Wawrzek Karol: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(daty, bibliografia)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
== Wawrzek Karol (1852-1925), proboszcz w Kochanowicach ==
== Wawrzek Karol (1852-1925), proboszcz w Kochanowicach ==


Urodził się 23 marca 1852 w Gliwicach. Jako akademik należał do Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Święcenia kapłańskie  przyjął 6 kwietnia 1876. Był kapelanem w Tarnowskich Górach, a od 23 marca 1887 proboszczem w Kochanowicach. 6 marca 1895 otrzymał inwestyturę proboszczowską w Dębiu pod Opolem. Tam pełnił funkcję dziekana. Za jego czasów spalił się kościół parafialny i wybudowano nową świątynię, którą poświęcił w 1910 roku. Odważnie bronił spraw górnośląskich wobec rejencji opolskiej. Podczas wyborów do sejmu pruskiego otwarcie, jako pierwszy, oddawał głos na kandydatów polskich. Zmarł 5 lipca 1925 jako komorant Gliwicach.  
Urodził się 23 marca 1852 w Gliwicach. Jako akademik należał do [[Towarzystwo Polskich Górnoślązaków|Towarzystwa Polskich Górnoślązaków]]. Święcenia kapłańskie  przyjął 6 kwietnia 1876. Był kapelanem w Tarnowskich Górach, a od 23 marca 1887 proboszczem w [[Parafia św. Wawrzyńca w Kochanowicach|Kochanowicach]]. 6 marca 1895 otrzymał inwestyturę proboszczowską w Dębiu pod Opolem. Tam pełnił funkcję dziekana. Za jego czasów spalił się kościół parafialny i wybudowano nowy, który poświęcił w 1910 roku. Odważnie bronił spraw górnośląskich wobec rejencji opolskiej. Podczas wyborów do sejmu pruskiego otwarcie, jako pierwszy, oddawał głos na kandydatów polskich. Zmarł 5 lipca 1925 jako komorant w Gliwicach.  


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 02:12, 16 lis 2016

Wawrzek Karol (1852-1925), proboszcz w Kochanowicach

Urodził się 23 marca 1852 w Gliwicach. Jako akademik należał do Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Święcenia kapłańskie przyjął 6 kwietnia 1876. Był kapelanem w Tarnowskich Górach, a od 23 marca 1887 proboszczem w Kochanowicach. 6 marca 1895 otrzymał inwestyturę proboszczowską w Dębiu pod Opolem. Tam pełnił funkcję dziekana. Za jego czasów spalił się kościół parafialny i wybudowano nowy, który poświęcił w 1910 roku. Odważnie bronił spraw górnośląskich wobec rejencji opolskiej. Podczas wyborów do sejmu pruskiego otwarcie, jako pierwszy, oddawał głos na kandydatów polskich. Zmarł 5 lipca 1925 jako komorant w Gliwicach.

Bibliografia

E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ 1930, t. 2 , s. 59; Schematismus 1891, s. 93; Schematismus 1896, s. 56; Schematismus 1926, s. 203.