Salezjanki - Pogrzebień: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 8: | Linia 8: | ||
www.janbosko.esalezjanie.pl; A.Żukowski, A.Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s.231-232 | www.janbosko.esalezjanie.pl; A.Żukowski, A.Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s.231-232 | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Salezjanie]] | ||
Wersja z 20:27, 29 sie 2014
Siostry Salezjanki w Pogrzebieniu
Pierwsze salezjanki - Córki Wspomożycielki Maryi - do Polski przybyły 5 listopada 1922. Wśród nich były trzy Polki i trzy Włoszki, w tym Laura Meozzi. Zakładając placówkę w Różanymstoku siostry objęły opieką dzieci osierocone podczas I wojny światowej. Działania kolejnej wojny doprowadziły do rozproszenia sióstr, które swoją działalność ze wschodu przeniosły w kierunku zachodnim. W 1946 roku salezjanki nabyły pałac w Pogrzebieniu i tutaj otwarły pierwszy na ziemiach polskich dom formacyjny-nowicjat. Jego erygowanie nastąpiło 16 marca 1946. W Pogrzebieniu tej aż do śmierci mieszkała s. Laura Meozzi. Od 1 września 2005 w Pogrzebieniu funkcjonuje Wielofunkcyjna Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza im. Laury Meozzi. Kieruje nią s.Rozalia Teresa Krzyżewska. Placówka prowadzi działalność socjalizacyjną (zapewnia całodobową opiekę i wychowanie dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionych opieki rodzicielskiej) oraz interwencyjną (zapewnia doraźną opiekę na czas sytuacji kryzysowej).
Bibliografia
www.janbosko.esalezjanie.pl; A.Żukowski, A.Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s.231-232