Stabik Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Stabik Antoni (1807-1887), proboszcz w Michałkowicach==
==Stabik Antoni (1807-1887), proboszcz w Michałkowicach==
[[Grafika:Stabik 2.jpg|left]]
[[Plik:Stabik Swiatlo.jpg|left|150px|thumb]]
[[Plik:StabikAntoni nagrobek.jpg|right|thumb|grób ks. Stabika w Michałkowicach]]
[[Plik:StabikAntoni nagrobek.jpg|right|thumb|grób ks. Stabika w Michałkowicach]]
Urodził się 13 czerwca 1807 w Mikołowie w rodzinie szewca, Augusta i Katarzyny z Drozdów. W latach 1822-1829 uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach. Po zdaniu matury rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. 12 maja 1833 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa sufragana Schuberta. Przez kilka miesięcy był wikarym w Pilchowicach, a następnie, do 1842 roku, w rodzinnym Mikołowie.  
Urodził się 13 czerwca 1807 w Mikołowie w rodzinie szewca, Augusta i Katarzyny z Drozdów. W latach 1822-1829 uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach. Po zdaniu matury rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. 12 maja 1833 przyjął święcenia kapłańskie z rąk [[Schubert Joseph|biskupa sufragana J. Schuberta]]. Przez kilka miesięcy był wikarym w Pilchowicach, a następnie, do 1842 roku, w rodzinnym Mikołowie.  


Od początku swojej działalności był znany z oryginalnie głoszonych kazań zarówno od strony formy jak i treści. W kwietniu 1842 roku został administratorem [[Parafia św. Mikołaja w Łące|parafii w Łące]] koło Pszczyny; w grudniu 1843 roku został przeniesiony do Michałkowic, gdzie pełnił początkowo funkcję administratora, a od grudnia 1846 roku aż do śmierci w 1887 roku - proboszcza. W latach 1857-1858 powiększył kościół w Michałkowicach.
Od początku swojej działalności był znany z oryginalnie głoszonych kazań zarówno od strony formy jak i treści. W kwietniu 1842 roku został administratorem [[Parafia św. Mikołaja w Łące|parafii w Łące]] koło Pszczyny; w grudniu 1843 roku został przeniesiony do [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|Michałkowic]], gdzie pełnił początkowo funkcję administratora, a od grudnia 1846 roku aż do śmierci w 1887 roku - proboszcza. W latach 1857-1858 powiększył kościół w Michałkowicach.


Współpracował z [[Ficek Alojzy|ks. Janem Alojzym Fickiem]] w propagowaniu trzeźwości. Z prywatnej biblioteki ks. Antoniego Stabika korzystali znani twórcy ludowi – [[Kołodziej Piotr|Piotr Kołodziej]] i [[Szendzielorz Daniel|Daniel Szendzielorz]]. Przed śmiercią przekazał część swojego księgozbioru michałkowickiej czytelni ludowej. W 1844 roku poświęcił pierwszą szkołę ludową w Laurahucie; przyczynił się do powstania nowej szkoły ludowej w Siemianowicach. W latach 1844-1868 był inspektorem szkolnym w Michałkowicach, a od 1860 roku do 1864 roku piastował funkcję inspektora szkolnego na powiat bytomski. Przyczynił się do powstania parafii w Siemianowicach, wybudowany w 1867 roku kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej do 1873 roku był kościołem filialnym michałkowickiej parafii. Jego lokalistą, następnie pierwszym proboszczem w Siemianowicach został jego bratanek - [[Stabik Hugon|ks. Hugon Stabik]].
Współpracował z [[Ficek Alojzy|ks. Janem Alojzym Fickiem]] w propagowaniu trzeźwości. Z prywatnej biblioteki ks. Antoniego Stabika korzystali znani twórcy ludowi – [[Kołodziej Piotr|Piotr Kołodziej]] i [[Szendzielorz Daniel|Daniel Szendzielorz]]. Przed śmiercią przekazał część swojego księgozbioru michałkowickiej czytelni ludowej. W 1844 roku poświęcił pierwszą szkołę ludową w Laurahucie; przyczynił się do powstania nowej szkoły ludowej w Siemianowicach. W latach 1844-1868 był inspektorem szkolnym w Michałkowicach, a od 1860 roku do 1864 roku pełnił funkcję inspektora szkolnego na powiat bytomski. Przyczynił się do powstania parafii w Siemianowicach, wybudowany w 1867 roku kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej do 1873 roku był kościołem filialnym michałkowickiej parafii. Jego [[Lokalia|lokalistą]], następnie pierwszym proboszczem w Siemianowicach został jego bratanek - [[Stabik Hugon|ks. Hugon Stabik]].


