Wiertelak Piotr: Różnice pomiędzy wersjami
(uzupełnienie - kategoria) |
(dr) |
||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Wiertelak Piotr SDB (1881-1947), dyrektor NSD w Pogrzebieniu== | ==Wiertelak Piotr SDB (1881-1947), dyrektor NSD w Pogrzebieniu== | ||
Urodził się 28 czerwca 1881 w Łękocinie k. Ostrowa Wlkp. W 1900 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa [[Św. Franciszek Salezy|św. Franciszka Salezego]] w Ivrea we Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 18 kwietnia 1909 w Oświęcimiu. Należąc do grona pierwszych polskich salezjanów uczestniczył w zakładaniu poszczególnych domów Zgromadzenia oraz | Urodził się 28 czerwca 1881 w Łękocinie k. Ostrowa Wlkp. W 1900 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa [[Św. Franciszek Salezy|św. Franciszka Salezego]] w Ivrea we Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 18 kwietnia 1909 w Oświęcimiu. Należąc do grona pierwszych polskich salezjanów uczestniczył w zakładaniu poszczególnych domów Zgromadzenia oraz tworzeniu polskiej Prowincji. Był m.in. założycielem wspólnoty salezjańskiej w Aleksandrowie Kujawskim w 1919 roku, gdzie założono również szkołę. Następnie w sierpniu 1921 roku podjął zadanie utworzenia wspólnoty salezjańskiej w Lądzie n. Wartą z jednoczesnym powołaniem do życia szkoły. Utworzył zatem małe seminarium duchowne tzw. Synów Maryi. Dyrektorem tego zakładu był w latach 1921-1924 oraz 1927-1930. Obok funkcji zarządczych pełnił również zadania katechety. W latach 1936-1937 był dyrektorem [[Niższe Seminarium Duchowne Księży Salezjanów w Pogrzebieniu|Niższego Seminarium Duchownego Księży Salezjanów w Pogrzebieniu]]. Zmarł 10 lutego 1947 w Oświęcimiu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Linia 10: | Linia 10: | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Salezjanie]] | [[Kategoria:Salezjanie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:25, 27 maj 2020
Wiertelak Piotr SDB (1881-1947), dyrektor NSD w Pogrzebieniu
Urodził się 28 czerwca 1881 w Łękocinie k. Ostrowa Wlkp. W 1900 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa św. Franciszka Salezego w Ivrea we Włoszech. Święcenia kapłańskie przyjął 18 kwietnia 1909 w Oświęcimiu. Należąc do grona pierwszych polskich salezjanów uczestniczył w zakładaniu poszczególnych domów Zgromadzenia oraz tworzeniu polskiej Prowincji. Był m.in. założycielem wspólnoty salezjańskiej w Aleksandrowie Kujawskim w 1919 roku, gdzie założono również szkołę. Następnie w sierpniu 1921 roku podjął zadanie utworzenia wspólnoty salezjańskiej w Lądzie n. Wartą z jednoczesnym powołaniem do życia szkoły. Utworzył zatem małe seminarium duchowne tzw. Synów Maryi. Dyrektorem tego zakładu był w latach 1921-1924 oraz 1927-1930. Obok funkcji zarządczych pełnił również zadania katechety. W latach 1936-1937 był dyrektorem Niższego Seminarium Duchownego Księży Salezjanów w Pogrzebieniu. Zmarł 10 lutego 1947 w Oświęcimiu.
Bibliografia
A. Balcerzak, Aleksandrów Kujawski – wspólnota św. Jana Kantego, [w:] „Don Bosco” 2004, nr 12, s. 12; M.T. Chmielewski, Małe Seminarium Duchowne Księży Salezjanów w Lądzie nad Warta (1921-1952), „Seminare” 2004, t. 20, s. 496, 502-503.
|