Rymer Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:13, 10 kwi 2011

Rymer Józef (1882-1922), pierwszy wojewoda śląski

karykatura z "Kocyndra"

tablica w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach

nagrobek na cmentarzu, Katowice, ul. Francuska

Urodził się 9 lutego 1882 w Zabełkowie pod Raciborzem w rodzinie chałupnika Józefa i Joanny z.d Zielonka. W 1898 roku wyemigrował do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Tam pracował jako górnik w Dellwig (Essen). Studiował również w wieczorowej szkole handlowej. Tam też nawiązał kontakty ze Zjednoczeniem Zawodowym Polskim i w 1902 roku znalazł się w jego strukturach. Dzięki swym zdolnościom oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu szybko zrobił karierę w ZZP. W 1911 roku został sekretarzem głównym ZZP, w 1913 roku prezesem Zarządu Głównego.

W 1913 roku wrócił do Polski i osiadł w Katowicach, gdzie działał przy organizowaniu i wspomaganiu towarzystw kulturowo-oświatowych. Zaangażowany również w działalność społeczno-polityczną. Uczestniczył w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Tworzył system polskich rad ludowych na Górnym Śląsku, w których czynnie brał udział, później objął stanowisko przewodniczącego NRL. W czasie plebiscytów był z-cą Wojciecha Korfantego i uczestniczył w przygotowaniu „Statutu Organicznego Województwa Śląskiego”. Podczas III powstania śląskiego należał do Komitetu Wykonawczego cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po okresie powstań został przewodniczącym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej i pierwszym wojewodą śląskim. Podpisał dokument o symbolicznym znaczeniu – przejęcia Śląska przez Polskę. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta; umarł 5 grudnia 1922 w Katowicach (gdzie też go pochowano na cmentarzu przy ul. Francuskiej); pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Bibliografia

B. Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny, Rymer Józef (1882-1922), Katowice 2004, s. 282; Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982, s. 494; F. Szymiczek, Rymer Józef (1882-1922), [w:] Śląski słownik biograficzny, pod red. J. Kantyki, W. Zielińskiego, t. 1, Katowice 1977, s. 229-231; Z. Hojka, Józef Rymer, pierwszy włodarz polskiego Śląska, Katowice 2009; Tenże, Józef Rymer, biografia polityczna, Katowice 2002; I. Antonów-Nitsche, Józef Rymer, pierwszy wojewoda śląski, 1882-1922, Katowice 1984; B. Motyka, Józef Rymer (1882-1922), [w:] Zeszyty raciborskie "Strzecha", t. 7, s. 67-73.

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 [[Plik:Kat Fran Rymerowie.jpg|thumb|200px|right|nagrobek na cmentarzu, Katowice, ul. Francuska]]
-Urodził się w Zbełkowie pod Raciborzem 9 lutego 1882 w rodzinie chałupnika. W 1989 roku udał się na emigrację do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Tam pracował jako górnik oraz studiował w wieczorowej szkole handlowej. Tam też nawiązał kontakty z ZZP i wszedł w jego struktury (1902). Dzięki swym zdolnością oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu zrobił karierę w ZZP.
+Urodził się 9 lutego 1882 w Zabełkowie pod Raciborzem w rodzinie chałupnika Józefa i Joanny z.d Zielonka. W 1898 roku wyemigrował  do Westfalii w poszukiwaniu pracy. Tam pracował jako górnik w Dellwig (Essen). Studiował również w wieczorowej szkole handlowej. Tam też nawiązał kontakty ze Zjednoczeniem Zawodowym Polskim i w 1902 roku znalazł się w jego strukturach. Dzięki swym zdolnościom oratorskim i zmysłowi organizacyjnemu szybko zrobił karierę w ZZP. W 1911 roku został sekretarzem głównym ZZP, w 1913 roku prezesem Zarządu Głównego.
 W 1913 roku wrócił do Polski i osiadł w Katowicach, gdzie działał przy organizowaniu i wspomaganiu towarzystw kulturowo-oświatowych. Zaangażowany również w działalność społeczno-polityczną. Uczestniczył w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Tworzył system polskich rad ludowych na Górnym Śląsku, w których czynnie brał udział, później objął stanowisko przewodniczącego NRL. W czasie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytów]] był z-cą [[Korfanty Wojciech|Wojciecha Korfantego]] i uczestniczył w przygotowaniu  „Statutu Organicznego Województwa Śląskiego”. Podczas III powstania śląskiego należał do Komitetu Wykonawczego cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po okresie [[Powstania Śląskie|powstań]] został przewodniczącym Tymczasowej Rady Wojewódzkiej i pierwszym wojewodą śląskim. Podpisał dokument o symbolicznym znaczeniu – przejęcia Śląska przez Polskę. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta; umarł 5 grudnia 1922 w Katowicach (gdzie też go pochowano na cmentarzu przy ul. Francuskiej); pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.