Salwatorianki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Łac.: Sorores Divini Salvatores | Łac.: Sorores Divini Salvatores | ||
„Dopóki żyje na ziemi choćby tylko jeden człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa, nie wolno ci spocząć”. To hasło, którym kieruje się zgromadzenie salwatorianek. Zostało ono założone 8 grudnia 1888 w Tivoli k. Rzymu przez ks. Franciszka od Krzyża Jordana oraz bł. Marię Teresę von Wüllenweber - Marię od Apostołów. Stolica potwierdziła nową rodzinę zakonną | „Dopóki żyje na ziemi choćby tylko jeden człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa, nie wolno ci spocząć”. To hasło, którym kieruje się zgromadzenie salwatorianek. Zostało ono założone 8 grudnia 1888 w Tivoli k. Rzymu przez ks. Franciszka od Krzyża Jordana oraz bł. Marię Teresę von Wüllenweber - Marię od Apostołów. Stolica potwierdziła nową rodzinę zakonną 29 kwietnia 1926. Siłę i inspirację do kolejnych działań salwatorianki czerpią z codziennej Eucharystii i ofiarowania Bogu każdego dnia. Formacja zakonna, zwłaszcza początkowa, cechuje się integralnością wychowania w sferze duchowej, psychicznej i społecznej. Duchowość skupiona wokół Boskiego Zbawiciela wyraża się szczególnie w pielęgnowaniu tajemnicy Bożego Narodzenia. Matce Bożej siostry powierzają się przez akt oddania się Jej opiece w każdą sobotę, a [[Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny|Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP]] (8 grudnia) poprzedzają nowenną. W sam dzień świąteczny będący jednocześnie rocznicą założenia zgromadzenia salwatorianki odnawiają śluby zakonne. Dodatkowo siostry czczą szczególnie każdego Apostoła oraz [[Św. Józef|św. Józefa]]. | ||
Uniwersalny cel głoszenia Jezusa Chrystusa oraz otwartość na potrzeby Kościoła i ludzi przy jednoczesnym wykorzystaniu wszystkich godziwych środków dostępnych w świecie zaowocowały szybkim rozwojem. Już po dwóch latach od założenia 3 siostry wyjechały do Indii, po kolejnych trzech 5 z nich pojechało do Ekwadoru. Obecnie domy zgromadzenia znajdują się w Europie, obu Amerykach, Afryce i Azji. W 1998 roku zgromadzenie liczyło 1365 sióstr w tym 77 Polek. 21 listopada 1929 salwatorianki przybyły do Polski osiedlając się w Trzebini z zadaniem pomocy w tamtejszym domu rekolekcyjnym prowadzonym przez księży salwatorianów. Następnie w 1935 roku zakupiły dom w Goczałkowicach-Zdroju, który stał się jednocześnie domem prowincjalnym. W miejscu zamieszkania salwatorianki podejmują wszelkie prace w duchu apostolskim. Organizują rekolekcje, pracują w szpitalach oraz w instytucjach kościelnych (np. Seminarium Duchowne Księży Salwatorianów w Bagnie, kurie diecezjalne). Poza tym katechizują, prowadzą przedszkola, są zakrystiankami oraz dbają o bieliznę ołtarzową i wystrój kościołów. Z ramienia kurii metropolitalnej w Krakowie siostry działają w fundacji Maksymilian Kolbe werk otaczającej opieką byłych więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych. | Uniwersalny cel głoszenia Jezusa Chrystusa oraz otwartość na potrzeby Kościoła i ludzi przy jednoczesnym wykorzystaniu wszystkich godziwych środków dostępnych w świecie zaowocowały szybkim rozwojem. Już po dwóch latach od założenia 3 siostry wyjechały do Indii, po kolejnych trzech 5 z nich pojechało do Ekwadoru. Obecnie domy zgromadzenia znajdują się w Europie, obu Amerykach, Afryce i Azji. W 1998 roku zgromadzenie liczyło 1365 sióstr w tym 77 Polek. 