Ryszka Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 00:11, 24 sty 2016

Ryszka Józef (1917-1993), proboszcz w Dąbrówce Wielkiej

Urodził się 19 sierpnia 1917 w Chełmie Śląskim. Jego rodzice: Melchior - kolejarz i Agnieszka z d. Adamczyk byli znani ze swej aktywności w parafii. Ojciec ks. Józefa przez kilka dziesięcioleci prowadził pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej. Młodszy brat – Franciszek poszedł w ślady brata i wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Od 1923 roku uczęszczał do szkoły powszechnej w Chełmie Śląskim. W latach 1927 - 1936 był uczniem Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki w Mysłowicach. Egzamin dojrzałości zdał 26 maja 1936. Zapisał się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybuch II wojny światowej spowodował, że opuścił Śląskie Seminarium Duchowne i od 15 kwietnia 1940 kontynuował dalsze studia teologiczne w seminarium duchownym w Widnawie.

Święcenia kapłańskie przyjął 12 lipca 1941 we Wrocławiu z rąk kard. A. Bertrama. Otrzymał dekret kurii katowickiej do parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich. Od 1 sierpnia 1944 przebywał w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach, gdzie spełniał obowiązki wikariusza i drugiego katechety w Państwowym Gimnazjum Męskim. 9 września 1946 otrzymał nominację na stanowisko etatowego katechety w Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Mikołowie. W 1947 roku prosił kurię diecezjalną o zezwolenie na opracowanie pracy magisterskiej nt. „Zasług pasterskich św. Karola Boromeusza" pod kierunkiem bpa Michała Godlewskiego, profesora UJ w Krakowie. Od maja 1949 roku obsługiwał kościół filialny pw. Wniebowzięcia NMP w Międzyrzeczu Pszczyńskim, będąc równocześnie katechetą w Mikołowie. W sierpniu 1950 roku na wniosek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach został zwolniony z posady katechety w szkole, ponieważ „nie wychowywał młodzieży w duchu dzisiejszej rzeczywistości". Swoich wychowanków uczył dalej w kaplicy parafialnej. W tym samym roku zdał też egzamin proboszczowski.

W 1951 roku pełnił najpierw obowiązki substytuta w Kochłowicach i tymczasowego wikariusza przy kościele św. Józefa w Chorzowie II, a następnie wikariusza współpracownika w parafii św. Jadwigi w Szopienicach (do 1954 roku). Wikariusz kapitulny ks. Jan Piskorz, powierzył ks. Ryszce 2 marca 1954 kierownictwo referatu budowlanego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Miał on nadzorować budowę katedry, troszczyć się o materiał budowlany i właściwe wykorzystanie sił roboczych. Ks. Józef Ryszka bronił się przed przyjęciem tej nominacji. Za odmowę przyjęcia tego stanowiska spotkał się z licznymi szykanami ze strony wikariusza kapitulnego. Z adnotacją w dekretach - „sine mora" - był przenoszony od września 1954 roku do maja 1955 roku aż pięciokrotnie: do Woszczyc, Turzy Śląskiej, Wodzisławia Śląskiego, Bogucic i Chorzowa - parafia św. Barbary. W piśmie do naczelnika Referatu dla Spraw Wyznań w Katowicach zaprotestował : „Obecnie diecezja nasza przeżywa wielką tragedię. Sprawcą tejże to obecny wikariusz kapitulny ks. Piskorz. Rozbił diecezję, podzielił księży (...), nakłaniał mnie do wstąpienia do ZBOWiD-u (...). Ks. Piskorz nie służy interesom ani Kościoła, ani Państwa”.

