Sanktuarium Męki Pańskiej w Tyńcu Legnickim

Tyniec Legnicki to stara, rolnicza wieś, wzmiankowana już w 1316 roku. Leży na Wysoczyźnie Średzkiej nad Cichą Wodą, w województwie dolnośląskim, powiecie legnickim, w gminie Ruja.

{{Plik:Tyniec Legnicki2.jpg|thumb|right]]

Kościół

Jest to kościół filialny parafii św. Łukasza Ewangelisty w Rui. Został wzniesiony w I połowie XIX wieku. Wykorzystano fragmenty wcześniejszych budowli. Jest orientowany, murowany z kamienia i cegły, tynkowany. Jest jednonawowy na rzucie prostokątnym, z czworoboczną wieżą przy elewacji zachodniej, kruchtą i ażurowym podcieniem z boku wieży. Okna wydłużone w wykroju półpełnym, w wieży prostokątne - w obramieniu tynkowym o formach klasycystycznych z XIX wieku. Dach i hełm wieży były spalone, a wnętrze całkowicie zniszczone. Po pożarze zachowały się tylko mury obwodowe i mury wieży. We wnętrzu kościoła nie ma historycznego wystroju i wyposażenia. Jest ono salowe, przykryte płaskim stropem. Ołtarz jest współczesny, za nim dwa aneksy zakrystyjne. Posadzka jest częściowo kamienna. Kościół jest wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków. 13 kwietnia 2019 dekretem biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego kościół pw. Męki Pańskiej został podniesiony do rangi sanktuarium w diecezji legnickiej w związku z relikwiami, które zostały przekazane od wspólnoty parafialnej w Kolonii w Niemczech.

Relikwie

Relikwie wraz z ogromnym krzyżem, tabernakulum i innymi elementami kościoła w 2018 roku zostały przywiezione do Tyńca Legnickiego z Kolonii w Niemczech, z kościoła sióstr cellitynek, dzięki pomocy ks. Michaela Gruteringa. Siostry cellitynki wywodzą się z ruchu beginek, a ich początki sięgają XII wieku. Początkowo były to wspólnoty świeckich pań, które razem mieszkały. Z czasem przekształciły się w zgromadzenie oparte na regule św. Augustyna, służyły chorym i cierpiącym w szpitalach.

Trzy relikwie - drzazga z Krzyża św., kolec z korony cierniowej, nitka z purpurowej sukni Jezusa, pierwotnie były umieszczone w krzyżu, ale zdecydowano przełożyć je do osobnego relikwiarza i przygotowano w kościele specjalne miejsce, gdzie są wystawione do publicznego kultu. Wykonawcą krzyża jest Hanns Rheidorf (1902-1982), artysta, rzeźbiarz, tworzący w drewnie i metalu. Krzyż i tabernakulum wykonał w latach 60. XX wieku na zlecenie sióstr cellitynek. Na krzyżu widnieją postacie: Maryi z Dzieciątkiem, św. Teresy z Lisieux, św. Elżbiety z Turyngii (fundatorka szpitali i dzieł miłosierdzia), czterej Ewangeliści, św. Józef z Jezusem, św. Augustyn i św. Anno - arcybiskup i fundator klasztoru. Warte uwagi są także sceny umieszczone na tabernakulum. Znajdujemy tam siedem boleści Matki Bożej: proroctwo Symeona, ucieczka do Egiptu, poszukiwanie zaginionego Jezusa, spotkanie z Matką podczas Drogi Krzyżowej, Śmierć Jezusa na krzyżu, zdjęcie z krzyża oraz złożenie do grobu.

Obecnie jest to jedyne sanktuarium w Polsce z trzema relikwiami Męki Pańskiej w jednym miejscu.

Bibliografia

[1] (dostęp: 21.11.2023); [2] (dostęp: 21.11.2023); [3] (dostęp: 21.11.2023); Oprac. MC