Rymer Alfons

Rymer Alfons (1912-1999)

Urodził się 2 kwietnia 1912 r. w Bottrop (Westfalia). Był synem Jana i Berty z domu Gortoł. Gimnazjum klasyczne w Chorzowie ukończył 23 maja 1934r. Związany z parafią św. Jadwigi w Chorzowie prosi proboszcza o opinię by móc w tym samym roku wstąpić do Zgromadzenia Salezjanów. Po rocznym pobycie w nowicjacie w Czerwińsku nad Wisłą, w sierpniu 1936 r. złożył pierwsze śluby zakonne. We wrześniu 1939 r. złożył śluby wieczyste. W latach 1937 – 1939 studia filozoficzne w Poznaniu. Dwa niższe święcenia otrzymał z rąk Bpa. Bieńka, sufragana diecezji katowickiej. Studia teologiczne rozpoczął w Krakowie u księży Salezjanów lecz w 1939 roku z powodu ciasnoty wysłano go do domu. Mieszkał w Mikuszowicach Śląskich. Mając podręczniki uczył się samodzielnie i zdał egzaminy przed komisją profesorów w zgromadzeniu Salezjan. Pomimo zdania egzaminów nie było osoby która mogłaby mu udzielić święceń gdyż śląskich biskupów wywieziono i w tej sprawie udał się do bpa. Bertrama. Tam uzyskuje wiadomość że udzieli mu święceń jeśli on zmieni narodowość. Kardynał Bertram był związany umowami z władzami o nie udzielaniu święceń kandydatom narodowości polskiej. Ksiądz Rymer się na to nie zgadza i postanawia spotkać się z Księdzem kardynałem Theodorem Innitzerem o którym wiedział że był prześladowany przez nazistów. Udało mu się sfabrykować dokumenty firmy produkującej części do samolotów w Wiedniu dzięki czemu mógł odbyć tę podróż. Odbył ją w jednym przedziale z oficerami niemieckimi dzięki czemu nie był kontrolowany. Przez pewien czas pracował w cieplarni kwiatów przygotowując się do egzaminów. Przeprowadził je bp. Kamprath. Diakonat otrzymał z rąk kardynała Innitzera. Święcenia kapłańskie przyjął we Wiedniu 23 maja 1943 r. w prywatnej kaplicy ks. Kardynała Teodora Innitzera w Wiedniu z rąk kardynała Franciszka Kampratha. Mszę prymicyjną odprawił w kaplicy św. Stanisława Kostki w Wiedniu. W lipcu 1943 roku udaje mu się powrócić do rodzinnych Mikuszowic pod Bielskiem gdzie do grudnia pracuje pomagając w duszpasterstwie okolicznym proboszczom w Mikuszowicach, Straconce czy Leszczynach. W grudniu 1943r. ks. Kard. Adama Sapiehy skierował go do pracy na stanowisko ekspozyta parafii Żabnica koło Żywca. Obowiązki proboszcza spełnia tam do sierpnia 1945r. Następnie udaje się do Poznania by dokończyć studia rolnicze. Wieńczy je w 1947 roku na Uniwersytecie Poznańskim uzyskując stopień magistra inżyniera nauk rolniczych. Od 1 lutego 1949 do 1950r. prowadził majątek kościelny w Prusach pod Krakowem do momentu aż to gospodarstwo zostało przejęte przez Caritas. W Prusach od 1948r. do lipca 1950 był nauczycielem i administratorem Zakładu św. Józefa dla osieroconych chłopców w Prusach. We wrześniu 1950r. zostaje przeniesiony do Zakładu Ks. Jana Bosko w Oświęcimiu. Powierzono mu obowiązki nauczyciela fizyki, chemii i organizacji przedsiębiorstw w szkołach zawodowych. Po likwidacji tego zakładu przez władze państwowe ks. Rymer uzyskał przywilej eksklaustracji i od 1951 r. był kapłanem inkardynowanym do Administracji Apostolskiej Śląska Opolskiego. Do lutego 1954r. pracował jako kuratus przy katedrze w Opolu. Ksiądz Rymer jako persona non grata dla ówczesnych władz województwa opolskiego musiał opuścić stanowisko pracy przy katedrze opolskiej i przenieść się do województwa katowickiego. Ówczesny Administrator Apostolski ks. Infułat Emil Kobierzycki ustanawia go 17 lutego 1954r. wikariuszem z prawem następstwa po 81-letnim wówczas proboszczu Sobocie w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zbrosławicach. Od 27 sierpnia 1954 r. do 27 sierpnia 1986 r. pełni posługę proboszcza w tamtejszej parafii. 