Siwiec Ignacy

Z e-ncyklopedia

Siwiec Ignacy (1915-2005), kapelan wojskowy

Siwiec ignacy.jpg

Urodził się 1 lutego 1915 w Żernikach k. Gliwic. Ojciec należał do polskich organizacji patriotycznych i brał udział w Powstaniach Śląskich. Po przyłączeniu w 1922 roku części Górnego Śląska do Polski rodzina Siwców musiała upuścić Żerniki. Najpierw zamieszkali w Tarnowskich Górach, a od października 1924 roku w Lasowicach (dzielnica Tarnowskich Gór). Był uczniem Gimnazjum im. Księcia Jana Opolskiego w Tarnowskich Górach. Po maturze, w 1935 roku został przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 10 grudnia 1939 otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w parafii Opatrzności Bożej w Zawodziu (od 17 stycznia 1940) i św. Józefa w Godowie (od 4 lutego 1941). W maju 1942 roku został powołany do wojska niemieckiego. Po dwumiesięcznym kursie sanitarnym w Offenburgu był przez dwa lata sanitariuszem na froncie wschodnim. 6 czerwca 1944 pod Bobrójskiem został ciężko ranny. Był w szpitalu w Königsgrätz. Pod koniec wojny dostał się do niewoli amerykańskiej. Po kilku tygodniach został zwolniony i objął funkcję kapelana w obozach jeńców narodowości polskiej w Bad Kreuznach w Niemczech oraz w Chalon sur Saône we Francji. Od grudnia 1945 roku duszpasterzował w ośrodkach polskich w Niemczech: w Tübingen i Sigmaringen.

W lutym 1947 roku został mianowany kapelanem w obozie polskim w Müllheim, jako duszpasterz Polaków mieszkających w Badenii. W 1953 roku został mianowany kapelanem Polskich Oddziałów Wartowniczych przy armii amerykańskiej we Francji. Pomagał też w duszpasterstwie żołnierzy armii amerykańskiej w obozach Bussac, Bassens i Captieux. Od 1 kwietnia 1967 był kanclerzem w Kurii Biskupiej dla Polaków w Niemczech we Frankfurcie n. Menem. Równocześnie sprawował opiekę duszpasterską nad Polakami w Koblencji i okolicy. W 1975 roku w miejsce Kurii Polskiej w Niemczech, utworzono Polską Misję Katolicką z siedzibą we Freisingu k. Monachium. Ks. Siwiec został jej sekretarzem generalnym. Wielokrotnie organizował pomoc charytatywną dla szpitali, sierocińców i parafii w Polsce. W 1987 roku przeszedł w stan spoczynku. W listach do Kurii Katowickiej wielokrotnie wspominał o chęci powrotu na Śląsk. Wspomagał finansowo Wyższe Śląskie Seminarium Duchowne, budowę kościoła w Lasowicach i Domu Księży Emerytów w Katowicach.

W uznaniu zasług został mianowany kanonikiem (4 wrzesień 1964), następnie Kapelanem Jego Świątobliwości (21 listopad 1971), a 9 stycznia 1974 otrzymał godność prałata honorowego. W 1997 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W imieniu prezydenta Polski dekorował go Konsul Generalny RP w Monachium Andrzej Kaczorowski. W 2003 roku ze względu na stan zdrowia zamieszkał w Domu Seniora we Freisingu. 14 lutego 2005 zmarł w szpitalu we Freisingu.

Bibliografia

J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2005, nr 2, s. 133-135; B. Woźnica, Te Deum za długie lata posługi kapłańskiej, "Z tej ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1989", s. 90; P. Małoszewski, Jubileusz kapłaństwa ks. prałata Ignace Siwca, GN 2000, nr 23, s. 17; A.B.S., Tęsknił za ojczyzną. Zmarł ks. Ignacy Siwiec, GN 2005, nr 14, (dodatek katowicki), s. 6.