Sanktuarium maryjne w Niepokalanowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(korekta kategorii)
Linia 17: Linia 17:
==Bibliografia==
==Bibliografia==
L. Młodożeniec, Niepokalanów wczoraj i dziś, Rzym 1981; W. Jaśkiewicz, Pięćdziesiąt lat Niepokalanowa, Niepokalanów 1979; J. Pawlik, 25 lat narad pastoralnych księży kierowników pieszych pielgrzymek w Niepokalanowie 1980 - 2004, Częstochowa 2004; [https://warszawa.gosc.pl/doc_pr/4995923.Nipokalanow-Osma-gwiazda-wkoronie-Maryi] (dostęp: 2.09.2018).
L. Młodożeniec, Niepokalanów wczoraj i dziś, Rzym 1981; W. Jaśkiewicz, Pięćdziesiąt lat Niepokalanowa, Niepokalanów 1979; J. Pawlik, 25 lat narad pastoralnych księży kierowników pieszych pielgrzymek w Niepokalanowie 1980 - 2004, Częstochowa 2004; [https://warszawa.gosc.pl/doc_pr/4995923.Nipokalanow-Osma-gwiazda-wkoronie-Maryi] (dostęp: 2.09.2018).
[[Kategoria:Sanktuaria maryjne|Niepokalanów]]
[[Kategoria:Sanktuaria maryjne|Niepokalanów]]
[[Kategoria:Kult maryjny]]

Wersja z 12:24, 9 lis 2019

Założona przez o. Maksymiliana Marię Kolbego siedziba franciszkanów konwentualnych zajmuje 25 ha, czyli obszar równy połowie powierzchni Państwa Watykańskiego. Jest miejscem, z którego na cały świat rozchodzą się idee przyświecające stowarzyszeniu Rycerstwa Niepokalanej: bezgraniczne zawierzenie Maryi i głoszenie nauki Chrystusa. Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask i Świętego Maksymiliana Marii Kolbego znacznie różni się od innych tego typu miejsc. Tym, co przyciąga tutaj 700 tys. pielgrzymów rocznie, jest duch założyciela tego miejsca - o. Maksymiliana.

Książę Jan Drucki - Lubecki ofiarował o. Kolbemu swoją ziemię we wsi Teresin, na Mazowszu - ok. 45 km na zachód od Warszawy i ok. 13 km od Sochaczewa - w zamian za odprawianie mszy św. za zmarłych z rodziny, aż po wsze czasy. Warunek jednak nie został spełniony, bowiem przełożeni o. Maksymiliana uznali, że to zbyt duże obciążenie dla klasztoru. Pomimo tego faktu książę nie zrezygnował z darowizny. Nazwa Niepokalanów początek wzięła od niewielkiej figury Maryi Niepokalanej, ustawionej przez zakonników na terenie przyszłego sanktuarium. Wkrótce miejsce to stało się centrum Jej kultu wśród okolicznych mieszkańców. Po kilku miesiącach, w święto Niepokalanego Poczęcia NMP, o. Korneli Czupryk, przełożony prowincji zakonnej, dokonał poświęcenia nowego klasztoru. O. Kolbe zawierzył całe swoje życie i działalność Maryi. Jako cel działalności dla nowego klasztoru obrał przesłanie: Zdobyć cały świat dla Chrystusa przez Niepokalaną. Gdy przebywał jeszcze na studiach w Rzymie, założył stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej, którego członkowie szerzyli kult Matki Bożej, m.in. w prasie i radiu. W 1925 roku do Rycerstwa zgłosiło się 50 tys. osób, a nakład Rycerza Niepokalanej wynosił 142 tys. egzemplarzy.

Wkrótce w Niepokalanowie utworzono nowicjat. O. Maksymilian działalnością apostolską w imię Niepokalanej pragnął objąć cały świat. Po uzyskaniu zgody przełożonych, wyruszył wraz z czterema braćmi do Japonii. W lutym 1930 roku, po powrocie z misji o. Kolbe zastał w Niepokalanowie osiedle zakonne rozbudowane, z 15 budynkami, w których pracowało 13 ojców i blisko 600 braci. W Małym Seminarium Duchownym uczyło się 120 chłopców. Był to ówcześnie największy klasztor na świecie. Nakład Rycerza Niepokalanej osiągnął 750 tys. egzemplarzy. Oprócz tego drukowano czasopisma takie jak: Mały Rycerzyk Niepokalanej - 230 tys. egzemplarzy, Mały Dziennik - 145 tys., Kalendarz Rycerza Niepokalanej (od 1936), który wydano w nakładzie 650 tys. Niepokalanów stał się największym koncernem prasowym w Polsce. O. Maksymilian zamierzał nawet otworzyć lotnisko, aby rozprowadzać wydawaną w Niepokalanowie prasę. Powołał też nowe pismo w języku łacińskim Militia Immaculatae i Biuletyn Misyjny. W lipcu 1939 roku Rycerstwo Niepokalanej liczyło przeszło 700 tys. członków.

