Redemptoris Mater

Z e-ncyklopedia
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Pap. Jan Paweł II - Redemptoris Mater

JP2-7.jpg

Opublikowana 25 marca 1987. Pełny tytuł: Redemptoris Mater (Matka Odkupiciela) - O błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła.

Niezwykłe studium, w trzech częściach ukazujące Maryję w różnych aspektach, analizujące Jej niezwykłą osobowość, delikatność i wytrwałość, Jej pełne zawierzenie, „pielgrzymkę wiary” będącą drogowskazem i pomocą dla całego Ludu Bożego, dla pielgrzymującego Kościoła. Dzieło opisujące pierwowzór Kościoła, jak i pierwowzór świątyni, którą każdy wierzący powinien stworzyć we własnej duszy, na wzór świątyni duszy Oblubienicy Boga. Jest to wyjaśnienie słów Soboru Watykańskiego II - „tajemnica człowieka wyjaśnia się (..) dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego”, wykorzystując osobę Bogarodzicy. Słowo papieża stanowi swoiste wezwanie ekumeniczne do zjednoczenia kościołów i ruchów chrześcijańskich pod przewodnictwem i za pośrednictwem tej, która uwierzyła.

Część pierwsza to: Maryja w tajemnicy Chrystusa, druga: Bogurodzica pośrodku pielgrzymującego Kościoła oraz trzecia: Pośrednictwo macierzyńskie. Wykorzystując skromne informacje zawarte w Piśmie Świętym, obszerne publikacje stworzone przez wielkich Kościoła, odnosząc się bezpośrednio do encykliki Pawła VI Christi Matri oraz adhortacji apostolskich Signum magnum i Marialis cultus, a także czerpiąc z postanowień Soboru Watykańskiego II, rozszerzając i uzupełniając je, Jan Paweł II ukazał bogatą treść jaką człowiek wiary otrzymuje z przytoczonych dokumentów, tworząc wykładnię nauki o Matce Jezusa i Kościoła, jak i samego Kościoła, i jego roli jako Matki.

Część pierwsza ujmuje znaczenie Maryi i Jej fiat, w Bożym planie zbawienia, w jego realizacji. To rozważania słów „pełna łaski”, odnoszące się do wybrania Tejże Niewiasty na ziemską Matkę jeszcze przed założeniem świata, do miłości jaką Bóg, Syn Ją obdarza. Przez udział której, w życiu Chrystusa, uwidacznia się miłość Boga do człowieka i łaski mu okazanej. Maryja otrzymała największy dar, dar łaski czyli miłości i wiary. W swym bezwarunkowym posłuszeństwie odpowiedziała Bogu całą sobą, każdą myślą, każdą chwilą swego życia. Bezwzględnie powierzyła i poświęciła samą siebie, wypowiedziała fiat przez wiarę. Odbijało się ono echem w każdym momencie Jej istnienia, w świątyni przy ofiarowaniu Jezusa, w Kanie Galilejskiej, pod krzyżem, w Dzień Pięćdziesiątnicy. Jan Paweł II poprzez pryzmat Oblubienicy ukazuje również sens i znaczenie wiary, bo uwierzyć to powierzyć siebie prawdzie płynącej z Boga żywego, z pełną pokorą przyjmując niezbadane drogi i wyroki Jego. To żyć na co dzień treścią Jego słów, rozważać je w swym sercu i duszy. Wiara to obcowanie z tajemnicą Boga. Dając przykład Tej, która wbrew nadziei uwierzyła nadziei.

Maryja swą osobą łączy dwa ważne wydarzenia w zbawczym dziele Boga – Wcielenie słowa i narodziny Kościoła. Jej macierzyństwo przechodzi z Syna na Kościół i przez Kościół na Lud wybrany. Obecna w Wieczerniku, przodująca w drodze do Jedynego. „Z woli Syna i za sprawą Ducha Świętego” jest obecna w tajemnicy pielgrzymującego Kościoła, Kościoła Nowego Przymierza. Jan Paweł II opisuje go w drugiej części encykliki, przyrównując jego drogę wiary i oddania, poprzez dzieje ludzi i ludów, do drogi Tej wybranej. Wskazując sposób do zjednoczenia poprzez ukazanie nierozerwalnej więzi łączącej Matkę z Kościołem poprzez Syna i Ducha Świętego. To Ona w oczach papieża jest wzorem, potężną pomocą, tronem Bożym, drogą, sztandarem, który powinien doprowadzić do jedności chrześcijan.

W ostatniej części zostało opisane macierzyńskie pośrednictwo Maryi będące wynikiem upodobania Bożego, obdarowania pełnią łaski, będące pośrednictwem przez uczestnictwo w życiu i dziele Jezusa. Stając się Matką Kościoła „w porządku łaski”, w całkowitym oddaniu się Bogu, służbie Panu, prowadzi rodzący się Kościół. Wstawia się za swymi dziećmi i współdziała w zbawczym dziele Syna, poprzez słowa wypowiedziane w Kanie Galilejskiej, kierowane do każdego wierzącego – róbcie wszystko co Syn wam każe. Kościół jako Oblubienica Chrystusa, znak i narzędzie zjednoczenia z Bogiem, rodzi człowieka do nowego życia, stając się, na wzór i podobieństwo Maryi, Matką wierzących. Przyjmując słowo objawione, rozważając je w sercu, zachowując mu wierność, chroniąc i strzegąc wiary otrzymanej od Chrystusa. Maryja jako osobisty dar samego Jezusa dla każdego człowieka, jest wzorem i drogowskazem dla Kościoła, w jego tajemnicy i tajemnicy odkupienia.

Bibliografia

Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t. I: Encykliki, Kraków 2006, s. 229-275 (tekst i komentarz S. C. Napiórkowskiego); J. Poniewierski, Pontyfikat-25 lat, Kraków 2003, s. 136-137.