Stephetius Jerzy Jan

Jerzy Jan Stephetius SJ (ok. 1560-1614)

Urodził się ok. 1560 roku w Gliwicach. Był synem mieszczanina Andrzeja Staffka; a bratem Jana Mateusza i Krzysztofa oraz Wawrzyńca – wójta miejskiego i sędziego Gliwic. Studiował w Akademii SJ w Ołomuńcu. Był doktorem filozofii. W 1575 roku wstąpił do zakonu jezuitów, lecz w 1587 roku przeszedł do kleru diecezjalnego.

22 stycznia 1592 został dziekanem i kanonikiem opolskim oraz komisarzem biskupim. Posiadał prebendę kaznodziei polskiego. W 1599 roku objął także urząd prokuratora generalnego kapituły opolskiej. Urząd ten sprawował do 1609 roku. 15 października 1599 został wprowadzony na urząd proboszcza w Gliwicach przez Walentego Cauloniusa, późniejszego kanonika opolskiego. W l. 1582–1590 zasiadał w kapitule kolegiaty w Raciborzu. Kapitułę tą reprezentował jako kustosz na synodzie diecezjalnym we Wrocławiu w 1590 roku. Jako kanonik posiadający prebendę kaznodziei polskiego, miał prawo patronatu nad parafią Chrząszczyce. W 1614 roku dziekanem opolskim był już jego brat Jan Mateusz. Jerzy Jan S. zmarł 18 lutego 1614. Nad jego grobem w kolegiacie opolskiej epitafium ufundował br. Jan Mateusz po przeniesieniu epitafium Jerzego Scultetiusa, stało się to na prośbę kapituły generalnej, która obradowała 4 V – 9 VI 1617. Ustanowił fundację w Gliwicach, z której to czynszu miała być sprawowana za niego rocznicowa msza św. śpiewana i oficjum.

Bibliografia

R. Cop, Stosunki wyznaniowe w archiprezbiteracie gliwickim w XVII wieku, Katowice 2008, pr. mgr Biblioteka WTL.