Rymer Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Rymer Józef (1882-1922), pierwszy wojewoda śląski==
==Rymer Józef (1882-1922), pierwszy wojewoda śląski==
[[Grafika:Rymer Jozef.jpg|left]]
[[Grafika:Rymer Jozef.jpg|left|thumb]]
[[Plik:RymerJozef2.jpg|200px|thumb|right|karykatura z "Kocyndra"]]
[[Plik:RymerJozef2.jpg|thumb|right|karykatura z "Kocyndra"]]
[[Grafika:Rymer katedra.jpg|thumb|200px|right|tablica w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]]
[[Grafika:Rymer katedra.jpg|thumb|right|tablica w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]]
[[Plik:Kat Fran Rymerowie.jpg|thumb|200px|right|nagrobek na cmentarzu, Katowice, ul. Francuska]]
[[Plik:Kat Fran Rymerowie.jpg|thumb|right|nagrobek na cmentarzu, Katowice, ul. Francuska]]


Urodził się w Zbełkowie pod Raciborzem 9 lutego 1882 w rodzinie chałupnika. W 1989 roku udał się na emigrację do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Tam pracował jako górnik oraz studiował w wieczorowej szkole handlowej. Tam też nawiązał kontakty z ZZP i wszedł w jego struktury (1902). Dzięki swym zdolnością oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu zrobił karierę w ZZP.  
Urodził się 9 lutego 1882 w Zabełkowie pod Raciborzem w rodzinie chałupnika Józefa i Joanny z d. Zielonka. W 1898 roku wyemigrował do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Pracował jako górnik w Dellwig (Essen) i studiował w wieczorowej szkole handlowej. Nawiązał kontakty ze Zjednoczeniem Zawodowym Polskim i w 1902 roku znalazł się w jego strukturach. Dzięki swym zdolnościom oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu szybko zrobił karierę w ZZP. W 1911 roku został sekretarzem głównym ZZP, w 1913 roku prezesem Zarządu Głównego.


W 1913 roku wrócił do Polski i osiadł w Katowicach, gdzie działał przy organizowaniu i wspomaganiu towarzystw kulturowo-oświatowych. Zaangażowany również w działalność społeczno-polityczną. Uczestniczył w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Tworzył system polskich rad ludowych na Górnym Śląsku, w których czynnie brał udział, później objął stanowisko przewodniczącego NRL. W czasie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytów]] był z-cą [[Korfanty Wojciech|Wojciecha Korfantego]] i uczestniczył w przygotowaniu „Statutu Organicznego Województwa Śląskiego”. Podczas III powstania śląskiego należał do Komitetu Wykonawczego cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po okresie [[Powstania Śląskie|powstań]] został przewodniczącym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej i pierwszym wojewodą śląskim. Podpisał dokument o symbolicznym znaczeniu – przejęcia Śląska przez Polskę. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta; umarł 5 grudnia 1922 w Katowicach (gdzie też go pochowano na cmentarzu przy ul. Francuskiej); pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
W 1913 roku powrócił na Górny Śląsk i zamieszkał w Katowicach. Tutaj jego działalność skoncentrowała się wokół niesienia pomocy potrzebującym oraz  organizacji towarzystw kulturowo-oświatowych. Był zaangażowany również w działalność społeczno-polityczną. Uczestniczył w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. W 1915 roku został członkiem Komitetu Wykonawczego Niesienia Pomocy Głodującej Ludności Królestwa na Okręg Śląski. W dwa lata później został jednym ze współorganizatorów Towarzystwa Oświaty na Śląsku im. św. Jacka w Opolu. W 1918 roku został delegatem na Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Następnie sam tworzył system polskich rad ludowych na Górnym Śląsku. Został również powołany na stanowisko przewodniczącego Naczelnej Rady Ludowej. W 1919 roku uczestniczył w konferencji pokojowej w Wersalu jako ekspert ds. górnośląskich. W czasie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytów]] był zastępcą [[Korfanty Wojciech|Wojciecha Korfantego]] i uczestniczył w przygotowaniu „Statutu Organicznego Województwa Śląskiego”. Podczas III powstania śląskiego należał do Komitetu Wykonawczego Cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po okresie [[Powstania Śląskie|powstań]] został przewodniczącym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej, a w 1922 roku pierwszym wojewodą śląskim. Podpisał dokument o symbolicznym znaczeniu – przejęcia Śląska przez Polskę. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta. Zmarł 5 grudnia 1922 w Katowicach i został pochowany na [[Cmentarz - Katowice ul. Francuska|cmentarzu przy ul. Francuskiej]]. Pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
B. Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny, Rymer Józef (1882-1922), Katowice 2004, s. 282; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982, s. 494; F. Szymiczek, Rymer Józef (1882-1922), [w:] Śląski słownik biograficzny, pod red. J. Kantyki, W. Zielińskiego, t. 1, Katowice 1977, s. 229-231; Z. Hojka, Zbigniew, Józef Rymer, pierwszy włodarz polskiego Śląska, Katowice 2009.
B. Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny, Katowice 2004, s. 282; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982, s. 494; F. Szymiczek, Rymer Józef (1882-1922), [w:] Śląski słownik biograficzny, pod red. J. Kantyki, W. Zielińskiego, t. 1, Katowice 1977, s. 229-231; Z. Hojka, Józef Rymer, pierwszy włodarz polskiego Śląska, Katowice 2009; Tenże, Józef Rymer, biografia polityczna,  Katowice  2002; I. Antonów-Nitsche, Józef Rymer, pierwszy wojewoda śląski,  1882-1922,  Katowice 1984; B. Motyka, Józef Rymer (1882-1922), [w:] Zeszyty Raciborskie "Strzecha", t. 7, s. 67-73; F. Serafin, Działalność narodowa Józefa Rymera w latach 1918-1922, [w:] Nie tylko o Korfantym. Jeszcze o powstaniach śląskich i plebiscycie w świetle ostatnich badań, red. Z. Kapała, Bytom 2000, s.175-193; Księga Pamiątkowa X-lecia Związku Urzędników Państwowych, Samorządowych i Komunalnych na województwo śląskie, Katowice 1934, s.80; M. Wanatowicz, Ludność napływowa na Górnym Śląsku w latach 1922-1939, Katowice 1982, s. 53.
 
