Roraty
To pierwsza msza wotywna o wschodzie słońca w okresie Adwentu. Nazwa mszy pochodzi od słów pieśni o Matce Bożej: Rorate caeli desuper (Spuśćcie rosę niebiosa z góry - Iz 45, 8). W Polsce msza św. roratnia związana jest z różnymi zwyczajami. W czasie takiej mszy na ołtarzu pali się dodatkowa świeca z białą lub niebieską wstążką. Symbolizuje ona Najświętszą Maryję Pannę. Ten zwyczaj umieszczania dodatkowej świecy ma związek z czasami księcia Bolesława Wstydliwego (1226-1279). Wtedy to na początku Adwentu przedstawiciele różnych stanów stawali przed ołtarzem katedry z zapalonymi świecami i powtarzali słowa: jestem gotów na sąd Boży. Przedstawicieli było siedmiu, więc tyle też było świec na ołtarzu (o jedną więcej niż zwykle).
Na początku mszy św. kościół pogrążony jest w ciemnościach. Palą się jedynie świece oraz lampiony przyniesione przez dzieci. Dopiero po akcie pokutnym, wraz ze śpiewem Chwała na wysokości Bogu zapalane są wszystkie światła w kościele. W związku z roratami zachęca się wszystkich, dzieci i dorosłych, do dobrych uczynków.
Bibliografia
S. Cichy, Roraty, [w:] Bóg Człowiek Świat, red. A. Konopczyna, I. Mierzwa, Katowice 1991, s. 246.