Synod wrocławski - 1267

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 11:34, 28 cze 2019 autorstwa Jemy (dyskusja | edycje) (nowe, potrzebne ujednolicenie do wymogów Encyklopedii)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Synod we Wrocławiu 1267

Wiek XIII na terenie Polski cechuje wzmożona aktywność kościoła na terenie Wrocławia co udowadnia fakt że odbyły się łącznie 4 synody, kolejno: 1248, 1253, 1264 i 1267. Panuje wśród historyków dyskusja, który z wymienionych zebrań jest najważniejsze i wywarło największy wpływ. Między innymi synod legacki z 1267 prowadzony przez kardynała Gwidona jest stawiany wyżej od pozostałych ze względu na różne czynniki. Zaczynając od samego prestiżu zebrania, ponieważ wspomniany kardynał zwołał duchownych francuskich i włoskich, księcia Władysława, arcybiskupa Salzburskiego Władysława Wrocławskiego, księcia Kazimierza oraz znaczną część biskupów, prałatów i kanoników z całej Polski. Charakterystyczna rzecz dla Gwidona była organizacja takich działań dyplomatycznych na takim poziomie już wcześniej (Brema,Wiedeń, Magdeburg), gdzie stanowczo utwierdzał władzę kościoła, wprowadzał dyscyplinę i postępował przy tym w sposób moralny. Data samego synodu nie jest pewna, jednakże wiadome jest że odbyło się w okolicach święta Ofiarowania Pańskiego. Pojawia się zatem data 9 lutego lecz nie wiadomo czy to data rozpoczęcia czy zakończenia. Sama zasada kardynała stanowi dużą podpowiedź bo według niej synod musi trwać tylko 3 dni co daje 2 opcje albo 7, 8 i 9 lutego albo 9, 10 i 11 tego samego miesiąca.

Postanowienia, które zostały uzgodnione na zebraniu były związane głównie z konkubinatem duchownych i wprowadzeniem przy kuriach biskupich urzędów oficjała sądowego, które już zostało także opracowane na synodzie z 1248. Jednym z zagadnień było wprowadzenie nakazu wizytacji parafiii instytucji kościelnych z możliwością delegowania przez biskupa wizytatorów. Kardynał wprowadził normy Soboru Laterańskiego IV w zakresie prawa małżeńskiego, które dotyczyło zawierania owego sakramentu mimo przeszkody pokrewieństwa i powinowactwa. Wprowadzono odpowiednie kary dla duchownych, którzy uczestniczyliby przy tych aktach. Ze względu na brak dyscypliny, który dominował lokalnie, Gwidon przypomniał o zakazie stwierdzania nieważności małżeństwaze względu nie na słuszną przyczynę, a dla zysku. Zorganizowano kolektę na wyprawę krzyżową przeciw poganom w Prusach, ale koniec końców nie udała się. Po za tym wprowadzono nakaz Żydom mieszkania w odrębnych dzielnicach i noszenie specjalnego nakrycia głowy.

Bibliografia

za: [1] ; [2], [3] [4], [5]