Sierla Stanisław

Sierla Stanisław (1929-2011), proboszcz w Michałkowicach

Urodził się 6 września 1929 w Chorzowie. Po zakończeniu okupacji, w 1949 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

We wrześniu 1949 członkowie Sodalicji Mariańskiej w Chorzowie, koledzy Stanisława Sierli, postanowili, pod naciskiem władz komunistycznych, rozwiązać Sodalicję oficjalnie. W tej sytuacji posyłał swoim kolegom artykuły, materiały do wykładów, kazania prymasa Wyszyńskiego, a w czasie pobytu w parafii, wraz z Bernardem Drabikiem, brał udział w spotkaniach sodalisów w salce parafialnej. 20 października 1950 UB aresztowało Henryka Dobrzyńskiego, a 9 i 10 listopada aresztowano: Henryka Irka, Jerzego Leichmanna, Jana Gajdzika i Alojzego Brzozę.

10 listopada 1950 funkcjonariusze UB zażądali od rektora seminarium w Krakowie wydania kleryków: Sierlę i Bernarda Drabika. S. Sierla był przesłuchiwany w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa przy ul. Powstańców w Katowicach. Został oskarżony o to, że od października 1949 do 10 listopada 1950 w Chorzowie brał udział w tajnej, nielegalnej organizacji pod nazwą Sodalicja Mariańska. 1 grudnia 1950 został przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej. W czasie procesu, 28 kwietnia 1951 S. Sierla został uznany winnym zarzucanego mu czynu i skazany na 7 miesięcy więzienia. Opuścił więzienie 11 czerwca 1951.

Z powodu wygnania biskupów katowickich, święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego 29 czerwca 1954 w Piekarach Śląskich. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii w Giszowcu. 10 grudnia 1955 został przeniesiony jako wikariusz do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. 1 sierpnia 1961 został mianowany diecezjalnym duszpasterzem akademickim. Był prekursorem piosenki religijnej w Polsce, organizatorem festiwali „Sacrosong”. 29 czerwca 1971 został mianowany proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach. Funkcję tę pełnił do 1996 roku, kiedy to przeszedł w wieku 67 lat na emeryturę.

W czasie służby kapłańskiej kilkakrotnie, jako „wrogowi Polski Ludowej”, odmawiano wydania paszportu. Był kanonikiem honorowym. W 1994 roku uhonorowany godnością prałata. Był członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, dziekanem dekanatu siemianowickiego. Należał do Kolegium Konsultorów, Diecezjalnej Rady Kapłańskiej.

11 listopada 1993 został laureatem nagrody im. Aleksandra Skowrońskiego za dorobek kulturowo-twórczy na Śląsku i w całej Polsce, a 23 czerwca 1997 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Siemianowice Śląskie. Był autorem trzech śpiewników piosenek religijnych: Śpiewajcie Panu Pieśń Nową 1971, Błogosław Panie, Nas 1979, Pan moją Mocą i Pieśnią 1989 wydane przez Wydawnictwo Księgarni św. Jacka w Katowicach, a także autobiografii Życie darowane mi po raz drugi. Należał do Diecezjalnej Komisji Historycznej przygotowującej proces beatyfikacyjny Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Jako emeryt najpierw zamieszkał w Świbiu, a następnie w Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 28 listopada 2011 roku w Katowicach. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Michałkowicach.

Bibliografia

B. Hrapkiewicz, Honorowi Obywatele Miasta Siemianowice Śląskie, Siemianowice 2006, s. 49-62; S. Sierla, Życie darowane mi po raz drugi, Świbie 2004; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 187-188; T. Snopkowska-Malicka, Sierloterapia, GN 2004, nr 24 (dodatek katowicki), s. 24; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 110 i nn.