Ruch Szensztacki

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 11:51, 30 sie 2020 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Międzynarodowy Ruch Szensztacki został założony przez o. Józefa Kentenicha (1885-1968). Ten pallotyn, gdy został ojcem duchownym w pallotyńskim Niższym Seminarium Duchownym w Szensztacie, koło Koblencji w Nadrenii, wykazał się dużym talentem pedagogicznym. Ojciec Kentenich w kaplicy w Szensztacie 18 października 1914 razem z niewielką grupą gimnazjalistów – zawarł przymierze miłości z Matką Bożą. To jest początek i trwały fundament rozprzestrzenionego dziś po całym świecie Dzieła Szensztackiego. Ojciec Kentenich w pracy formacyjnej kładł mocny akcent na wolność i godność każdej osoby. Uważał, że Maryja powinna być wzorem dla każdego formującego się człowieka. Centrum i kolebką Dzieła Szensztackiego jest sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Szensztat (niem.: Schönstatt). Dzieło Szensztackie posiada oryginalną, wielopostaciową formę, obejmuje ona: instytuty, związki, ligi, ruch pielgrzymkowy.

Przynależność do jednej ze wspólnot nie oznacza różnicy w stopniu hierarchii wobec pozostałych członków Dzieła. O przynależności do danej wspólnoty decyduje każdorazowo indywidualne wezwanie, które Bóg kieruje do konkretnych osób. Obowiązkiem zaś instytutów i związków, według zamysłu Założyciela, jest ponoszenie odpowiedzialności za ugrupowania Ligi i Ruchu Pielgrzymkowego oraz gotowość służenia im na tyle, na ile jest to możliwe.

Szensztacki Ruch Pielgrzymkowy powstał wokół sanktuariów Trzykroć Przedziwnej Matki wznoszonych po drugiej wojnie światowej w wielu krajach. Jako wierne kopie sanktuarium w Szensztacie stały się one centrami życia religijnego. Oznaką przynależności do Ruchu Pielgrzymkowego jest regularne pielgrzymowanie do takiego sanktuarium, zawarcie z Matka Bożą przymierza miłości i uczynienie go źródłem duchowej siły i dojrzałej formy chrześcijańskiego życia w zmierzaniu ku świętości dnia codziennego. Ruch pielgrzymkowy nie jest podzielony na stałe i trwałe ugrupowania. Mimo to każda pielgrzymka, zgodnie z pedagogicznymi zadaniami Szensztatu, ma służyć apostolskiej formacji jej uczestników. Tak w duchu odpowiedzialności za chrześcijańskie posłannictwo dokonuje się uaktywnienie coraz to szerszych kręgów ludzi. Dlatego też pielgrzymki do sanktuariów szensztackich nie są na ogół inicjatywami masowymi, ale odbywają się w niewielkich grupach, które otaczane są indywidualną opieką.

Szensztacka Liga Apostolska powołana została do życia przez ojca Kentenicha w 1920 roku. Miała ona umożliwić współpracę w Dziele Szensztackim tym katolikom, którzy nie czuli się powołani do Związku Apostolskiego. Od samego początku podzielona została na samodzielne ugrupowania. W ten sposób ukształtowały się wspólnoty z własnym kierownictwem: ligi księży, mężczyzn, matek, rodzin, pań, chorych, młodzieży. W odróżnieniu od Ruchu Pielgrzymkowego zaakcentowana jest w nich mocniej więź z konkretnym kręgiem osób. Tu jednak również nie zachodzi obowiązek ścisłej przynależności do konkretnej, stałej grupy. Praktykowana jest zaś intensywniejsza troska o życie przymierzem miłości zabezpieczona przez różne, w sposób wolny wypracowane i przyjęte formy życia. Do najważniejszych zadań członków Ligi należy uobecnianie i realizowanie ideałów Szensztatu w parafiach i diecezjach oraz troska o chrystianizację świata w zasięgu własnego życia i powołania, w którym ideał nowego człowieka w nowej społeczności znalazłby odzwierciedlenie w możliwie zwartej formie. Dlatego też ojciec Kentenich założył cały szereg instytutów. Do Ruchu Szensztackiego może przyłączyć się każda osoba ochrzczona pragnąca pogłębić swoją więź z Bogiem w duchu o. Kentenicha. Najważniejszym elementem formacji jest zawarcie przymierza miłości z Maryją i otwieranie się na Jej wychowawcze działanie.

Na fundamencie prawnym, jakim jest statut instytutów świeckich powstało do tej pory sześć takich wspólnot:

  • Instytut Ojców Szensztackich
  • Instytut Księży Diecezjalnych
  • Szensztacki Instytut Sióstr Maryi
  • Instytut Pań Szensztatu
  • Instytut Braci Maryi
  • Szensztacki Instytut Rodzin

Bibliografia

A. Petrowa-Wasilewicz, Leksykon ruchów i stowarzyszeń w Kościele. Warszawa 2000; M. Noras, Ruch Szensztacki w Polsce w latach 1946-1992 (studium pastoralne), Katowice 1995, pr. mgr mps w Bibliotece WTL UŚ Katowice; Katolickie ruchy, stowarzyszenia i wspólnoty modlitewne w Archidiecezji Katowickiej. Informator, red. P. Kurzela, Katowice 2010, s. 66-68; www.szensztat.pl/historia.html.