15 grudnia 1970 r. otrzymał dekret na tymczasowego zarządcę parafii w Kamieńcu. Wprowadził sobotnie nabożeństwa maryjne oraz śpiewania godzinek do Matki Boskiej w każdą sobotę rano i w niedzielę przed pierwszą mszą. W marcu 1954 przystąpił do porządkowania cmentarza. 8 sierpnia 1954r. przeniósł cudowną figurkę Matki Bożej z Dzieciątkiem pod sercem, na szczyt ołtarza głównego. Pod koniec sierpnia wstawiono nowe dębowe drzwi kościelne wykonane u stolarza Wojciecha Świerzego. 19 czerwca 1955 adoptowano kaplicę grobową Sobottów na ogrójec który został poświęcony 7 sierpnia 1955r. W 1955r. wprowadził nabożeństwo Gorzkich Żali. W 1960 przeprowadził remont kościoła, wprowadził sztukaterię, wtedy też powstał namalowany przez Kazimierza Paprockiego z Gliwic obraz na sklepieniu prezbiterium przedstawiający koronację NMP, zaprojektowany przez ks. Rymera. Powstały też rzeźbione aniołki przy ołtarzu głównym, w kluczu tęczy odkryto ślady dawnego fresku (zatajono ten fakt przed konserwatorem). 4 listopada 1965 miała miejsce peregrynacja obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1970 zwrócono ołtarz w kierunku wiernych. W listopadzie 1971r. urządził nową salkę katechetyczną stała się ona jednocześnie świetlicą dla młodzieży. Od maja do sierpnia 1978r. trwały prace mające na celu powiększenie cmentarza. W 1978 odrestaurowano stacje Drogi Krzyżowej, naprawiono organy, wymalowano kościół, pozłocono sztukaterie ołtarzy, ambony i głowic kolumn, postawiono nową ambonę, zrobiono boazerię oraz nowe konfesjonały. Poświęcenie nowego cmentarza 2 listopad 1979r. Doceniając trud duszpasterskiej działalności 21 kwietnia 1983r. Ks. Bp Alfons Nossol czyni go dziekanem honorowym a w marcu 1986 Radcą Duchownym Diecezji Opolskiej. W lutym 1986 roku prosi ks. Bpa Alfonsa Nossola o zwolnienie go z obowiązków proboszcza ze względu na coraz bardziej dokuczające mu serce. Rezygnacja została przyjęta i 30 czerwca 1986r. ksiądz Rymer przechodzi na emeryturę. Zamieszkał na terenie parafii. Pozostawił po sobie kilka historycznych artykułów, książkę Sanktuarium NMP w Zbrosławicach (1994) oraz wartościową kronikę parafialną. Przyczynił się do rozkrzewienia kultu Matki Boskiej Zbrosławickiej. Zmarł w Zbrosławicach 31 marca 1999 r. i został pochowany na zbrosławickim cmentarzu przy ołtarzu polowym.

Bibliografia

Ks. Piotr Górecki, Archiprezbiterat toszecki w latach 1618 – 1740. Kościelne dzieje Toszka, Pyskowic i okolic w czasach reformy Kościoła katolickiego na Śląsku, Gliwice 2009; Ks. Romuald Kokoszka, 700 lat zbrosławickiej parafii Najświętszej Maryi Panny w formie kroniki spisanej, Zbrosławice 2005; Akta Wizytacyjne Archiwum Diecezji Gliwickiej; Parafianin, wrzesień 2009 (56); Parafianin, październik 2009 (57).