Strachwitz Johann Moritz: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
(dr)
Linia 3: Linia 3:
Urodził się 3 lutego 1721 w Cisowej, koło Koźla, w rodzinie generała kawalerii Jana Fryderyka Strachwitza i Zofii Elżbiety z d. Frankenberg – Ciecieszyn. Studia humanistyczne i filozoficzne ukończył we Wrocławiu, gdzie 16 kwietnia 1740 przyjął tonsurę i święcenia niższe. W latach 1740-1744 studiował w Rzymie teologię, jako wychowanek Collegium Germanicum, gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Po przyjęciu 15 lutego 1744 święceń kapłańskich wrócił do kraju, gdzie pełnił obowiązki duszpasterskie najpierw jako proboszcz w Namysłowie, a następnie jako proboszcz i dziekan w Paczkowie. Już od 1743 roku był kanonikiem kapituły katedralnej, przy której rezydencję mógł objąć dopiero po odejściu z parafii w 1748 roku. W 1752 roku został ustanowiony scholastykiem, a w 1761 roku dziekanem kapituły. Był również kanonikiem i dziekanem kolegiackiej kapituły Św. Krzyża we Wrocławiu.  
Urodził się 3 lutego 1721 w Cisowej, koło Koźla, w rodzinie generała kawalerii Jana Fryderyka Strachwitza i Zofii Elżbiety z d. Frankenberg – Ciecieszyn. Studia humanistyczne i filozoficzne ukończył we Wrocławiu, gdzie 16 kwietnia 1740 przyjął tonsurę i święcenia niższe. W latach 1740-1744 studiował w Rzymie teologię, jako wychowanek Collegium Germanicum, gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Po przyjęciu 15 lutego 1744 święceń kapłańskich wrócił do kraju, gdzie pełnił obowiązki duszpasterskie najpierw jako proboszcz w Namysłowie, a następnie jako proboszcz i dziekan w Paczkowie. Już od 1743 roku był kanonikiem kapituły katedralnej, przy której rezydencję mógł objąć dopiero po odejściu z parafii w 1748 roku. W 1752 roku został ustanowiony scholastykiem, a w 1761 roku dziekanem kapituły. Był również kanonikiem i dziekanem kolegiackiej kapituły Św. Krzyża we Wrocławiu.  


17 maja 1763 został mianowany biskupem tytularnym Tyberiady i sufraganem wrocławskim. Przyjął sakrę biskupią w Krakowie. W okresie nieobecności biskupa F. G. Schaffgotscha od 1766 roku pełnił funkcję administratora diecezji, jako wikariusz apostolski, broniąc niezależności Kościoła od władz pruskich. Przyczynił się do odbudowy zniszczonej katedry wrocławskiej i rezydencji biskupiej. Zmarł 28 lutego 1781 we Wrocławiu. Zgodnie z życzeniem został pochowany w katedrze, w kaplicy Aniołów Stróżów.
17 maja 1763 został mianowany biskupem tytularnym Tyberiady i sufraganem wrocławskim. Przyjął sakrę biskupią w Krakowie. W okresie nieobecności [[Schaffgotsch Philipp Gotthard|bpa F. G. Schaffgotscha]] od 1766 roku pełnił funkcję administratora diecezji, jako wikariusz apostolski, broniąc niezależności Kościoła od władz pruskich. Przyczynił się do odbudowy zniszczonej katedry wrocławskiej i rezydencji biskupiej. Zmarł 28 lutego 1781 we Wrocławiu. Zgodnie z życzeniem został pochowany w katedrze, w kaplicy Aniołów Stróżów.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 19:37, 11 lis 2016

Strachwitz Johann Moritz von (1763-1781), biskup sufragan wrocławski

Urodził się 3 lutego 1721 w Cisowej, koło Koźla, w rodzinie generała kawalerii Jana Fryderyka Strachwitza i Zofii Elżbiety z d. Frankenberg – Ciecieszyn. Studia humanistyczne i filozoficzne ukończył we Wrocławiu, gdzie 16 kwietnia 1740 przyjął tonsurę i święcenia niższe. W latach 1740-1744 studiował w Rzymie teologię, jako wychowanek Collegium Germanicum, gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Po przyjęciu 15 lutego 1744 święceń kapłańskich wrócił do kraju, gdzie pełnił obowiązki duszpasterskie najpierw jako proboszcz w Namysłowie, a następnie jako proboszcz i dziekan w Paczkowie. Już od 1743 roku był kanonikiem kapituły katedralnej, przy której rezydencję mógł objąć dopiero po odejściu z parafii w 1748 roku. W 1752 roku został ustanowiony scholastykiem, a w 1761 roku dziekanem kapituły. Był również kanonikiem i dziekanem kolegiackiej kapituły Św. Krzyża we Wrocławiu.

17 maja 1763 został mianowany biskupem tytularnym Tyberiady i sufraganem wrocławskim. Przyjął sakrę biskupią w Krakowie. W okresie nieobecności bpa F. G. Schaffgotscha od 1766 roku pełnił funkcję administratora diecezji, jako wikariusz apostolski, broniąc niezależności Kościoła od władz pruskich. Przyczynił się do odbudowy zniszczonej katedry wrocławskiej i rezydencji biskupiej. Zmarł 28 lutego 1781 we Wrocławiu. Zgodnie z życzeniem został pochowany w katedrze, w kaplicy Aniołów Stróżów.

Bibliografia

G. Scheuermann, Das Breslau. Lexikon, t. II, Dulmen 1994, s. 1682-1683; P. Nitecki, Biskupi kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 419-420.