Schaffgotsch Philipp Gotthard
Schaffgotsch Philipp Gotthard von (1716-1795)
Pod namową ministra Ludwika Munchowa, po śmierci biskupa Philippa von Sinzendorfa (1732-1747), ostatniego biskupa na stolicy wrocławskiej, którego protegował cesarz, bez zgody kapituły król wyznaczył na koadiutora z prawem następstwa biskupa wrocławskiego, zeświecczałego kanonika Philippa Gottharda von Schaffgotscha (1748-1795), wchodzącego w skład wrocławskiej loży masońskiej. Kapituła odwołała się do Stolicy Apostolskiej. Dyplomacja watykańska długo opierała się przed zatwierdzeniem tej nominacji, ale w końcu uległa. W sprawozdaniu nuncjusza do Stolicy Apostolskiej znalazła się nawet wzmianka, że biskup Schaffgotsch ustatkował się, i stał się człowiekiem kościelnym.
W czasie wojny siedmioletniej prowadzonej przez Austrię z Prusami, biskup Schaffgotsch popełnił w brzemienny dla siebie błąd polityczny opowiadając się po stronie Austrii. W konsekwencji król pruski zakazał mu przebywania na terenie diecezji wrocławskiej. Pozbawiony możliwości zarządzania całą diecezją, do końca życia przebywał w letniej rezydencji biskupiej w Janowej Górze ( Johannesburg - Jawornik, Sudety ), skąd administrował tylko austriacką częścią diecezji wrocławskiej. Pruską częścią diecezji wrocławskiej - z mandatu Stolicy Apostolskiej - zarządzali wikariusze generalni: Johann Moritz Strachwitz (1761-1781) i Anton Ferdynand Rotkirch (1781-1795). Po śmierci biskupa Schaffgotscha rządy w diecezji przejął bp Joseph Christian Franz Ignaz Hohenlohe-Waldenburg-Bartenstein (1795-1817). Na okres jego rządów na diecezję wrocławską spadł brzemienny w skutki cios w postaci sekularyzacji.
Bibliografia
Cd:
czytaj: Sekularyzacja majątku kościelnego |Powrót do spisu treści
| |||||||||||||
| |||||