21 listopada 1929 salwatorianki przybyły do Polski osiedlając się w Trzebini z zadaniem pomocy w tamtejszym domu rekolekcyjnym prowadzonym przez księży salwatorianów. Następnie w 1935 roku zakupiły dom w Goczałkowicach-Zdroju, który stał się jednocześnie domem prowincjalnym. W miejscu zamieszkania salwatorianki podejmują wszelkie prace w duchu apostolskim. Organizują rekolekcje, pracują w szpitalach oraz w instytucjach kościelnych (np. Seminarium Duchowne Księży Salwatorianów w Bagnie, kurie diecezjalne). Poza tym katechizują, prowadzą przedszkola, są zakrystiankami oraz dbają o bieliznę ołtarzową i wystrój kościołów. Z ramienia kurii metropolitalnej w Krakowie siostry działają w fundacji Maksymilian Kolbe werk otaczającej opieką byłych więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych. | ||
Wersja z 12:39, 7 lut 2011
Zgromadzenie Sióstr Boskiego Zbawiciela SDS
Łac.: Sorores Divini Salvatores
„Dopóki żyje na ziemi choćby tylko jeden człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa, nie wolno ci spocząć”. To hasło, którym kieruje się zgromadzenie salwatorianek. Zostało ono założone 8 grudnia 1888 w Tivoli k. Rzymu przez ks. Franciszka od Krzyża Jordana oraz bł. Marię Teresę von Wüllenweber - Marię od Apostołów. Stolica potwierdziła nową rodzinę zakonną 29 kwietnia 1926. Siłę i inspirację do kolejnych działań salwatorianki czerpią z codziennej Eucharystii i ofiarowania Bogu każdego dnia. Formacja zakonna, zwłaszcza początkowa, cechuje się integralnością wychowania w sferze duchowej, psychicznej i społecznej. Duchowość skupiona wokół Boskiego Zbawiciela wyraża się szczególnie w pielęgnowaniu tajemnicy Bożego Narodzenia. Matce Bożej siostry powierzają się przez akt oddania się Jej opiece w każdą sobotę, a Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia) poprzedzają nowenną. W sam dzień świąteczny będący jednocześnie rocznicą założenia zgromadzenia salwatorianki odnawiają śluby zakonne. Dodatkowo siostry czczą szczególnie każdego Apostoła oraz św. Józefa.
Uniwersalny cel głoszenia Jezusa Chrystusa oraz otwartość na potrzeby Kościoła i ludzi przy jednoczesnym wykorzystaniu wszystkich godziwych środków dostępnych w świecie zaowocowały szybkim rozwojem. Już po dwóch latach od założenia 3 siostry wyjechały do Indii, po kolejnych trzech 5 z nich pojechało do Ekwadoru. Obecnie domy zgromadzenia znajdują się w Europie, obu Amerykach, Afryce i Azji. W 1998 roku zgromadzenie liczyło 1365 sióstr w tym 77 Polek. 21 listopada 1929 salwatorianki przybyły do Polski osiedlając się w Trzebini z zadaniem pomocy w tamtejszym domu rekolekcyjnym prowadzonym przez księży salwatorianów. Następnie w 1935 roku zakupiły dom w Goczałkowicach-Zdroju, który stał się jednocześnie domem prowincjalnym. W miejscu zamieszkania salwatorianki podejmują wszelkie prace w duchu apostolskim. Organizują rekolekcje, pracują w szpitalach oraz w instytucjach kościelnych (np. Seminarium Duchowne Księży Salwatorianów w Bagnie, kurie diecezjalne). Poza tym katechizują, prowadzą przedszkola, są zakrystiankami oraz dbają o bieliznę ołtarzową i wystrój kościołów. Z ramienia kurii metropolitalnej w Krakowie siostry działają w fundacji Maksymilian Kolbe werk otaczającej opieką byłych więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych.
Domy na terenie archidiecezji katowickiej
Bibliografia
B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce. Informator o życiu konsekrowanym, Warszawa 1998, s. 307-308.