Służebniczki - Borynia: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Klasztor Sióstr Służebniczek NMP w Boryni == | == Klasztor Sióstr Służebniczek NMP w Boryni == | ||
W 1908 roku na polu (6 ha) podarowanym | W 1908 roku na polu (6 ha) podarowanym parafii przez małżonków Jana i Katarzynę Dyrminów postanowiono wybudować klasztor. Pierwsze siostry przybyły do Boryni 4 stycznia 1909: s. Krescencja Pierzkała i s. Akwilina Koloch. Tymczasowo zamieszkały w domu gospodarza Ludwika Fizi. W 1911 roku rozpoczęto budowę klasztoru. Jesienią tego roku proboszcz Kubica dokonał poświęcenia i oddania do użytku pierwszego pokoju, w którym zamieszkały siostry. | ||
Siostry od początku zaangażowane były w posługę przy kościele w Krzyżowicach: sprzątały kościół, prały bieliznę kościelną, wypiekały komunikanty dla 5 parafii. Przede wszystkim jednak zajmowały się pielęgnacją chorych po domach. W parafii i okolicy organizowały też kursy szycia i gotowania dla dziewcząt. Siostry przeżyły lata biedy w czasie I i II wojny światowej. W czasie II wojny światowej opiekę nad chorymi przejęły siostry świeckie NSV, a klasztor z polecenia władz hitlerowskich zajął | Siostry od początku zaangażowane były w posługę przy kościele w Krzyżowicach: sprzątały kościół, prały bieliznę kościelną, wypiekały komunikanty dla 5 parafii. Przede wszystkim jednak zajmowały się pielęgnacją chorych po domach. W parafii i okolicy organizowały też kursy szycia i gotowania dla dziewcząt. Siostry przeżyły lata biedy w czasie I i II wojny światowej. W czasie II wojny światowej opiekę nad chorymi przejęły siostry świeckie NSV, a klasztor z polecenia władz hitlerowskich zajął treuhänder, który zarządzał domem w imieniu władz hitlerowskich. Siostry zarabiały wtedy na skromne utrzymanie szyjąc ubranka dziecięce i robiąc na drutach swetry, rękawiczki itp. zajmując tylko 1 przyznany im pokój. Przed frontem niemieckie siostry NSV uciekły, a w czasie ofensywy klasztor musiały opuścić także zakonnice, bo został zajęty przez wojska sowieckie, które całkowicie go splądrowały. | ||
Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i | Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i wyremntowały klasztor i nadal służyły w krzyżowickiej parafii. | ||
W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 | W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 dom został rozbudowany. Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie Msze św. W 2002 roku placówka została zamknięta z braku powołań. Matka prowincjalna s. Mariola Marek przekazała dom "Wspólnocie Cenacolo", która pomaga młodym ludziom wyjść z narkomanii. | ||
Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie Msze św. | |||
W 2002 roku placówka | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 06:21, 5 lis 2009
Klasztor Sióstr Służebniczek NMP w Boryni
W 1908 roku na polu (6 ha) podarowanym parafii przez małżonków Jana i Katarzynę Dyrminów postanowiono wybudować klasztor. Pierwsze siostry przybyły do Boryni 4 stycznia 1909: s. Krescencja Pierzkała i s. Akwilina Koloch. Tymczasowo zamieszkały w domu gospodarza Ludwika Fizi. W 1911 roku rozpoczęto budowę klasztoru. Jesienią tego roku proboszcz Kubica dokonał poświęcenia i oddania do użytku pierwszego pokoju, w którym zamieszkały siostry.
Siostry od początku zaangażowane były w posługę przy kościele w Krzyżowicach: sprzątały kościół, prały bieliznę kościelną, wypiekały komunikanty dla 5 parafii. Przede wszystkim jednak zajmowały się pielęgnacją chorych po domach. W parafii i okolicy organizowały też kursy szycia i gotowania dla dziewcząt. Siostry przeżyły lata biedy w czasie I i II wojny światowej. W czasie II wojny światowej opiekę nad chorymi przejęły siostry świeckie NSV, a klasztor z polecenia władz hitlerowskich zajął treuhänder, który zarządzał domem w imieniu władz hitlerowskich. Siostry zarabiały wtedy na skromne utrzymanie szyjąc ubranka dziecięce i robiąc na drutach swetry, rękawiczki itp. zajmując tylko 1 przyznany im pokój. Przed frontem niemieckie siostry NSV uciekły, a w czasie ofensywy klasztor musiały opuścić także zakonnice, bo został zajęty przez wojska sowieckie, które całkowicie go splądrowały.
Po zakończeniu działań wojennych siostry uporządkowały i wyremntowały klasztor i nadal służyły w krzyżowickiej parafii. W 1957 roku siostry objęły po raz pierwszy katechizację dzieci. W latach 1955-1958 częściowo sprzedały pole przynależne do klasztoru. W latach 1958-1964 dom został rozbudowany. Od 1963 roku przechowywano w kaplicy klasztornej na stałe Najświętszy Sakrament i odprawiano regularnie Msze św. W 2002 roku placówka została zamknięta z braku powołań. Matka prowincjalna s. Mariola Marek przekazała dom "Wspólnocie Cenacolo", która pomaga młodym ludziom wyjść z narkomanii.
Bibliografia
J. Grzegorzek, Z kart historii wsi i parafii Krzyżowice. Zapiski z okazji 700-lecia, Krzyżowice 2006, s. 160-161; H. Białecka, Zarys dziejów Boryni i Skrzeczkowic od czasów najdawniejszych do 2001, Jastrzębie Zdrój 2001, s. 54-55.