Wesoły Szczepan

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 07:04, 16 wrz 2009 autorstwa Jemy (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Wesoły Szczepan (1926-), delegat Prymasa do duszpasterstwa emigracyjnego

Wesoly Szczepan.jpg

Urodził się 16 października 1926 w Katowicach. W 1939 roku ukończył szkołę podstawową. Przed wybuchem wojny opuścił wraz z rodziną Katowice i wyjechał do Jarosławia. Następnie mieszkał w Sosnowcu, gdzie przez dwa lata pracował jako uczeń kupiecki w sklepie. Po powrocie do Katowic w 1941 roku pracował jako robotnik fizyczny. W październiku 1943 roku skierowany został na roboty przymusowe przy budowie bunkrów w Couxhaven, a w styczniu 1944 roku na przeszkolenie wojskowe do Bielska, skąd wysłano go na front zachodni do Cannes w południowo-wschodniej Francji. 15 sierpnia 1944 zbiegł na stronę aliancką i przydzielony został do polskich jednostek, w szeregach których uczestniczył w walkach z Niemcami w Algierii i we Włoszech jako radiotelegrafista w oddziałach łączności. Po wojnie dokształcał się na kursach wojskowych, następnie przez kilka lat pracował jako pracownik fizyczny w Wielkiej Brytanii. 3 maja 1950 wstąpił do prowadzonego przez jezuitów kolegium "Campion House", w którym ukończył w sierpniu 1951 roku naukę w zakresie szkoły średniej. 15 września 1951 wstąpił do Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie, gdzie w latach 1951-1957 przygotowywał się do kapłaństwa, studiując równocześnie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie 28 października 1956. Po święceniach pozostał na życzenie abpa Józefa Gawliny w Rzymie i pracował przy polskich wydawnictwach jubileuszowych związanych z Millenium Chrztu Polski. W latach 1958-1962 był duszpasterzem emigrantów polskich we Włoszech. W 1959 roku podjął studia w Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim, a w latach 1961-1962 studiował w Akademii Alfonsjańskiej i dominikańskim Uniwersytecie "Pro Deo" w Rzymie. W latach 1962-1965 kierował Sekcją Słowiańską Biura Prasowego Sekretariatu Soboru Watykańskiego II, redagując biuletyn informacyjny dla dziennikarzy z Europy Wschodniej. W 1967 roku uzyskał doktorat z teologii w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego. Od 1967 roku ustanowiony kierownikiem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie.

11 Grudnia 1968 ustanowiony biskupem pomocniczym gnieźnieńskim z zadaniem wspomagania w posłudze bpa Władysława Rubina, delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. Sakrę biskupią przyjął z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego oraz bpów Herberta Bednorza i Władysława Rubina. Od 1980 roku pełnił funkcję delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. 7 lutego 1994 obdarzony został godnością arcybiskupa "ad personam". Obecnie przeszedł na emeryturę.

Bibliografia