Wilk Karol

Wilk Karol (1882-1957), proboszcz w Mikołowie

Urodził się 27 stycznia 1882 w Piekarach Śląskich w rodzinie górnika Emanuela i Apolonii z d. Franiel. Uczęszczał do gimnazjum w Bytomiu. 12 marca 1903 zdał egzamin dojrzałości. Po maturze został przyjęty na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. 22 czerwca 1907 przyjął święcenia kapłańskie.

W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii pw. Imienia NMP i św. Bartłomieja w Piekarach. Od 20 października 1907 pracował w parafii św. Jadwigi w Królewskiej Hucie. 20 grudnia 1908 otrzymał nominację na kapelana w kaplicy zamkowej rodziny Ballestremów w Pławniowicach k. Gliwic. Pełnił również duszpasterstwo w miejscowej kaplicy dla ludności wioski oraz w kościele w Rudnie.

W czasie pobytu w Pławniowicach uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim doktorat z teologii. 10 stycznia 1913 mianowany wikariuszem w parafii pw. NP NMP w Katowicach, a następnie w Lipinach (od 5 listopada 1914). W Lipinach w latach 1922 - 1923 był substytutem. Tam też był prezesem związków i stowarzyszeń religijnych zarówno polskich (Związek św. Józefa), jak i niemieckich (Gesellen-Verein i Junglings-Verein). Założył Kasyno Polskie dla mężów i młodzieńców oraz kółko śpiewacze Gwiazdka , prowadził wykłady religijne w Towarzystwie Polek, poświęcał sztandary Sokoła i powstańców śląskich.

W 1923 roku pracował w kancelarii Administracji Apostolskiej w Katowicach. 2 września 1923 został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w Bieruniu Starym. W dekanacie mikołowskim pełnił funkcję wizytatora nauki religii dla szkół powszechnych w Tychach i Murckach. Ponadto, od października 1932 roku, był cenzorem książek oraz egzaminatorem i sędzią prosynodalnym.

Był autorem wielu książek, artykułów, rozpraw, broszur hagiograficznych, liturgicznych, kaznodziejskich i metodycznych. Współpracował z wieloma wydawnictwami polskimi i niemieckimi. Wydał m.in. w formie książkowej, swoją pracę doktorską o św. Antonim Padewskim - Św. Antoni z Padwy. Jego życie, twórczość i chwała pośmiertna , a także Gwiazdy Katolickiej Polski. Żywoty wielkich sług bożych . Od 1924 roku współpracował regularnie z redakcją „Gościa Niedzielnego”. Należał także do zarządu Polskiego Towarzystwa Historycznego.

29 stycznia 1935 został mianowany proboszczem w parafii pw. św. Wojciecha w Mikołowie. W 1936 roku wybrany na wicedziekana dekanatu mikołowskiego. 29 października 1952 mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. Zmarł nagle 28 kwietnia 1957 w Mikołowie. Spoczął w kaplicy na mikołowskim cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Karola Wilka; Schematyzm 1923; WD 1931, nr 10, s. 122; 1935, nr 2, s. 64; 1957, nr 5-6, s. 94; F. Maroń, Nekrolog, WD 1975, nr 5-8, s. 106; P. Lisiecki, Duszpasterstwo i życie religijne w parafii świętego Bartłomieja w Bieruniu Starym w latach 1920-1989, Katowice 2004, mps pr. Biblioteka WTL, s. 105-106; J. Kudera, Historia parafii .., s. 103; Bieruń. Monografia, red. R. Kaczmarek i J. Myszor, Bieruń 2007, s. 231 i nn; Myszor, Historia diecezji, s. 86, 456; Olszar, Duchowieństwo, s. 575; L. Smołka, Wilk Karol (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 461; Grajewski, Wygnanie, s. 164; GN 1959, nr 47, s. 372, (nekrolog); Wilk Karol Franciszek (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 258; J. Dziwoki, Wilk Karol (hasło), Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 312; J. Mandziuk, Wilk Karol Franciszek (1882-1957), SPTK, t. 7, Warszawa 1983, s. 404-408.