Synod wrocławski - 1267
Synod we Wrocławiu 1267
Wiek XIII na terenie Polski cechował się wzmożoną aktywnością Kościoła na terenie Wrocławia. Udowadnia to fakt, że odbyły się łącznie 4 synody, kolejno w latach: 1248, 1253, 1264 i 1267. Wśród historyków panuje dyskusja, które z wymienionych zebrań jest najważniejsze i wywarło największy wpływ. Między innymi synod legacki z 1267 roku, prowadzony przez kardynała Gwidona, jest stawiany wyżej od pozostałych ze względu na różne czynniki. Zaczynając od samego prestiżu zebrania, ponieważ wspomniany kardynał zwołał duchownych francuskich i włoskich, księcia Władysława, arcybiskupa salzburskiego Władysława Wrocławskiego, księcia Kazimierza oraz znaczną część biskupów, prałatów i kanoników z całej Polski. Charakterystyczna dla Gwidona była organizacja działań dyplomatycznych na takim poziomie już wcześniej (Brema,Wiedeń, Magdeburg), gdzie stanowczo utwierdzał władzę Kościoła, wprowadzał dyscyplinę i postępował przy tym w sposób moralny. Data samego synodu nie jest pewna, jednakże wiadome jest, że odbyło się w okolicach święta Ofiarowania Pańskiego. Pojawia się zatem data 9 lutego lecz nie wiadomo czy to data rozpoczęcia czy zakończenia. Sama zasada kardynała stanowi dużą podpowiedź, bo według niej synod musi trwać tylko 3 dni co daje dwie opcje: albo 7, 8 i 9 lutego albo 9, 10 i 11 tego samego miesiąca.
Postanowienia, które zostały uzgodnione na zebraniu były związane głównie z konkubinatem duchownych i wprowadzeniem przy kuriach biskupich urzędów oficjała sądowego, które już zostało także opracowane na synodzie w 1248 roku. Jednym z zagadnień było wprowadzenie nakazu wizytacji parafii instytucji kościelnych z możliwością delegowania przez biskupa wizytatorów. Kardynał wprowadził normy Soboru Laterańskiego IV w zakresie prawa małżeńskiego, które dotyczyło zawierania owego sakramentu mimo przeszkody pokrewieństwa i powinowactwa. Wprowadzono odpowiednie kary dla duchownych, którzy uczestniczyliby przy tych aktach. Ze względu na brak dyscypliny, który dominował lokalnie, Gwidon przypomniał o zakazie stwierdzania nieważności małżeństwa dla zysku, a podstawą miała być słuszna przyczyna. Zorganizowano kolektę na wyprawę krzyżową przeciw poganom w Prusach, ale koniec końców nie udała się. Poza tym wprowadzono nakaz, aby Żydzi mieszkali w odrębnych dzielnicach i nosili specjalne nakrycie głowy.