12 listopada 1957 ks. Ryszka zamieszkał w Jastrzębiu Zdroju, gdzie został kuratusem przy kościele NSPJ. 30 maja 1959 otrzymał nominację na stanowisko proboszcza parafii Wspomożenia Wiernych w Dąbrówce Wielkiej. W ostatnich latach przed emeryturą często chorował. Bp H. Bednorz przyjął 3 września 1982 jego rezygnację z parafii Dąbrówka Wielka. Przeszedł na emeryturę 30 czerwca 1983 i zamieszkał w Ustroniu Polanie. Zmarł 25 stycznia 1993, pochowany na cmentarzu w Podlesiu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Józefa Ryszki; Schematyzm (1953-1986); M. Adámek, Filosoficko-teologické učilištĕ a kněžský seminář ve Vidnavĕ (1899-1945), Vratimov 1982, s. 144; GN 1993, nr 7, s. 6; Jastrzębie Zdrój. Dzieje uzdrowiska, s. 120-121; Monografia gminy i parafii Chełm Śląski, pod red. J. Myszora, Chełm Śląski 2004, s. 446; Tenże, Historia diecezji, s. 468; S. Szymecki, R. Rak, Biskup Stanisław Adamski jakiego nie znamy, Katowice 2003, s. 201; H. Olszar, Nekrolog, WA 1993, nr 1, s. 40-42; H. Kuczob, Dąbrówka Wielka. Dawniej i dziś, Chorzów 2000, s. 163; Ryszka Józef (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 210-211.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Ryszka Józef (1917-1993), proboszcz w Dąbrówce Wielkiej==
 [[Grafika:Ryszka Jozef.jpg|thumb|left]]
-Urodził się 19 sierpnia 1917 w Chełmie Śląskim. Jego rodzice: Melchior - kolejarz i Agnieszka z d. Adamczyk byli znani ze swej aktywności w parafii. Ojciec ks. Józefa przez kilka dziesięcioleci prowadził pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej. Młodszy brat – Franciszek poszedł w ślady brata i wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Od 1923 roku uczęszczał do szkoły powszechnej w Chełmie Śląskim. W latach 1927 - 1936 był uczniem Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki w Mysłowicach. Egzamin dojrzałości zdał 26 maja 1936. Zapisał się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Wybuch II wojny światowej spowodował, że opuścił Śląskie Seminarium Duchowne i od 15 kwietnia 1940 kontynuował dalsze studia teologiczne w seminarium duchownym w Widnawie.
+Urodził się 19 sierpnia 1917 w Chełmie Śląskim. Jego rodzice: Melchior - kolejarz i Agnieszka z d. Adamczyk byli znani ze swej aktywności w parafii. Ojciec ks. Józefa przez kilka dziesięcioleci prowadził pielgrzymki do [[Kalwaria Zebrzydowska|Kalwarii Zebrzydowskiej]]. Młodszy brat – [[Ryszka Franciszek|Franciszek]] poszedł w ślady brata i wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie. Od 1923 roku uczęszczał do szkoły powszechnej w Chełmie Śląskim. W latach 1927 - 1936 był uczniem Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki w Mysłowicach. Egzamin dojrzałości zdał 26 maja 1936. Zapisał się na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Wybuch II wojny światowej spowodował, że opuścił Śląskie Seminarium Duchowne i od 15 kwietnia 1940 kontynuował dalsze studia teologiczne w seminarium duchownym w Widnawie.
-Święcenia kapłańskie przyjął 12 lipca 1941 we Wrocławiu z rąk [[Bertram Adolf|kard. A. Bertrama]]. Otrzymał dekret kurii katowickiej do [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich]]. Od 1 sierpnia 1944  przebywał w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach, gdzie spełniał obowiązki wikariusza i drugiego katechety w Państwowym Gimnazjum Męskim. 9 września 1946 otrzymał nominację na stanowisko etatowego katechety w Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Mikołowie. W 1947 roku prosił kurię diecezjalną o zezwolenie na opracowanie pracy magisterskiej nt. „Zasług pasterskich św. Karola Boromeusza" pod kierunkiem bpa Michała Godlewskiego, profesora UJ w Krakowie. Od maja 1949 roku obsługiwał kościół filialny pw. Wniebowzięcia NMP w Międzyrzeczu Pszczyńskim, będąc równocześnie katechetą w Mikołowie. W sierpniu 1950 roku na wniosek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach został zwolniony z posady katechety w szkole, ponieważ „nie wychowywał młodzieży w duchu dzisiejszej rzeczywistości". Swoich wychowanków uczył dalej w kaplicy parafialnej. W tym samym roku zdał też egzamin proboszczowski.