Oprócz działalności duszpasterskiej zajmował się twórczością literacką i dziennikarską.  W 1845 roku opracował i wydał „Kalendarz Katolicki dla Ludu Górnoszląskiego na Rok Pański 1846". Napisał kilka książek religijnych (część z nich to tłumaczenia z języka niemieckiego).  W latach 1864-1865 odbył dwie podróże do Włoch, które opisał w książce „Wspomnienia z podróży do Włoch Górnych i Dolnych” (1867), a w 1870 roku przebywał w bawarskim Oberammergau, gdzie od XVII wieku odbywają się słynne misteria pasyjne. Relację z tej podróży zamieścił w książce „Żywe wyobrażenie Męki Pańskiej w Oberammergau z własnego widzenia”. Publikował w „Tygodniku Katolickim” ,[[Tygodnik Mariański|”Tygodniku Mariańskim”]] , [[Zwiastun Górnośląski|„Zwiastunie Górnośląskim”]] , [[Katolik - czasopismo|„Katoliku”]], [[Schlesisches Kirchenblatt|„Schlesisches Kirchenblatt”]] . Zmarł 3 września 1887 w Michałkowicach i tam na [[Cmentarz - Michałkowice|przykościelnym cmentarzu]] został pochowany.  
Oprócz działalności duszpasterskiej zajmował się twórczością literacką i dziennikarską.  W 1845 roku opracował i wydał '' Kalendarz Katolicki dla Ludu Górnoszląskiego na Rok Pański 1846 ''. Napisał kilka książek religijnych (część z nich to tłumaczenia z języka niemieckiego).  W latach 1864-1865 odbył dwie podróże do Włoch, które opisał w książce '' Wspomnienia z podróży do Włoch Górnych i Dolnych '' (1867), a w 1870 roku przebywał w bawarskim Oberammergau, gdzie od XVII wieku odbywają się słynne misteria pasyjne. Relację z tej podróży zamieścił w książce '' Żywe wyobrażenie Męki Pańskiej w Oberammergau z własnego widzenia ''. Publikował w [[Tygodnik Katolicki - Pismo Towarzystwa Maryańskiego|„Tygodniku Katolickim”]] ,[[Tygodnik Mariański|”Tygodniku Mariańskim”]] , [[Zwiastun Górnośląski|„Zwiastunie Górnośląskim”]] , [[Katolik - czasopismo|„Katoliku”]], [[Schlesisches Kirchenblatt|„Schlesisches Kirchenblatt”]] . Zmarł 3 września 1887 w Michałkowicach i tam spoczął na [[Cmentarz - Michałkowice|przykościelnym cmentarzu]].  


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
J. Wycisło, Stabik Antoni (biogram), Słownik biograficzny duchowieństwa śląskiego, s. 394-395; W. Ogrodziński, Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Katowice-Wrocław 1946, s. 185; J. Górecki, Anegdoty z koloratką, Katowice 2003, s.351-353; A. Halor, Kalendarze księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 2005; A. Halor, Żarty-nieżarty księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 1999; Szkice monograficzne z dziejów Łąki, praca zbiorowa, Łąka 2002, s. 91.  
J. Kudera, Ksiądz Antoni Stabik. Kartka pamiątkowa w 25 rocznicę śmierci, Bytom 1912; J. Wycisło, Stabik Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny duchowieństwa śląskiego, s. 394-395; W. Ogrodziński, Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Katowice-Wrocław 1946, s. 185; J. Górecki, Anegdoty z koloratką, Katowice 2003, s. 351-353; A. Halor, Kalendarze księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 2005; A. Halor, Żarty-nieżarty księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 1999; Szkice monograficzne z dziejów Łąki, praca zbiorowa, Łąka 2002, s. 91; Pisarze Śląscy XIX i XX wieku, pr. zbiorowa pod red. Z. Hierowskiego, s. 149-153; J. Kudera, Najpopularniejszy kapłan Górnego Śląska ks. Antoni Stabik, wyd. 2, Katowice 1937; F. Maroń, Tematy górnośląskich konwentów dekanalnych w latach między kulturkampfem a pierwszą wojną światową (szkic faktograficzny), ŚSHT X (1977), s. 222; W. Musialik, Stabik Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 271-272.


