Wojciech Władysław

Z e-ncyklopedia

Wojciech Władysław (1911-1971), proboszcz w Orzeszu

Wojciech Wladyslaw.jpg

Urodził się 28 marca 1911 w Grzawie w rodzinie rolniczej Józefa i Zuzanny z d. Cofała. Do szkoły powszechnej uczęszczał najpierw w Grzawie, a następnie w Pasewalku na Pomorzu, gdzie proboszczem był jego stryj ks. Ludwik Wojciech. Naukę w zakresie szkoły średniej rozpoczął w gimnazjum w Pasewalku, a kontynuował w gimnazjum w Pszczynie. Od listopada 1922 roku uczył się w Gimnazjum Klasycznym w Królewskiej Hucie. Egzamin dojrzałości zdał w 1929 roku. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934.

Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafii św. Pawła w Nowym Bytomiu. Następnie jako wikary pracował w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach i katedralnej Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej w styczniu 1940 roku otrzymał od gestapo nakaz opuszczenia terenu diecezji katowickiej. Do zakończenia okupacji hitlerowskiej przebywał na terenie Generalnej Guberni w archidiecezji krakowskiej. Z polecenia abpa A.S. Sapiehy pełnił najpierw funkcję rektora kościoła pod wezwaniem MB Częstochowskiej w Dzianiszu, który znajdował się na terenie parafii Chochołów. Następnie, od sierpnia 1941 roku był wikariuszem w parafii Świętej Rodziny w Zakopanem.

W kwietniu 1945 roku został skierowany do parafii Nawiedzenia NMP w Orzeszu, gdzie 27 kwietnia 1945 został mianowany administratorem. W 1947 roku otrzymał prawo do noszenia pelerynki proboszczowskiej i używania tytułu proboszcza. W sierpniu 1957 roku został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w Orzeszu. W tym samym roku otrzymał nominację na dziekana dekanatu dębieńskiego. Zmarł 12 stycznia 1971 w Orzeszu i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Władysława Wojciecha; Nekrolog, GN 1971, nr 7, s. 43; Schematyzm 1947; Represje wobec duchowieństwa, s. 64, 68; Grajewski, Wygnanie, s. 189.