+Święcenia kapłańskie przyjął 12 lipca 1941 we Wrocławiu z rąk [[Bertram Adolf|kard. A. Bertrama]]. Otrzymał dekret kurii katowickiej do [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich]]. Od 1 sierpnia 1944  przebywał w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach, gdzie spełniał obowiązki wikariusza i drugiego katechety w Państwowym Gimnazjum Męskim. 9 września 1946 otrzymał nominację na stanowisko etatowego katechety w Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Mikołowie. W 1947 roku prosił kurię diecezjalną o zezwolenie na opracowanie pracy magisterskiej nt. „Zasług pasterskich [[Św. Karol Boromeusz|św. Karola Boromeusza"]] pod kierunkiem bpa Michała Godlewskiego, profesora UJ w Krakowie. Od maja 1949 roku obsługiwał kościół filialny pw. Wniebowzięcia NMP w Międzyrzeczu Pszczyńskim, będąc równocześnie katechetą w Mikołowie. W sierpniu 1950 roku na wniosek Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach został zwolniony z posady katechety w szkole, ponieważ „nie wychowywał młodzieży w duchu dzisiejszej rzeczywistości". Swoich wychowanków uczył dalej w kaplicy parafialnej. W tym samym roku zdał też egzamin proboszczowski.
-W 1951 roku pełnił najpierw obowiązki substytuta w Kochłowicach i tymczasowego wikariusza przy kościele [[Parafia św. Józefa w Chorzowie|św. Józefa w Chorzowie II]], a następnie wikariusza współpracownika w [[parafia św. Jadwigi w Szopienicach|parafii św. Jadwigi w Szopienicach]] (do 1954 roku). Wikariusz kapitulny [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]], powierzył ks. Ryszce 2 marca 1954 kierownictwo referatu budowlanego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Miał on nadzorować budowę katedry, troszczyć się o materiał budowlany i właściwe wykorzystanie sił roboczych. Ks. Józef Ryszka bronił się przed przyjęciem tej nominacji. Za odmowę przyjęcia tego stanowiska spotkał z licznymi szykanami ze strony wikariusza kapitulnego. Z adnotacją w dekretach - „sine mora" - był przenoszony od września 1954 roku do maja 1955 roku aż pięciokrotnie: do Woszczyc, Turzy Śląskiej, Wodzisławia Śląskiego, Bogucic i Chorzowa [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|parafia św. Barbary]]. W piśmie do naczelnika Referatu dla Spraw Wyznań w Katowicach zaprotestował : „Obecnie diecezja nasza przeżywa wielką tragedię. Sprawcą tejże to obecny wikariusz kapitulny ks. Piskorz. Rozbił diecezję, podzielił księży (...), nakłaniał mnie do wstąpienia do ZBOWiD-u (...). Ks. Piskorz nie służy interesom ani Kościoła, ani Państwa”.
+W 1951 roku pełnił najpierw obowiązki substytuta w Kochłowicach i tymczasowego wikariusza przy kościele [[Parafia św. Józefa w Chorzowie|św. Józefa w Chorzowie II]], a następnie wikariusza współpracownika w [[parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi w Szopienicach]] (do 1954 roku). Wikariusz kapitulny [[Piskorz Jan|ks. Jan Piskorz]], powierzył ks. Ryszce 2 marca 1954 kierownictwo referatu budowlanego przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Miał on nadzorować budowę katedry, troszczyć się o materiał budowlany i właściwe wykorzystanie sił roboczych. Ks. Józef Ryszka bronił się przed przyjęciem tej nominacji. Za odmowę przyjęcia tego stanowiska spotkał się z licznymi szykanami ze strony wikariusza kapitulnego. Z adnotacją w dekretach - „sine mora" - był przenoszony od września 1954 roku do maja 1955 roku aż pięciokrotnie: do Woszczyc, Turzy Śląskiej, Wodzisławia Śląskiego, Bogucic i Chorzowa - [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|parafia św. Barbary]]. W piśmie do naczelnika Referatu dla Spraw Wyznań w Katowicach zaprotestował : „Obecnie diecezja nasza przeżywa wielką tragedię. Sprawcą tejże to obecny wikariusz kapitulny ks. Piskorz. Rozbił diecezję, podzielił księży (...), nakłaniał mnie do wstąpienia do ZBOWiD-u (...). Ks. Piskorz nie służy interesom ani Kościoła, ani Państwa”.
-listopada 1957 ks. Ryszka zamieszkał w Jastrzębiu Zdroju, gdzie został kuratusem przy kościele NSPJ. 30 maja 1959 otrzymał nominację na stanowisko proboszcza parafii Wspomożenia Wiernych w Dąbrówce Wielkiej. W ostatnich latach przed emeryturą często chorował. [[Bednorz Herbert|Bp H. Bednorz]] przyjął 3 września 1982 jego rezygnację z parafii Dąbrówka Wielka. Przeszedł na emeryturę 30 czerwca 1983 i zamieszkał w Ustroniu Polanie. Zmarł 25 stycznia 1993, pochowany na cmentarzu w Podlesiu.
+listopada 1957 ks. Ryszka zamieszkał w Jastrzębiu Zdroju, gdzie został kuratusem przy [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Jastrzębiu Zdroju|kościele NSPJ]]. 30 maja 1959 otrzymał nominację na stanowisko proboszcza parafii Wspomożenia Wiernych w Dąbrówce Wielkiej. W ostatnich latach przed emeryturą często chorował. [[Bednorz Herbert|Bp H. Bednorz]] przyjął 3 września 1982 jego rezygnację z parafii Dąbrówka Wielka. Przeszedł na emeryturę 30 czerwca 1983 i zamieszkał w Ustroniu Polanie. Zmarł 25 stycznia 1993, pochowany na cmentarzu w Podlesiu.
 ==Bibliografia==