 
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - R]]
[[Kategoria:Biografie - R]]
[[Kategoria:Politycy]]
[[Kategoria:Politycy]]

Aktualna wersja na dzień 11:43, 22 kwi 2016

Rymer Józef (1882-1922), pierwszy wojewoda śląski

Rymer Jozef.jpg
karykatura z "Kocyndra"
tablica w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach
nagrobek na cmentarzu, Katowice, ul. Francuska

Urodził się 9 lutego 1882 w Zabełkowie pod Raciborzem w rodzinie chałupnika Józefa i Joanny z d. Zielonka. W 1898 roku wyemigrował do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Pracował jako górnik w Dellwig (Essen) i studiował w wieczorowej szkole handlowej. Nawiązał kontakty ze Zjednoczeniem Zawodowym Polskim i w 1902 roku znalazł się w jego strukturach. Dzięki swym zdolnościom oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu szybko zrobił karierę w ZZP. W 1911 roku został sekretarzem głównym ZZP, w 1913 roku prezesem Zarządu Głównego.

W 1913 roku powrócił na Górny Śląsk i zamieszkał w Katowicach. Tutaj jego działalność skoncentrowała się wokół niesienia pomocy potrzebującym oraz organizacji towarzystw kulturowo-oświatowych. Był zaangażowany również w działalność społeczno-polityczną. Uczestniczył w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. W 1915 roku został członkiem Komitetu Wykonawczego Niesienia Pomocy Głodującej Ludności Królestwa na Okręg Śląski. W dwa lata później został jednym ze współorganizatorów Towarzystwa Oświaty na Śląsku im. św. Jacka w Opolu. W 1918 roku został delegatem na Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Następnie sam tworzył system polskich rad ludowych na Górnym Śląsku. Został również powołany na stanowisko przewodniczącego Naczelnej Rady Ludowej. W 1919 roku uczestniczył w konferencji pokojowej w Wersalu jako ekspert ds. górnośląskich. W czasie plebiscytów był zastępcą Wojciecha Korfantego i uczestniczył w przygotowaniu „Statutu Organicznego Województwa Śląskiego”. Podczas III powstania śląskiego należał do Komitetu Wykonawczego Cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po okresie powstań został przewodniczącym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej, a w 1922 roku pierwszym wojewodą śląskim. Podpisał dokument o symbolicznym znaczeniu – przejęcia Śląska przez Polskę. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta. Zmarł 5 grudnia 1922 w Katowicach i został pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej. Pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Bibliografia

B. Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny, Katowice 2004, s. 282; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982, s. 494; F. Szymiczek, Rymer Józef (1882-1922), [w:] Śląski słownik biograficzny, pod red. J. Kantyki, W. Zielińskiego, t. 1, Katowice 1977, s. 229-231; Z. Hojka, Józef Rymer, pierwszy włodarz polskiego Śląska, Katowice 2009; Tenże, Józef Rymer, biografia polityczna, Katowice 2002; I. Antonów-Nitsche, Józef Rymer, pierwszy wojewoda śląski, 1882-1922, Katowice 1984; B. Motyka, Józef Rymer (1882-1922), [w:] Zeszyty Raciborskie "Strzecha", t. 7, s. 67-73; F. Serafin, Działalność narodowa Józefa Rymera w latach 1918-1922, [w:] Nie tylko o Korfantym. Jeszcze o powstaniach śląskich i plebiscycie w świetle ostatnich badań, red. Z. Kapała, Bytom 2000, s.175-193; Księga Pamiątkowa X-lecia Związku Urzędników Państwowych, Samorządowych i Komunalnych na województwo śląskie, Katowice 1934, s.80; M. Wanatowicz, Ludność napływowa na Górnym Śląsku w latach 1922-1939, Katowice 1982, s. 53.