Szawerna Rudolf

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 21:39, 27 sie 2019 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Szawerna Rudolf Marcin OFM (1912-1979), kapelan WP, duszpasterz polonijny w USA i Kanadzie

Szawerna.jpg

Urodził się 6 grudnia 1912 w Dellwig-Borbeck w Westfalii. Był synem powstańca śląskiego, górnika Konrada i Marii z d. Piprek. Gdy powstała Polska niepodległa, Szawernowie wrócili na Górny Śląsk i zamieszkali w Rogowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do gimnazjum w Rybniku. Po zdaniu matury wstąpił w 1931 roku do zakonu franciszkańskiego (Prowincja Wniebowzięcia NMP w Polsce) i odbywał roczny nowicjat w Wieluniu. W latach 1932-1937 przeszedł kurs filozofii i teologii w zakonnym seminarium w Osiecznej i Wronkach. Śluby zakonne złożył w 1935 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 26 września 1937.

Pierwsze dwa lata po święceniach był wychowawcą w Niższym Seminarium Franciszkanów w Kobylinie. W lipcu 1939 roku udał się na Polesie, gdzie w Torokaniach (diecezja pińska) zaczął duszpasterzować wśród biednej ludności unickiej. Gdy wybuchła II wojna światowa, wrócił na Śląsk i osiadł w Rybniku. Ponieważ groziło mu aresztowanie przez gestapo, opuścił Rybnik w grudniu 1939 roku i przedostał się na Węgry, a w czerwcu 1940 roku do Jugosławii. W Zagrzebiu spotkał dwóch współbraci: o. Fabiana Pallę i o. Hermenegilda Waculika i razem z nimi udał się do Syrii, gdzie tworzyła się Armia Polska. Tam w czerwcu 1940 roku ochotniczo zgłosił się do służby wojskowej i otrzymał przydział do brygady w charakterze kapelana. Służbę kapelańską odbywał w różnych jednostkach wojskowych. Będąc kapelanem 2 Brygady 3 Dywizji Strzelców Karpackich, towarzyszył jej żołnierzom w walkach w Egipcie, w Libii i na ziemi włoskiej - od Taranto do Bolonii. Pod Monte Cassino został ranny. W uznaniu jego zasług położonych w walkach naczelny wódz, gen. Tadeusz Bór-Komorowski, mianował go w 1946 roku starszym kapelanem (majorem).

W grudniu 1946 roku zdemobilizowany udał się do USA i w Cleveland (Ohio) przy kościele pw. św. Stanisława pracował wśród tamtejszej Polonii (1946-1953). W tym czasie dzięki gorliwości duszpasterskiej i trosce o utrzymanie ducha polskiego zaskarbił sobie serca Polaków. Cieszył się opinią dobrego kaznodziei i zakonnika. W latach 1953-1958 duszpasterzował w Kanadzie: Winnipeg, Barry's Bay i Vancouver. 3 listopada 1958 wrócił do kraju, do swojej prowincji zakonnej. Był też szykanowany przez ówczesny reżim. Podejmował jednak prace w miarę możliwości. Był magistrem kleryków w Panewnikach, spowiednikiem w Poznaniu, mistrzem nowicjuszy w Osiecznej, kapelanem u sióstr franciszkanek, stacjonariuszem w Kobylinie, potem w Rybniku. W 1973 roku parafia św. Stanisława w Cleveland obchodziła jubileusz 100-lecia istnienia, na którą zaproszono o. Szawernę. W czasie uroczystości odprawił on sumę jubileuszową i wygłosił kazanie. Ogólne osłabienie chorobą i złamaniem nogi spowodowało, że zmarł 23 grudnia 1979 w szpitalu w Siemianowicach, a pochowany został na cmentarzu w Rybniku.

Bibliografia

Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych, Rzym-Katowice 1979; H.F. Pieprzyk, Marcin Szawerna OFM jako kapelan wojskowy i duszpasterz polonijny, „Studia Franciszkańskie" 1986, nr 2; F.H. Pieprzyk, Szawerna Rudolf Marcin (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 413-414; foto: [1]