Po wybuchu drugiej wojny światowej o. Maksymilian zezwolił swoim współbraciom na opuszczenie klasztoru i powrót do rodzinnych domów. W Niepokalanowie pozostali nieliczni. Gestapo wielokrotnie przetrząsało klasztor i przesłuchiwało zakonników. Już 19 września 1939 aresztowano o. Maksymiliana i jego 40 współbraci. Zostali zwolnieni po czterech miesiącach, w święto Niepokalanego Poczęcia NMP. O. Maksymilian natychmiast powrócił do Niepokalanowa, gdzie zajął się organizowaniem pomocy dla okolicznej ludności. Kolejne represje nastąpiły 17 lutego 1941 i były wynikiem rozpowszechniania wojennego numeru Rycerza Niepokalanej. Tym razem aresztowano zarząd klasztoru - o. Maksymiliana i jego czterech współpracowników. Przesłuchiwani na Pawiaku, zostali następnie przewiezieni do Auschwitz-Birkenau, w którym to franciszkanin oddał życie za współwięźnia poprzez śmierć głodową w podziemnym karcerze, dobity przez hitlerowców zastrzykiem z fenolu. Wieść o czynie o. Maksymiliana bardzo szybko rozniosła się po obozie, a więźniowie, wierząc w świętość o. Kolbego, już wtedy modlili się o jego wstawiennictwo. W 1971 roku został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, a 11 lat później papież Jan Paweł II ogłosił, że o. Maksymilian jest świętym męczennikiem za wiarę i jako taki powinien być czczony w całym Kościele powszechnym.

Niepokalanów został zaplanowany jako klasztor - ośrodek wydawniczy. Po wojnie jego rola zaczęła się zmieniać. Stopniowo zaczął nabierać charakteru sanktuarium. O. Maksymilian planował też budowę kościoła, którą rozpoczęto w 1939 roku. Po wojnie władze PRL zaczęły hamować działalność wydawniczą, zaś do budowy kościoła przystąpiono według nowego projektu. Gotowy kościół poświęcono w 1954 roku. Dwa lata później, władze zamknęły wydawnictwo. Niepokalanów prowadził więc działalność apostolską drogą korespondencyjną, wysyłając rocznie ponad 100 tys. listów. Modlitwy zanoszono do Niepokalanej Pośredniczki Łask, ale wzrastało także zainteresowanie osobą o. Maksymiliana. Od 1949 roku zaczęli do Niepokalanowa przybywać pielgrzymi. Początkowo było ich 12 tys., w 1957 roku już 80 tys. Niepokalanów zaczął funkcjonować jako ośrodek pielgrzymkowy. Od 1971 roku stał się prawdziwym sanktuarium. Miejscem modlitwy jest bazylika z figurą Niepokalanej i ołtarzem z wizerunkiem św. Maksymiliana. Wszyscy pielgrzymi odwiedzają również starą kaplicę, w której znajduje się wystawa obrazująca życie i dzieło św. Maksymiliana. Miejsce to jest chętnie odwiedzane przez pielgrzymów, podobnie jak jego cela. Współcześnie Niepokalanów odwiedza 600 - 800 tys. osób rocznie, w tym 3 proc. gości z zagranicy - często są to członkowie Rycerstwa Niepokalanej.

Wznowiony "Rycerz Niepokalanej" ukazuje się od 1980 roku i osiąga nakład ok. 90 tys. egzemplarzy.

1 września 2018 w Niepokalanowie otwarto Światowe Centrum Modlitwy o Pokój. Uroczystościom przewodniczył Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Salvatore Pennacchio. Uroczystej konsekracji Kaplicy Wieczystej Adoracji w Niepokalanowie Gwiazdy Niepokalanej dokonał abp Stanisław Gądecki. Niepokalanów jest ósmą gwiazdą w koronie Matki Bożej Pokoju.

Bibliografia

L. Młodożeniec, Niepokalanów wczoraj i dziś, Rzym 1981; W. Jaśkiewicz, Pięćdziesiąt lat Niepokalanowa, Niepokalanów 1979; J. Pawlik, 25 lat narad pastoralnych księży kierowników pieszych pielgrzymek w Niepokalanowie 1980 - 2004, Częstochowa 2004; [1] (dostęp: 2.09.2018).