Włodarczyk Jerzy

Z e-ncyklopedia

Włodarczyk Jerzy (1886-1929), proboszcz w Kotulinie i w Szerokiej

Urodził się 28 kwietnia 1886 w Królewskiej Hucie w rodzinie Jana, dozorcy kopalnianego, i Pauliny z d. Jakisch. Do szkoły ludowej i gimnazjum uczęszczał w Królewskiej Hucie. Egzamin dojrzałości zdał w 1907 roku. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1911 we Wrocławiu z rąk kard. G. Koppa.

Jako wikary pracował w parafiach: św. Marii Magdaleny w Bielszowicach, św. Wawrzyńca w Strzelcach Opolskich, św. Jana Chrzciciela i Trójcy Przenajświętszej w Legnicy, Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich, św. Józefa w Zawadzie Książęcej i św. Katarzyny w Sławięcicach. W 1917 roku zdał egzamin proboszczowski. 7 października 1918 został mianowany proboszczem w parafii św. Michała Archanioła w Kotulinie w powiecie strzeleckim.

W okresie plebiscytu na Górnym Śląsku został dotkliwie pobity. Prawdopodobnie stało się to na skutek nieporozumienia, ponieważ ks. Włodarczyk osobiście nie angażował się w działalność plebiscytową, choć czuł się Polakiem i tego nie ukrywał. W konsekwencji jednak musiał opuścić Kotulin i przeszedł na polską część Górnego Śląska. W 1923 roku Administrator Apostolski Polskiego Śląska ks. A. Hlond mianował go proboszczem w parafii Wszystkich Świętych w Szerokiej.

Na skutek pogarszającego się stanu zdrowia, rok później, w listopadzie 1924 roku przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Kokoszycach. Po pewnym czasie choroba nie pozwalała mu już opuszczać mieszkania. Ta sytuacja jednak nie przeszkodziła mu w intensywnej pracy naukowej z zakresu historii, dziedzinie, którą szczególnie się interesował. Był kolekcjonerem różnych pamiątek z historii Śląska, z których wiele miało wartość muzealną. Ogólnie podziwiano jego wytrwałość w pracy oraz pogodę ducha i niezwykłą cierpliwość w ciężkiej chorobie. Zmarł 20 sierpnia 1929 w Kokoszycach. Został pochowany w Wodzisławiu Śląskim.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jerzego Włodarczyka; Schematyzm 1925; Nekrolog, WD 1929, nr 7, s. 66; Schematismus 1922; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 198.