Rabus Tomasz: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Rabus Tomasz SDS (1913-1951), imię zakonne Emil, brat zakonny==
==Rabus Tomasz SDS (1913-1951), imię zakonne Emil, brat zakonny==


Urodził się 17 grudnia 1913 w Siemianowicach Śląskich w rodzinie Jana i Bronisławy, z d. Jarosz. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Nowicjat rozpoczął 18 marca 1933 przyjmując imię zakonne Emil. 19 marca 1934 złożył pierwszą profesję zakonną. Początkowo zatrudniono go przy pracach kuchennych na Zakrzówku, później pracował jako kolporter pism salwatoriańskich. Dzięki swojej pracy pozyskał wielu dobrodziejów, którzy wspierali materialnie domy prowincjalne. Przez krótki czas przebywał w Mikołowie; w lutym 1938 roku zaś wraz z ks. [[Niebiański Maksymilian |Niebiańskim ]] wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Początkowo zatrzymali się u Sióstr Felicjanek w Lodi k. Nowego Jorku. Następnie udali się do Chicago, gdzie za zezwoleniem proboszcza jednej z parafii br. Emil zajmował się odwiedzaniem polskich rodzin i zjednywał je dla Związku Propagandy Powołań Zakonnych. Zebrane wsparcie finansowe wysyłał do Polski. W 1939 roku, za zgodą ojca generała wizytującego placówki prowincji amerykańskiej, ks. Flawian i brat Emil - do utworzeniu własnej placówki w Gary w stanie Indiana - zostali przyłączeniu do domu salwatorianów w Milwaukee w stanie Wisconsin. 19 marca 1940 brat Emil złożył profesję wieczystą na ręce ks. B. Friedricha w St. Nazians. Z chwilą otwarcia wydawnictwa osobiście zajął się kolportażem „Kalendarza Salwatora” pukając do drzwi polskich emigrantów w Nowym Jorku, Jeresey City czy Dietroit. Sam również był  autorem kilku artykułów: „Przygody kolportera” , „Złamane serca”, „Świetlana postać świątobliwej Polki "
Urodził się 17 grudnia 1913 w Siemianowicach Śląskich w rodzinie Jana i Bronisławy z d. Jarosz. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do [[Salwatorianie|Towarzystwa Boskiego Zbawiciela]]. Nowicjat rozpoczął 18 marca 1933 przyjmując imię zakonne Emil. 19 marca 1934 złożył pierwszą profesję zakonną. Początkowo zatrudniono go przy pracach kuchennych na Zakrzówku, później pracował jako kolporter pism salwatoriańskich. Dzięki swojej pracy pozyskał wielu dobrodziejów, którzy wspierali materialnie domy prowincjalne. Przez krótki czas przebywał w [[Salwatorianie - Mikołów|Mikołowie]]; w lutym 1938 roku zaś wraz z [[Niebiański Maksymilian| ks. Maksymilianem Niebiańskim]] wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Początkowo zatrzymali się u Sióstr [[Felicjanki|Felicjanek]] w Lodi k. Nowego Jorku. Następnie udali się do Chicago, gdzie za zezwoleniem proboszcza jednej z parafii br. Emil zajmował się odwiedzaniem polskich rodzin i zjednywał je dla Związku Propagandy Powołań Zakonnych. Zebrane wsparcie finansowe wysyłał do Polski. W 1939 roku, za zgodą ojca generała wizytującego placówki prowincji amerykańskiej, ks. Flawian i brat Emil - po utworzeniu własnej placówki w Gary w stanie Indiana - zostali przyłączeniu do domu salwatorianów w Milwaukee w stanie Wisconsin. 19 marca 1940 brat Emil złożył profesję wieczystą na ręce ks. B. Friedricha w St. Nazians. Z chwilą otwarcia wydawnictwa osobiście zajął się kolportażem ''Kalendarza Salwatora'' pukając do drzwi polskich emigrantów w Nowym Jorku, Jeresey City czy Dietroit. Sam również był  autorem kilku artykułów: ''Przygody kolportera'' , ''Złamane serca'', ''Świetlana postać świątobliwej Polki''.


Zmarł 6 stycznia 1951. Został pochowany na cmentarzu Salwatoriańskim w St. Nazianz, Wisconsin w USA.
Zmarł 6 stycznia 1951. Został pochowany na cmentarzu Salwatoriańskim w St. Nazianz, Wisconsin w USA.

Aktualna wersja na dzień 04:27, 8 kwi 2018

Rabus Tomasz SDS (1913-1951), imię zakonne Emil, brat zakonny

Urodził się 17 grudnia 1913 w Siemianowicach Śląskich w rodzinie Jana i Bronisławy z d. Jarosz. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do Towarzystwa Boskiego Zbawiciela. Nowicjat rozpoczął 18 marca 1933 przyjmując imię zakonne Emil. 19 marca 1934 złożył pierwszą profesję zakonną. Początkowo zatrudniono go przy pracach kuchennych na Zakrzówku, później pracował jako kolporter pism salwatoriańskich. Dzięki swojej pracy pozyskał wielu dobrodziejów, którzy wspierali materialnie domy prowincjalne. Przez krótki czas przebywał w Mikołowie; w lutym 1938 roku zaś wraz z ks. Maksymilianem Niebiańskim wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Początkowo zatrzymali się u Sióstr Felicjanek w Lodi k. Nowego Jorku. Następnie udali się do Chicago, gdzie za zezwoleniem proboszcza jednej z parafii br. Emil zajmował się odwiedzaniem polskich rodzin i zjednywał je dla Związku Propagandy Powołań Zakonnych. Zebrane wsparcie finansowe wysyłał do Polski. W 1939 roku, za zgodą ojca generała wizytującego placówki prowincji amerykańskiej, ks. Flawian i brat Emil - po utworzeniu własnej placówki w Gary w stanie Indiana - zostali przyłączeniu do domu salwatorianów w Milwaukee w stanie Wisconsin. 19 marca 1940 brat Emil złożył profesję wieczystą na ręce ks. B. Friedricha w St. Nazians. Z chwilą otwarcia wydawnictwa osobiście zajął się kolportażem Kalendarza Salwatora pukając do drzwi polskich emigrantów w Nowym Jorku, Jeresey City czy Dietroit. Sam również był autorem kilku artykułów: Przygody kolportera , Złamane serca, Świetlana postać świątobliwej Polki.

Zmarł 6 stycznia 1951. Został pochowany na cmentarzu Salwatoriańskim w St. Nazianz, Wisconsin w USA.

Bibliografia

A. Mysiura, Rabus Emil (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 141-143.