Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej

Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej

W latach dwudziestych ks. Ignacy Posadzy wiele podróżował, a w sierpniu 1926 roku z ramienia Państwowego Urzędu Emigracyjnego wyjechał do Danii. Później odwiedził Rumunię, Brazylię, Urugwaj i Argentynę. W 1930 roku kard. August Hlond nakazał mu ponownie wyruszyć do Brazylii, Argentyny, Urugwaju i Paragwaju by przeprowadzić wizytację polskich ośrodków polonijnych - wtedy ks. Prymas powiedział mu iż chce by został generałem nowego zgromadzenia. 22 sierpnia 1932 ks. Posadzy otrzymał błogosławieństwo Prymasa na rozpoczęcie dzieła. Następnego dnia wyruszył wraz z trzema kandydatami na braci do Potulic. Tam powstało nowe zgromadzenie zakonne – Towarzystwo Chrystusowe dla Wychodźców, które dziś jest nazywane Towarzystwem Chrystusowym dla Polonii Zagranicznej. Po kilku dniach przybyło jeszcze 20 kandydatów do kapłaństwa i 16 aspirantów na braci zakonnych. Jednym z nich był subdiakon Florian Berlik. W samym zakonie wolą o. Ignacego rozkwitł bliski mu kult Serca Bożego. O. Ignacy rozwijając wspólnotę z Potulic korzystał nie tylko z rozporządzeń założyciela, kard. Hlonda, lecz również z pomocy o. Maksymiliana Kolbego, księży pallotynów oraz ks. Aleksandra Żychlińskiego.

U progu II wojny światowej Towarzystwo liczyło już 20 kapłanów, 68 kleryków, 80 braci po ślubach i 40 braci nowicjuszy. Wojna zahamowała i utrudniła dynamiczny rozwój Seminarium Zagranicznego. 1 września 1939 o. Ignacy podjął decyzję o ewakuowaniu członków Towarzystwa z Potulic. Towarzystwo Chrystusowe jako skrajnie polskie było naturalnym celem dla okupantów. Pomimo niebezpieczeństwa o. Ignacy ciągle utrzymywał łączność z chrystusowcami i w miarę swych możliwości dopomagał im na każdy możliwy sposób. Udało się w tym czasie doprowadzić do święceń 43 kleryków. Po zakończeniu wojny o. Posadzy udał się do Poznania, do zniszczonego Domu Głównego , który stał się centrum życia Zgromadzenia. Towarzystwo liczyło wówczas 62 księży, ponad 30 braci, 11 kleryków, a poprzez wojnę uległa likwidacji funkcja oblatów. W czasie wojny zginęły 24 osoby należące do Zgromadzenia.

O. Ignacy był nieustannie wspierany przez Prymasa Hlonda, który na jego prośbę ustanowił 21 sierpnia 1945 Tymczasową Radę Naczelną mającą pomóc mu w zarządzaniu Towarzystwem, gdyż przez ostanie 13 lat robił to sam. W jej skład weszli: przełożony naczelny - ks. Ignacy Posadzy, zastępca przełożonego - ks. Florian Berlik, ekonom - ks. Antoni Rauer, członkowie Rady - ks. Józef Grzelczak i ks. Alojzy Piłat.

W 1950 roku towarzystwo otrzymało od Stolicy Apostolskiej Decretum Laudis (Dekret Pochwalny) oraz zatwierdzenie Ustaw na okres 7 lat. Rok później ks. Posadzy zwołał pierwszą Kapitułę Generalną, która odbyła się od 22 do 24 sierpnia 1951. Przedstawił wówczas statystykę Zgromadzenia: 68 kapłanów, 78 kleryków profesów, 43 kleryków nowicjuszy, 68 kleryków aspirantów, 64 braci profesów, 8 braci nowicjuszy, 5 braci aspirantów i 112 małoseminarzystów. Otrzymał on wówczas od Kapituły tytuł Współzałożyciela.

W 1958 roku ks. Posadzy stosując się do zaleceń danych mu dawniej przez założyciela kardynała Hlonda utworzył żeńską gałąź Zgromadzenia – Misjonarki Chrystusa Króla dla Wychodźców. 21 listopada 1959 abp Antoni Baraniak podpisał dekret erekcyjny zgromadzenia żeńskiego.

1 października 1964 Stolica Apostolska wydała dekret zatwierdzający definitywnie Towarzystwo i jego Ustawy. Cztery lata później w porozumieniu z Radą Generalną Towarzystwa ks. Posadzy złożył rezygnację z urzędu motywując to stanem zdrowia i podeszłym wiekiem – jednak nadal pełnił swe zadania wspierając Towarzystwo. Nowym przełożonym wybranym przez IV Kapitułę Generalną został ks. Florian Berlik, a nazwa Zgromadzenia została zmodyfikowana na Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej. Po zakończeniu IV Kapituły o. Posadzy powrócił do Puszczykowa, ale nadal wspierał aktywnie Zgromadzenie.

Bibliografia

Paradowska Maria, Wszystko dla Boga i Polonii. Życie i dzieło ks. Ignacego Posadzego, Poznań 1998; Bogusław Kozioł TChr, Wszystko dla Boga, wszystko dla dusz… Duchowość Towarzystwa Chrystusowego według o. Ignacego Posadzego TChr, Poznań 2008; [1]