Romańczyk Emanuel: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
(dr) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
– 1959, dr nauk technicznych – 1966). W latach 1959–1994 był zatrudniony w Głównym Instytucie Górnictwa, gdzie przeszedł stopnie kariery naukowej: od asystenta do docenta i zawodowej: od kierownika laboratorium do dyrektora Instytutu Utylizacji Kopalin Głównego Instytutu Górnictwa. W latach 1975–1990 był krajowym koordynatorem prac naukowo-badawczych w zakresie wykorzystania surowców i odpadów mineralnych, pracował jako starszy wykładowca na Wydziale Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej. W jego dorobku znajduje się 100 prac naukowo-badawczych z zakresu przeróbki surowców mineralnych, 40 publikacji z zakresu przeróbki surowców mineralnych, posiada 17 patentów z zakresu przeróbki surowców mineralnych. | – 1959, dr nauk technicznych – 1966). W latach 1959–1994 był zatrudniony w Głównym Instytucie Górnictwa, gdzie przeszedł stopnie kariery naukowej: od asystenta do docenta i zawodowej: od kierownika laboratorium do dyrektora Instytutu Utylizacji Kopalin Głównego Instytutu Górnictwa. W latach 1975–1990 był krajowym koordynatorem prac naukowo-badawczych w zakresie wykorzystania surowców i odpadów mineralnych, pracował jako starszy wykładowca na Wydziale Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej. W jego dorobku znajduje się 100 prac naukowo-badawczych z zakresu przeróbki surowców mineralnych, 40 publikacji z zakresu przeróbki surowców mineralnych, posiada 17 patentów z zakresu przeróbki surowców mineralnych. | ||
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym: Zespołowa Nagroda Państwowa (1974); Złoty Krzyż Zasługi (1974); Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1991), bezpartyjny. W latach 1990–1998 zasiadał w Radzie Miasta Katowice; w latach 1990–1998 był wicemarszałkiem Sejmiku Samorządowego woj. Katowickiego, od 1989 roku | Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym: Zespołowa Nagroda Państwowa (1974); Złoty Krzyż Zasługi (1974); Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1991), bezpartyjny. W latach 1990–1998 zasiadał w Radzie Miasta Katowice; w latach 1990–1998 był wicemarszałkiem Sejmiku Samorządowego woj. Katowickiego, od 1989 roku należał do Komisji Ochrony Środowiska Oddziału PAN w Katowicach. | ||
Był harcerzem, więźniem politycznym w czasach stalinowskich oraz współtwórcą odrodzonego samorządu terytorialnego na Śląsku. | Był harcerzem, więźniem politycznym w czasach stalinowskich oraz współtwórcą odrodzonego samorządu terytorialnego na Śląsku. | ||
Wersja z 16:20, 16 gru 2023
Emanuel Romańczyk (1932-), inżynier górnictwa, samorządowiec,
ur. 17 XII 1932 r. w Kopciowicach, w rodzinie Walentego i Marty z d. Waja. Wykształcenie średnie zdobył w Gimnazjum im. T. Kościuszki w Mysłowicach (1949) i Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach (1952). W latach 1949–1953 był członkiem Tajnego Harcerstwa Krajowego, aresztowany w 1953 roku i skazany na 2 lata więzienia. Wykształcenie wyższe zdobył w Politechnice Śląskiej w Gliwicach – Wydział Chemiczny (inżynier – 1959, dr nauk technicznych – 1966). W latach 1959–1994 był zatrudniony w Głównym Instytucie Górnictwa, gdzie przeszedł stopnie kariery naukowej: od asystenta do docenta i zawodowej: od kierownika laboratorium do dyrektora Instytutu Utylizacji Kopalin Głównego Instytutu Górnictwa. W latach 1975–1990 był krajowym koordynatorem prac naukowo-badawczych w zakresie wykorzystania surowców i odpadów mineralnych, pracował jako starszy wykładowca na Wydziale Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej. W jego dorobku znajduje się 100 prac naukowo-badawczych z zakresu przeróbki surowców mineralnych, 40 publikacji z zakresu przeróbki surowców mineralnych, posiada 17 patentów z zakresu przeróbki surowców mineralnych.
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, w tym: Zespołowa Nagroda Państwowa (1974); Złoty Krzyż Zasługi (1974); Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1991), bezpartyjny. W latach 1990–1998 zasiadał w Radzie Miasta Katowice; w latach 1990–1998 był wicemarszałkiem Sejmiku Samorządowego woj. Katowickiego, od 1989 roku należał do Komisji Ochrony Środowiska Oddziału PAN w Katowicach. Był harcerzem, więźniem politycznym w czasach stalinowskich oraz współtwórcą odrodzonego samorządu terytorialnego na Śląsku.
Zmarł 2 VIII 2020, został pochowany na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach.
Bibliografia
Historia gminy i parafii Chełm Śląski, Chełm Śląski 2014, s. 422.