Sołtyk Kajetan Ignacy

Kajetan Ignacy Sołtyk (1715-1788), biskup krakowski

Urodził się 12 listopada (według innych opracowań 12 czerwca) 1715 roku w Chwałowicach, jako syn kasztelana lubelskiego Józefa Franciszka i Konstancji z Drzewickich. Był bratem Tomasza wojewody łęczyckiego oraz Macieja kasztelana warszawskiego. Sołtykowie należeli do bojarów ruskich. Młody Kajetan Ignacy dorastał na dworze ówczesnego prymasa Teodora Andrzeja Potockiego, który nadał mu godność kanonika w prymasowskiej kapitule łowickiej (1732) oraz zapewnił mu kanonikat w metropolitarnej kapitule w Gnieźnie (1736). Sołtyk niższe święcenia przyjął 27 stycznia 1732 roku w Łowiczu z rąk biskupa sufragana chełmskiego Macieja Aleksandra Sołtyka, który był jego stryjem. W połowie 1735 roku wyjechał na czteroletnie studia do Rzymu, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii na uniwersytecie La Sapienza, a w 1738 doktorat obojga praw. Jeszcze w tym samym roku kardynał J. A. Guadagni udzielił mu święceń subdiakonatu (8 czerwca), diakonatu (20 lipca) i prezbiteratu (3 sierpnia). W 1740 roku wrócił do kraju oraz został delegatem kapituły gnieźnieńskiej na Trybunale Koronnym, a po dwóch latach został kanonikiem w krakowskiej kapitule katedralnej, gdzie ostatecznie przeniósł się 3 września 1742 roku. 13 sierpnia 1748 roku kijowski ordynariusz Jan Samuel Ożga obrał Sołtyka na koadiutora, co papież Benedykt XIV zaaprobował 22 września 1749 roku prekonizując go na biskupa tytularnego Emaus. Sakrę biskupią przyjął z rąk bpa chełmińskiego Wojciecha Leskiego 9 listopada 1749 roku w Toruniu. Po śmierci biskupa Ożgi w 1756 Sołtyk został biskupem ordynariuszem kijowskim, przez co zrzekł się kanonii krakowskiej. Dwa lata później król Polski August III Sas, w wyniku śmierci bpa krakowskiego Andrzeja Stanisława Załuskiego, podpisał akt nominacji Sołtyka na to biskupstwo. Kanoniczne objęcie rządów w diecezji krakowskiej przez Sołtyka nastąpiło 10 marca 1759 roku, po udzieleniu zgody na translację przez papieża Klemensa XIII. O godzinie drugiej w nocy z 5 na 6 października 1767 roku biskup Kajetan Sołtyk został aresztowany i wywieziony przez Rosjan do Wilna, a stamtąd wyruszył w dalszą tułaczkę do Smoleńska. W grudniu 1768 roku został przetransportowany do Kaługi. Decyzją cesarzowej Katarzyny II, 6 stycznia 1773 roku został uwolniony wraz z zesłańcami i wrócił do Warszawy, potem do Krakowa. W wyniku zmian w psychice biskupa Kajetana, jego dalsze sprawowanie władzy nad diecezją było niemożliwe, w wyniku czego 3 kwietnia 1775 roku papież Pius VI ustanowił dla Krakowa administratora apostolskiego w osobie Michała Jerzego Poniatowskiego. 15 maja 1782 roku bp Sołtyk wyjechał do Kielc, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia. Kajetan Ignacy Sołtyk umarł 30 lipca 1788 roku w wyniku gwałtownej choroby. Jego ciało złożono w katedrze na Wawelu, gdzie w kaplicy Świętego Krzyża został wystawiony pomnik nagrobny.

Bibliografia

Krzysztof Rafał Prokop, Poczet biskupów krakowskich, Kraków 1999.