Wilhelm II Hohenzollern

Wilhelm II, cesarz niemiecki, (27 I 1859-4 VI 1941)

Wilhelm II był królem Prus i cesarzem niemieckim (1888-1918) z dynastii Hohenzollernów i jednym z czołowych przedstawicieli imperializmu niemieckiego. Był zwolennikiem polityki ekspansji kolonialnej Niemiec, jednakże szczególną uwagę przywiązywał do zapewnienia sobie hegemonii w Europie i na Bliskim Wschodzie. W czasie jego panowania nastąpił rozwój gospodarczy kapitału niemieckiego na Bałkanach i w Turcji. Rywalizując z Wielką Brytanią rozbudował armię i flotę. Jego imperialistyczna polityka (obejmująca przede wszystkim Bałkany i Bliski Wschód) przyczyniła się do wybuchu I wojny światowej. Politykę wewnętrzną Niemiec podczas jego rządów cechowały tendencje nacjonalistyczne, w wyniku których wzmożono akcje germanizacyjne na ziemiach polskich (antypolskie ustawodawstwo wyjątkowe 1904-1908). Po klęsce Niemiec uszedł do Holandii, natomiast po wydarzeniach rewolucji listopadowej abdykował. Ogłoszenie abdykacji miało miejsce 9 listopada 1918, natomiast jej podpisanie 28 listopada tr.

Bibliografia

Encyklopedia – Historia, Warszawa 1997, s. 172; H. Adamczyk-Szczecińska i in., Słownik. Postacie historyczne, Warszawa 1994, s. 318.