Urban V

Z e-ncyklopedia

Bł. Urban V (1310-1370), papież

Guillaume de Grimoard był potomkiem rodziny szlacheckiej. Urodził się w 1310 roku w Le Pont-de-Montvert (zamek Grisac). Wstąpił do zakonu św. Benedykta i zamieszkał w klasztorze św. Wiktora w Marsylii, gdzie był opatem od 1361 roku. Studia odbył w Tuluzie i Montpellier, a doktorat z prawa kanonicznego otrzymał w 1342 roku. Był również legatem papieskim (lata 1352, 1354, 1360, 1362). W 1362 roku, po śmierci Innocentego VI, kardynałowie wybrali Huguesa Rogera (brata Klemensa VI), jednak odmówił on przyjęcia nominacji. Następnie kolegium kardynalskie nie było w stanie wybrać kolejnego kandydata, więc jednogłośnie postanowili wybrać kogoś z poza swojego grona. Los padł na Guillaume'a de Grimoarda, który święcenia biskupie i koronację odbył w Awinionie. Nawet jako papież prowadził życie mnicha, oddając się modlitwie i studiom. Jego staraniem było ograniczenie luksusu, który panował na dworze papieża. Od początku swego pontyfikatu starał się zjednoczyć Kościół zachodni oraz Wschód. Jednym z jego dokonań było przekonanie Piotra I (króla Cypru) do krucjaty aleksandryjskiej. Zdobyła ona Aleksandrię w 1365 roku, lecz nie dała rady utrzymać jej w swoich rękach. Przy okazji Urban V musiał podpisać traktat pokojowy z Mediolanem i zapłacić jego władcy duże odszkodowania. Pragnieniem papieża był powrót do Rzymu (przebywał w Awinionie we Francji), gdzie, za głosem św. Brygidy Szwedzkiej, ale wbrew francuskim kardynałom, wrócił w 1367 roku. Jednak własności papieskie nie nadawały się do zamieszkania przez co osiadł na Watykanie. Od razu wydał rozporządzenie o remoncie Bazyliki Świętego Piotra i Lateranu. Rok później papieża odwiedził Karol IV (cesarz rzymsko-niemiecki) oraz Jan V Paleolog (cesarz bizantyński). Obecność cesarza Jana V była spowodowana jego prośbą o pomoc przeciw Turkom. W zamian miał on wyrzec się prawosławia i przejść do Kościoła rzymskokatolickiego; do zjednoczenia jednak nie doszło ze względu na kler bizantyński. We wrześniu 1370 roku papież wrócił do Awinionu (pomimo sprzeciwu św. Brygidy i św. Katarzyny Sieneńskiej) pod naciskiem trudności w Państwie Kościelnym oraz francuskich kardynałów. Niedługo później poważnie zachorował i zmarł 19 grudnia tegoż roku. Został pochowany w Awinionie, ale po dwóch latach jego ciało zostało przeniesione do Marsylii. W życiu Urbana V jest również polski akcent, gdyż wydał bullę zatwierdzającą powstanie Akademii Krakowskiej. Został beatyfikowany przez Piusa IX w 1870 roku.

  • Jego wspomnienie w Kościele katolickim obchodzone jest 19 grudnia.

Bibliografia

K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 249-251; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 76-77.