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - S|Stabik]]
[[Kategoria:Biografie - S|Stabik]]
[[Kategoria:Budowniczy]]
[[Kategoria:Społecznicy]]
[[kategoria:Literaci i publicyści]]

Aktualna wersja na dzień 20:23, 27 lut 2020

Stabik Antoni (1807-1887), proboszcz w Michałkowicach

Stabik Swiatlo.jpg
grób ks. Stabika w Michałkowicach

Urodził się 13 czerwca 1807 w Mikołowie w rodzinie szewca, Augusta i Katarzyny z Drozdów. W latach 1822-1829 uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach. Po zdaniu matury rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. 12 maja 1833 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa sufragana J. Schuberta. Przez kilka miesięcy był wikarym w Pilchowicach, a następnie, do 1842 roku, w rodzinnym Mikołowie.

Od początku swojej działalności był znany z oryginalnie głoszonych kazań zarówno od strony formy jak i treści. W kwietniu 1842 roku został administratorem parafii w Łące koło Pszczyny; w grudniu 1843 roku został przeniesiony do Michałkowic, gdzie pełnił początkowo funkcję administratora, a od grudnia 1846 roku aż do śmierci w 1887 roku - proboszcza. W latach 1857-1858 powiększył kościół w Michałkowicach.

Współpracował z ks. Janem Alojzym Fickiem w propagowaniu trzeźwości. Z prywatnej biblioteki ks. Antoniego Stabika korzystali znani twórcy ludowi – Piotr Kołodziej i Daniel Szendzielorz. Przed śmiercią przekazał część swojego księgozbioru michałkowickiej czytelni ludowej. W 1844 roku poświęcił pierwszą szkołę ludową w Laurahucie; przyczynił się do powstania nowej szkoły ludowej w Siemianowicach. W latach 1844-1868 był inspektorem szkolnym w Michałkowicach, a od 1860 roku do 1864 roku pełnił funkcję inspektora szkolnego na powiat bytomski. Przyczynił się do powstania parafii w Siemianowicach, wybudowany w 1867 roku kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej do 1873 roku był kościołem filialnym michałkowickiej parafii. Jego lokalistą, następnie pierwszym proboszczem w Siemianowicach został jego bratanek - ks. Hugon Stabik.

Oprócz działalności duszpasterskiej zajmował się twórczością literacką i dziennikarską. W 1845 roku opracował i wydał Kalendarz Katolicki dla Ludu Górnoszląskiego na Rok Pański 1846 . Napisał kilka książek religijnych (część z nich to tłumaczenia z języka niemieckiego). W latach 1864-1865 odbył dwie podróże do Włoch, które opisał w książce Wspomnienia z podróży do Włoch Górnych i Dolnych (1867), a w 1870 roku przebywał w bawarskim Oberammergau, gdzie od XVII wieku odbywają się słynne misteria pasyjne. Relację z tej podróży zamieścił w książce Żywe wyobrażenie Męki Pańskiej w Oberammergau z własnego widzenia . Publikował w „Tygodniku Katolickim” ,”Tygodniku Mariańskim” , „Zwiastunie Górnośląskim” , „Katoliku”, „Schlesisches Kirchenblatt” . Zmarł 3 września 1887 w Michałkowicach i tam spoczął na przykościelnym cmentarzu.

Bibliografia

J. Kudera, Ksiądz Antoni Stabik. Kartka pamiątkowa w 25 rocznicę śmierci, Bytom 1912; J. Wycisło, Stabik Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny duchowieństwa śląskiego, s. 394-395; W. Ogrodziński, Dzieje piśmiennictwa śląskiego, Katowice-Wrocław 1946, s. 185; J. Górecki, Anegdoty z koloratką, Katowice 2003, s. 351-353; A. Halor, Kalendarze księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 2005; A. Halor, Żarty-nieżarty księdza Antoniego Stabika, Siemianowice 1999; Szkice monograficzne z dziejów Łąki, praca zbiorowa, Łąka 2002, s. 91; Pisarze Śląscy XIX i XX wieku, pr. zbiorowa pod red. Z. Hierowskiego, s. 149-153; J. Kudera, Najpopularniejszy kapłan Górnego Śląska ks. Antoni Stabik, wyd. 2, Katowice 1937; F. Maroń, Tematy górnośląskich konwentów dekanalnych w latach między kulturkampfem a pierwszą wojną światową (szkic faktograficzny), ŚSHT X (1977), s. 222; W. Musialik, Stabik Antoni (hasło), [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, s. 271-272.