiego, do których wszedł jako reprezentant chadecji. Ciesząc się powszechnym zaufaniem posłów, wybierany był pięciokrotnie na marszałka Sejmu Śląskiego. Pełnił ważne funkcje w życiu samorządu adwokackiego.

Przyczynił się do powstania Biblioteki Sejmu Śląskiego, przekształconej później w Bibliotekę Śląską w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej osiadł we Lwowie, gdzie zorganizował Śląski Komitet Uchodźców. Zmarł 9 listopada 1940 roku we Lwowie w wieku 63 lat i tam został pochowany. Jego szczątki odnaleziono i zidentyfikowano w grobowcu Ojców Jezuitów na Cmentarzu Janowskim. W Katowicach jego prochy spoczęły w rodzinnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Francuskiej.

Bibliografia

J. Ciągwa, Wolny Konstanty (biogram), Śląski Słownik Biograficzny t. 3, pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego, Katowice 1981, s. 340-343.