Schittko Reinhard: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe hasło) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== Schittko Reinhard (1943-), proboszcz w Palowicach == | == Schittko Reinhard (1943-), proboszcz w Palowicach == | ||
Urodził się 24 marca 1943 w Złotoryi. Po studiach w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym]] w Krakowie, święcenia kapłańskie przyjął 4 czerwca 1967 w Katowicach z rąk bpa [[Bednorz Herbert|Herberta Bednorza]]. W 1980 roku ukończył Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie. Jako wikariusz pełnił posługę kapłańską w czterech parafiach NSPJ (Krzyżkowice, Niedobczyce, Bielsko-Biała, Ruda Śląska-Bykowina), a także w parafii św. Floriana w Chorzowie, a już w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach jako wikariusz i budowniczy [[Kościół Trójcy Przenajświętszej w Palowicach|kościoła w Palowicach]]. Proboszczem w Palowicach został 21 października 1981, kiedy to jednocześnie dokonano poświęcenia i erygowania palowickiej parafii. 30 lipca 2005 uzyskał nominację na dziekana Dekanatu Orzesze. W 2009 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Domu Księży Emerytów. | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 05:37, 27 paź 2009
Schittko Reinhard (1943-), proboszcz w Palowicach
Urodził się 24 marca 1943 w Złotoryi. Po studiach w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, święcenia kapłańskie przyjął 4 czerwca 1967 w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza. W 1980 roku ukończył Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie. Jako wikariusz pełnił posługę kapłańską w czterech parafiach NSPJ (Krzyżkowice, Niedobczyce, Bielsko-Biała, Ruda Śląska-Bykowina), a także w parafii św. Floriana w Chorzowie, a już w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach jako wikariusz i budowniczy kościoła w Palowicach. Proboszczem w Palowicach został 21 października 1981, kiedy to jednocześnie dokonano poświęcenia i erygowania palowickiej parafii. 30 lipca 2005 uzyskał nominację na dziekana Dekanatu Orzesze. W 2009 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Domu Księży Emerytów.
Bibliografia
|