Schubert Joseph

Z e-ncyklopedia

Schubert Joseph Karl von (1779-1835), biskup sufragan wrocławski

Urodził się 15 czerwca 1779 w Nysie w rodzinie związanej z majątkiem księcia nysko-otmuchowskiego. Był synem Karla Josepha pełniącego urząd radcy i sędziego oraz Marianny z d. Mikusz. Miał starszego brata Johanna Ferdynanda, który został kanonikiem kapituły katedralnej we Wrocławiu oraz kanonikiem kapituły kolegiackiej i inspektorem domu księży emerytów w Nysie. Joseph wraz z bratem pobierał naukę w słynnym nyskim gimnazjum Carolinum, a po jego ukończeniu podjął studia teologiczne w Akademii Leopoldyńskiej we Wrocławiu. 13 września 1795 otrzymał prowizję papieską jako kanonik kapituły katedralnej domicelarius. 1 listopada tego samego roku przyjął tonsurę z rąk biskupa Rothkircha w jego kaplicy domowej. Po ukończeniu studiów 20 czerwca 1802 przyjął święcenia kapłańskie we Wrocławiu.

Pracował przez kilka miesięcy jako wikariusz w parafii św. Marcina w Jaworze, by już w październiku 1802 roku przejąć obowiązki proboszcza w Lipienicach. W 1819 roku objął rezydencję kanonika na Ostrowiu Tumskim, gdzie sprawował różne urzędy, będąc radcą wikariatu generalnego i konsystorza, inspektorem alumnatu, magistrem fabricae ecclesiae katedry oraz kuratorem wielu fundacji kościelnych.

Po śmierci sufragana Aulocka został wybrany jako kandydat na biskupa pomocniczego, co znalazło potwierdzenie w wydanym przez kancelarię królewską piśmie z dnia 30 czerwca 1830. Z uwagi na śmierć papieża Piusa VIII zmianie uległa data prekonizacji papieskiej na 30 września 1831. Kolejny papież Grzegorz XVI nadał kanonikowi Schubertowi biskupstwo tytularne Canathy w Syrii. 18 grudnia 1831 odbyła się konsekracja biskupia w kaplicy na zamku w Janowej Górze. Konsekratorem był książę-biskup Schimonski w asyście kanoników Ludwika Montmanna i Antoniego Heinischa. Biskup Schubert w trakcie swojego krótkiego urzędowania udzielił 211 diakonom święceń kapłańskich, odbył dwie wizytacje kanoniczne: w lipcu 1832 roku w archiprezbiteracie wileńskim i bolesławieckim, a latem 1834 roku w archiprezbiteracie jeleniogórskim i kamieniogórskim. Był gorliwym duszpasterzem, zasłynął szczególnie z działalności dobroczynnej i wspierania dzieł miłosierdzia. Utworzył fundusz rodzinny Familienstifung oraz Haus-Armen Fundation. W swoim testamencie zapisał 1000 talarów na stypendia dla kleryków, bonifratrów i dom księży emerytów w Nysie, 2000 talarów dla sióstr elżbietanek czarnych, gdzie pełnił funkcję kuratora oraz 500 talarów dla sióstr urszulanek. Zarząd nad testamentem miał pełnić wikariat generalny wypłacając także corocznie 1 marca procent czterem najstarszym i najgodniejszym wikarym. Biskup Schubert zmagał się z puchliną brzuszną, co było powodem jego przedwczesnej śmierci 12 sierpnia 1835. Został pochowany przy kościele św. Michała we Wrocławiu.

Bibliografia

J. Mandziuk, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku, t. 3, cz. 1, Warszawa 2007, s. 405-407; J. Myszor, Duchowieństwo katolickie na Śląsku 1742-1914, Katowice 2011, s. 441; P. Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 398 ; J. Pater, Wrocławska kapituła katedralna w XVIII wieku : ustrój, skład osobowy, działalność, Wrocław 1998, s. 226-227.